1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα | 1 Wisdom hath built herself a house, she hath hewn her out seven pillars. |
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν | 2 She hath slain her victims, mingled her wine, and set forth her table. |
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα | 3 She hath sent her maids to invite to the tower, and to the walls of the city: |
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν | 4 Whosoever is a little one, let him come to me. And to the unwise she said: |
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν | 5 Come, eat my bread, and drink the wine which I have mingled for you. |
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν | 6 Forsake childishness, and live, and walk by the ways of prudence. |
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον | 7 He that teacheth a scorner, doth an injury to himself: and he that rebuketh a wicked man, getteth himself a blot. |
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε | 8 Rebuke not a scorner lest he hate thee. Rebuke a wise man, and he will love thee. |
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι | 9 Give an occasion to a wise man, and wisdom shall be added to him. Teach a just man, and he shall make haste to receive it. |
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης | 10 The fear of the Lord is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is prudence. |
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου | 11 For by me shall thy days be multiplied, and years of life shall be added to thee. |
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν | 12 If thou be wise, thou shalt be so to thyself: and if a scorner, thou alone shalt bear the evil. |
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην | 13 A foolish woman and clamorous, and full of allurements, and knowing nothing at all, |
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις | 14 Sat at the door of her house, upon a seat, in a high place of the city, |
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων | 15 To call them that pass by the way, and go on their journey: |
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα | 16 He that is a little one, let him turn to me. And to the fool she said: |
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου | 17 Stolen waters are sweeter, and hid den bread is more pleasant. |
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης | 18 And he did not know that giants are there, and that her guests are in the depths of hell. The Parables of Solomon |