ΙΩΒ - Giobbe - Job 34

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Επανελαβε δε ο Ελιου και ειπεν?	1 Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est :
2 Ακουσατε τους λογους μου, ω σοφοι? και δοτε ακροασιν εις εμε, οι νοημονες?	2 Audite, sapientes, verba mea : et eruditi, auscultate me.
3 Διοτι το ωτιον δοκιμαζει τους λογους, ο δε ουρανισκος γευεται το φαγητον.	3 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu dijudicat.
4 Ας εκλεξωμεν εις εαυτους κρισιν? ας γνωρισωμεν μεταξυ ημων τι το καλον.	4 Judicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
5 Διοτι ο Ιωβ ειπεν, Ειμαι δικαιος? και ο Θεος αφηρεσε την κρισιν μου?	5 Quia dixit Job : Justus sum, et Deus subvertit judicium meum.
6 εψευσθην εις την κρισιν μου? η πληγη μου ειναι ανιατος, ανευ παραβασεως.	6 In judicando enim me mendacium est : violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Τις ανθρωπος ως ο Ιωβ, οστις καταπινει τον χλευασμον ως υδωρ?	7 Quis est vir ut est Job, qui bibit subsannationem quasi aquam :
8 και υπαγει εν συνοδια μετα των εργατων της ανομιας, και περιπατει μετα ανθρωπων ασεβων;	8 qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis ?
9 Διοτι ειπεν, ουδεν ωφελει τον ανθρωπον το να ευαρεστη εις τον Θεον.	9 Dixit enim : Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
10 Δια τουτο ακουσατε μου, ανδρες συνετοι? μη γενοιτο να υπαρχη εις τον Θεον αδικια, και εις τον Παντοδυναμον ανομια.	10 Ideo, viri cordati, audite me : absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
11 Επειδη κατα το εργον του ανθρωπου θελει αποδωσει εις αυτον, και θελει καμει εκαστον να ευρη κατα την οδον αυτου.	11 Opus enim hominis reddet ei, et juxta vias singulorum restituet eis.
12 Ναι, βεβαιως ο Θεος δεν θελει πραξει ασεβως, ουδε θελει διαστρεψει ο Παντοδυναμος την κρισιν.	12 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet judicium.
13 Τις κατεστησεν αυτον επιτηρητην της γης; η τις διεταξε πασαν την οικουμενην;	13 Quem constituit alium super terram ? aut quem posuit super orbem quem fabricatus est ?
14 Εαν βαλη την καρδιαν αυτου επι τον ανθρωπον, θελει συρει εις εαυτον το πνευμα αυτου και την πνοην αυτου?	14 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 πασα σαρξ θελει εκπνευσει ομου, και ο ανθρωπος θελει επιστρεψει εις το χωμα.	15 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
16 Εαν τωρα εχης συνεσιν? ακουσον τουτο? ακροαθητι της φωνης των λογων μου.	16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei :
17 Μηπως κυβερνα ο μισων την ευθυτητα; και θελεις καταδικασει τον κατ' εξοχην δικαιον;	17 numquid qui non amat judicium sanari potest ? et quomodo tu eum qui justus est in tantum condemnas ?
18 οστις λεγει προς βασιλεα, Εισαι ασεβης, προς αρχοντας, Εισθε κακοι;	18 Qui dicit regi : Apostata ; qui vocat duces impios ;
19 Οστις δεν προσωποληπτει εις αρχοντας ουδε αποβλεπει εις τον πλουσιον μαλλον παρα εις τον πτωχον; επειδη παντες ουτοι ειναι εργον των χειρων αυτου.	19 qui non accipit personas principum, nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem : opus enim manuum ejus sunt universi.
20 Εν μια στιγμη θελουσιν αποθανει, και το μεσονυκτιον ο λαος θελει ταραχθη και θελει παρελθει? και ο ισχυρος θελει αναρπαχθη, ουχι υπο χειρος.	20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi : et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 Διοτι οι οφθαλμοι αυτου ειναι επι τας οδους του ανθρωπου, Και βλεπει παντα τα βηματα αυτου.	21 Oculi enim ejus super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
22 Δεν ειναι σκοτος ουδε σκια θανατου, οπου οι εργαται της ανομιας να κρυφθωσιν.	22 Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem,
23 Επειδη δεν θελει αφησει πλεον τον ανθρωπον να ελθη εις κρισιν μετα του Θεου.	23 neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in judicium.
24 Θελει συντριψει αναριθμητους ισχυρους και βαλει αλλους αντ' αυτων	24 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
25 διοτι γνωριζει τα εργα αυτων, και ανατρεπει αυτους την νυκτα, και συντριβονται.	25 Novit enim opera eorum, et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 Κτυπα αυτους ως ασεβεις εν τω τοπω των θεατων?	26 Quasi impios percussit eos in loco videntium :
27 επειδη εξεκλιναν απ' αυτου και δεν εθεωρησαν ουδεμιαν των οδων αυτου?	27 qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias ejus intelligere noluerunt :
28 και εκαμον να ελθη προς αυτον η κραυγη των πτωχων, και ηκουσε την φωνην των τεθλιμμενων.	28 ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
29 Και οταν αυτος διδη ησυχιαν, τις θελει διαταραξει αυτην; και οταν κρυπτη το προσωπον αυτου, τις δυναται να ιδη αυτον; ειτε επι εθνος ειτε επι ανθρωπον ομου?	29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet ? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum, et super gentes, et super omnes homines ?
30 ωστε να μη βασιλευη υποκριτης, δια να μη παγιδευηται ο λαος.	30 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
31 Βεβαιως πρεπει να λεγη τις προς τον Θεον, Επαθον, δεν θελω πλεον πραξει κακως?	31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
32 ο, τι δεν βλεπω, συ διδαξον με? εαν επραξα ανομιαν, δεν θελω πραξει πλεον.	32 Si erravi, tu doce me ; si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 Αλλα μηπως θελει γεινει κατα τον στοχασμον σου; ειτε συ αποβαλης ειτε εκλεξης, αυτος θελει ανταποδωσει, και ουχι εγω? λεγε λοιπον ο, τι εξευρεις.	33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi ? tu enim cœpisti loqui, et non ego : quod si quid nosti melius, loquere.
34 Ανδρες συνετοι θελουσιν ειπει προς εμε, και ο σοφος ανθρωπος οστις με ακουει,	34 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
35 Ο Ιωβ δεν ελαλησεν εν γνωσει, και οι λογοι αυτου δεν ησαν μετα συνεσεως.	35 Job autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
36 Η επιθυμια μου ειναι, ο Ιωβ να εξετασθη εως τελους? επειδη απεκριθη ως οι ανθρωποι οι ασεβεις.	36 Pater mi, probetur Job usque ad finem : ne desinas ab homine iniquitatis :
37 Διοτι εις την αμαρτιαν αυτου προσθετει ασεβειαν? καυχαται μεταξυ ημων, και πολλαπλασιαζει τους λογους αυτου εναντιον του Θεου.	37 quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur : et tunc ad judicium provocet sermonibus suis Deum.