ΙΩΒ - Giobbe - Job 27

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπε?	1 Addidit quoque Iob assu mens parabolam suam et dixit:
2 Ζη ο Θεος, ο αποβαλων την κρισιν μου, και ο Παντοδυναμος, ο πικρανας την ψυχην μου,	2 “ Vivit Deus, qui abstulit ius meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinemadduxit animam meam,
3 οτι παντα τον χρονον ενοσω η πνοη μου ειναι εν εμοι και το πνευμα του Θεου εις τους μυκτηρας μου,	3 quia, donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 τα χειλη μου δεν θελουσι λαλησει αδικιαν και η γλωσσα μου δεν θελει μελετησει δολον.	4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium!
5 Μη γενοιτο εις εμε να σας δικαιωσω? εως να εκπνευσω, δεν θελω απομακρυνει την ακεραιοτητα μου απ' εμου.	5 Absit a me, ut iustos vos esse iudicem; donec exspirem, non recedam ab innocentia mea.
6 Θελω κρατει την δικαιοσυνην μου και δεν θελω αφησει αυτην? η καρδια μου δεν θελει με ελεγξει ενοσω ζω.	6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram, neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Ο εχθρος μου να ηναι ως ο ασεβης και ο ανισταμενος κατ' εμου ως ο παρανομος.	7 Sit ut impius inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
8 Διοτι τις η ελπις του υποκριτου, αν και επλεονεκτησεν, οταν ο Θεος αποσπα την ψυχην αυτου;	8 Quae est enim spes impii, cum secet, cum rapiat Deus animam eius?
9 Αρα γε θελει ακουσει ο Θεος την κραυγην αυτου, οταν επελθη επ' αυτον συμφορα;	9 Numquid Deus audiet clamorem eius, cum venerit super eum angustia?
10 Θελει ευφραινεσθαι εις τον Παντοδυναμον; θελει επικαλεισθαι τον Θεον εν παντι καιρω;	10 Aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum omni tempore?
11 θελω σας διδαξει τι ειναι εν τη χειρι του Θεου? ο, τι ειναι παρα τω Παντοδυναμω, δεν θελω κρυψει αυτο.	11 Docebo vos manum Dei, quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Ιδου, σεις παντες ειδετε? δια τι λοιπον εισθε ολως τοσον ματαιοι;	12 Ecce vos omnes observastis, et quid sine causa vana loquimini?
13 Τουτο ειναι παρα Θεου η μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια των δυναστων, την οποιαν θελουσι λαβει παρα του Παντοδυναμου.	13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ab Omnipotente suscipient.
14 Εαν οι υιοι αυτου πολλαπλασιασθωσιν, ειναι δια την ρομφαιαν? και οι εκγονοι αυτου δεν θελουσι χορτασθη αρτον.	14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 Οι εναπολειφθεντες αυτου θελουσι ταφη εν θανατω? και αι χηραι αυτου δεν θελουσι κλαυσει.	15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
16 Και αν επισωρευση αργυριον ως το χωμα και ετοιμαση ιματια ως τον πηλον?	16 Si comportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta,
17 δυναται μεν να ετοιμαση, πλην ο δικαιος θελει ενδυθη αυτα? και ο αθωος θελει διαμοιρασθη το αργυριον.	17 praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
18 Οικοδομει τον οικον αυτου ως το σαρακιον, και ως καλυβην, την οποιαν καμνει ο αγροφυλαξ.	18 Aedificavit sicut aranea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Πλαγιαζει πλουσιος, πλην δεν θελει συναχθη? ανοιγει τους οφθαλμους αυτου και δεν υπαρχει.	19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet; aperiet oculos suos et nihil inveniet.
20 Τρομοι συλλαμβανουσιν αυτον ως υδατα, ανεμοστροβιλος αρπαζει αυτον την νυκτα.	20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 Σηκονει αυτον ανατολικος ανεμος, και υπαγει? και αποσπα αυτον απο του τοπου αυτου.	21 Tollet eum ventus urens et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Διοτι ο Θεος θελει ριψει κατ' αυτου συμφορας και δεν θελει φεισθη? απο της χειρος αυτου σπευδει να φυγη.	22 Et mittet super eum et non parcet; de manu eius fugiens fugiet.
23 Θελουσι κροτησει τας χειρας αυτων επ' αυτον, και θελουσι συριξει αυτον απο του τοπου αυτων.	23 Complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo.