1 Απεφασισα δε τουτο κατ' εμαυτον, το να μη ελθω παλιν προς εσας με λυπην. | 1 For I decided not to come to you again in painful circumstances. |
2 Διοτι εαν εγω σας λυπω, και τις ειναι ο ευφραινων εμε ειμη ο λυπουμενος υπ' εμου; | 2 For if I inflict pain upon you, then who is there to cheer me except the one pained by me? |
3 Και εγραψα προς εσας τουτο αυτο, ωστε οταν ελθω να μη εχω λυπην απ' εκεινων, αφ' ων επρεπε να εχω χαραν, εχων πεποιθησιν εις παντας υμας οτι η χαρα μου ειναι παντων υμων. | 3 And I wrote as I did so that when I came I might not be pained by those in whom I should have rejoiced, confident about all of you that my joy is that of all of you. |
4 Διοτι εκ πολλης θλιψεως και στενοχωριας καρδιας εγραψα προς εσας μετα πολλων δακρυων, ουχι δια να λυπηθητε, αλλα δια να γνωρισητε την αγαπην, ην εχω περισσοτερως εις εσας. | 4 For out of much affliction and anguish of heart I wrote to you with many tears, not that you might be pained but that you might know the abundant love I have for you. |
5 Αλλ' εαν τις ελυπησε, δεν ελυπησεν εμε, ειμη κατα μερος, δια να μη επιβαρυνω παντας υμας. | 5 If anyone has caused pain, he has caused it not to me, but in some measure (not to exaggerate) to all of you. |
6 Αρκετον ειναι εις τον τοιουτον αυτη η επιπληξις η υπο των πλειοτερων? | 6 This punishment by the majority is enough for such a person, |
7 ωστε το εναντιον πρεπει μαλλον να συγχωρησητε αυτον, και να παρηγορησητε, δια να μη καταποθη ο τοιουτος υπο της υπερβαλλουσης λυπης. | 7 so that on the contrary you should forgive and encourage him instead, or else the person may be overwhelmed by excessive pain. |
8 Δια τουτο σας παρακαλω να βεβαιωσητε προς αυτον την αγαπην σας. | 8 Therefore, I urge you to reaffirm your love for him. |
9 Επειδη δια τουτο και εγραψα, δια να γνωρισω την δοκιμασιαν σας, αν ησθε κατα παντα υπηκοοι? | 9 For this is why I wrote, to know your proven character, whether you were obedient in everything. |
10 εις οντινα δε συγχωρειτε τι, συγχωρω και εγω? διοτι εαν εγω συνεχωρησα τι, εις οντινα συνεχωρησα, δια σας εκαμον τουτο ενωπιον του Χριστου, | 10 Whomever you forgive anything, so do I. For indeed what I have forgiven, if I have forgiven anything, has been for you in the presence of Christ, |
11 δια να μη υπερισχυση καθ' ημων ο Σατανας? διοτι δεν αγνοουμεν τα διανοηματα αυτου. | 11 so that we might not be taken advantage of by Satan, for we are not unaware of his purposes. |
12 Οτε δε ηλθον εις την Τρωαδα δια να κηρυξω το ευαγγελιον του Χριστου, και ηνοιχθη εις εμε θυρα εν Κυριω, | 12 When I went to Troas for the gospel of Christ, although a door was opened for me in the Lord, |
13 δεν ελαβον ανεσιν εις το πνευμα μου, διοτι δεν ευρον Τιτον τον αδελφον μου, αλλ' αποχαιρετησας αυτους εξηλθον εις Μακεδονιαν. | 13 I had no relief in my spirit because I did not find my brother Titus. So I took leave of them and went on to Macedonia. |
14 Πλην χαρις εις τον Θεον, οστις παντοτε καμνει ημας να βριαμβευωμεν δια του Χριστου και φανερονει εν παντι τοπω δι' ημων την οσμην της γνωσεως αυτου? | 14 But thanks be to God, who always leads us in triumph in Christ and manifests through us the odor of the knowledge of him in every place. |
15 διοτι του Χριστου ευωδια ειμεθα προς τον Θεον εις τους σωζομενους και εις τους απολλυμενους? | 15 For we are the aroma of Christ for God among those who are being saved and among those who are perishing, |
16 εις τουτους μεν οσμη θανατου δια θανατον, εις εκεινους δε οσμη ζωης δια ζωην. Και προς ταυτα τις ειναι ικανος; | 16 to the latter an odor of death that leads to death, to the former an odor of life that leads to life. Who is qualified for this? |
17 Διοτι ημεις καθως οι πολλοι δεν καπηλευομεν τον λογον του Θεου, αλλ' ως απο ειλικρινειας, αλλ' ως απο Θεου κατενωπιον του Θεου λαλουμεν εν Χριστω. | 17 For we are not like the many who trade on the word of God; but as out of sincerity, indeed as from God and in the presence of God, we speak in Christ. |