1 ויאמר יהוה אל משה אמר אל הכהנים בני אהרן ואמרת אלהם לנפש לא יטמא בעמיו | 1 وقال الرب لموسى كلم الكهنة بني هرون وقل لهم. لا يتنجس احد منكم لميت في قومه. |
2 כי אם לשארו הקרב אליו לאמו ולאביו ולבנו ולבתו ולאחיו | 2 الا لاقربائه الاقرب اليه امه وابيه وابنه وابنته واخيه |
3 ולאחתו הבתולה הקרובה אליו אשר לא היתה לאיש לה יטמא | 3 واخته العذراء القريبة اليه التي لم تصر لرجل. لاجلها يتنجس. |
4 לא יטמא בעל בעמיו להחלו | 4 كزوج لا يتنجس باهله لتدنيسه. |
5 לא יקרחה קרחה בראשם ופאת זקנם לא יגלחו ובבשרם לא ישרטו שרטת | 5 لا يجعلوا قرعة في رؤوسهم ولا يحلقوا عوارض لحاهم ولا يجرحوا جراحة في اجسادهم. |
6 קדשים יהיו לאלהיהם ולא יחללו שם אלהיהם כי את אשי יהוה לחם אלהיהם הם מקריבם והיו קדש | 6 مقدسين يكونون لالههم ولا يدنسون اسم الههم لانهم يقرّبون وقائد الرب طعام الههم فيكونون قدسا. |
7 אשה זנה וחללה לא יקחו ואשה גרושה מאישה לא יקחו כי קדש הוא לאלהיו | 7 امرأة زانية او مدنّسة لا يأخذوا ولا يأخذوا امرأة مطلّقة من زوجها. لانه مقدس لالهه. |
8 וקדשתו כי את לחם אלהיך הוא מקריב קדש יהיה לך כי קדוש אני יהוה מקדשכם | 8 فتحسبه مقدسا لانه يقرب خبز الهك. مقدسا يكون عندك لاني قدوس انا الرب مقدسكم. |
9 ובת איש כהן כי תחל לזנות את אביה היא מחללת באש תשרף | 9 واذا تدنست ابنة كاهن بالزنى فقد دنست اباها. بالنار تحرق |
10 והכהן הגדול מאחיו אשר יוצק על ראשו שמן המשחה ומלא את ידו ללבש את הבגדים את ראשו לא יפרע ובגדיו לא יפרם | 10 والكاهن الاعظم بين اخوته الذي صبّ على راسه دهن المسحة وملئت يده ليلبس الثياب لا يكشف راسه ولا يشق ثيابه |
11 ועל כל נפשת מת לא יבא לאביו ולאמו לא יטמא | 11 ولا يأتي الى نفس ميتة ولا يتنجس لابيه او امه |
12 ומן המקדש לא יצא ולא יחלל את מקדש אלהיו כי נזר שמן משחת אלהיו עליו אני יהוה | 12 ولا يخرج من المقدس لئلا يدنس مقدس الهه. لان اكليل دهن مسحة الهه عليه. انا الرب. |
13 והוא אשה בבתוליה יקח | 13 هذا يأخذ امرأة عذراء. |
14 אלמנה וגרושה וחללה זנה את אלה לא יקח כי אם בתולה מעמיו יקח אשה | 14 اما الارملة والمطلقة والمدنسة والزانية فمن هؤلاء لا يأخذ بل يتخذ عذراء من قومه امرأة. |
15 ולא יחלל זרעו בעמיו כי אני יהוה מקדשו | 15 ولا يدنس زرعه بين شعبه لاني انا الرب مقدسه |
16 וידבר יהוה אל משה לאמר | 16 وكلم الرب موسى قائلا. |
17 דבר אל אהרן לאמר איש מזרעך לדרתם אשר יהיה בו מום לא יקרב להקריב לחם אלהיו | 17 كلم هرون قائلا. اذا كان رجل من نسلك في اجيالهم فيه عيب فلا يتقدم ليقرّب خبز الهه. |
18 כי כל איש אשר בו מום לא יקרב איש עור או פסח או חרם או שרוע | 18 لان كل رجل فيه عيب لا يتقدم. لا رجل اعمى ولا اعرج ولا افطس ولا زوائدي |
19 או איש אשר יהיה בו שבר רגל או שבר יד | 19 ولا رجل فيه كسر رجل او كسر يد |
20 או גבן או דק או תבלל בעינו או גרב או ילפת או מרוח אשך | 20 ولا احدب ولا اكشم ولا من في عينه بياض ولا اجرب ولا اكلف ولا مرضوض الخصى. |
21 כל איש אשר בו מום מזרע אהרן הכהן לא יגש להקריב את אשי יהוה מום בו את לחם אלהיו לא יגש להקריב | 21 كل رجل فيه عيب من نسل هرون الكاهن لا يتقدم ليقرّب وقائد الرب. فيه عيب لا يتقدم ليقرّب خبز الهه. |
22 לחם אלהיו מקדשי הקדשים ומן הקדשים יאכל | 22 خبز الهه من قدس الاقداس ومن القدس ياكل. |
23 אך אל הפרכת לא יבא ואל המזבח לא יגש כי מום בו ולא יחלל את מקדשי כי אני יהוה מקדשם | 23 لكن الى الحجاب لا يأتي والى المذبح لا يقترب لان فيه عيبا لئلا يدنّس مقدسي. لاني انا الرب مقدّسهم. |
24 וידבר משה אל אהרן ואל בניו ואל כל בני ישראל | 24 فكلم موسى هرون وبنيه وكل بني اسرائيل |