Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 27

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	Biblia Tysiąclecia
1 וַיֹּסֶף אִיֹּוב שְׂאֵת מְשָׁלֹו וַיֹּאמַר	1 Hiob jeszcze głos zabrał, i rzekł:
2 חַי־אֵל הֵסִיר מִשְׁפָּטִי וְשַׁדַּי הֵמַר נַפְשִׁי	2 Na życie Boga, co nie dał mi prawa, na Wszechmocnego, co poi goryczą,
3 כִּי־כָל־עֹוד נִשְׁמָתִי בִי וְרוּחַ אֱלֹוהַּ בְּאַפִּי	3 dopóki mam oddech w sobie, a w nozdrzach mam Boże tchnienie,
4 אִם־תְּדַבֵּרְנָה שְׂפָתַי עַוְלָה וּלְשֹׁונִי אִם־יֶהְגֶּה רְמִיָּה	4 usta moje nie wyrażą się podle, nie wyrwie się słowo podstępne.
5 חָלִילָה לִּי אִם־אַצְדִּיק אֶתְכֶם עַד־אֶגְוָע לֹא־אָסִיר תֻּמָּתִי מִמֶּנִּי	5 Dalekim od tego, by słuszność wam przyznać, jak długo żyć będę, twierdzę, żem czysty.
6 בְּצִדְקָתִי הֶחֱזַקְתִּי וְלֹא אַרְפֶּהָ לֹא־יֶחֱרַף לְבָבִי מִיָּמָי	6 Że strzegę prawości, a nie porzucam: serce nie dręczy mnie nigdy.
7 יְהִי כְרָשָׁע אֹיְבִי וּמִתְקֹומְמִי כְעַוָּל	7 Mój wróg niech stanie się winny, przeciwnik niech będzie występny!
8 כִּי מַה־תִּקְוַת חָנֵף כִּי יִבְצָע כִּי יֵשֶׁל אֱלֹוהַּ נַפְשֹׁו	8 W czym grzesznik ma ufać, gdy skończy, gdy Bóg zabierze mu duszę?
9 הַצַעֲקָתֹו יִשְׁמַע ׀ אֵל כִּי־תָבֹוא עָלָיו צָרָה	9 Czyż Bóg wysłucha jego wołania, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 אִם־עַל־שַׁדַּי יִתְעַנָּג יִקְרָא אֱלֹוהַּ בְּכָל־עֵת	10 Czy może się cieszyć Wszechmocnym, choć wzywałby Boga co chwila?
11 אֹורֶה אֶתְכֶם בְּיַד־אֵל אֲשֶׁר עִםשַׁ־דַּי לֹא אֲכַחֵד	11 Pouczam was o Bożej mocy, niczego nie taję o Wszechmocnym.
12 הֵן־אַתֶּם כֻּלְּכֶם חֲזִיתֶם וְלָמָּה־זֶּה הֶבֶל תֶּהְבָּלוּ	12 Wy już to wszystko widzicie, więc po cóż jałowe spory?
13 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע ׀ עִם־אֵל וְנַחֲלַת עָרִיצִים מִשַּׁדַּי יִקָּחוּ	13 Taki to los grzesznika - od Boga, dola ciemiężcy - od Wszechmocnego:
14 אִם־יִרְבּוּ בָנָיו לְמֹו־חָרֶב וְצֶאֱצָאָיו לֹא יִשְׂבְּעוּ־לָחֶם	14 Synowie się mnożą pod miecz, a dzieci głodne z braku chleba;
15 [שְׂרִידֹו כ] (רִידָיו ק) בַּמָּוֶת יִקָּבֵרוּ וְאַלְמְנֹתָיו לֹא תִבְכֶּינָה	15 potomków grzebie zaraza, a wdowom ich płakać nie wolno.
16 אִם־יִצְבֹּר כֶּעָפָר כָּסֶף וְכַחֹמֶר יָכִין מַלְבּוּשׁ	16 Niech sobie on srebro jak proch gromadzi, suknie upycha jak glinę;
17 יָכִין וְצַדִּיק יִלְבָּשׁ וְכֶסֶף נָקִי יַחֲלֹק	17 niech zbiera: prawy je wdzieje, a srebro posiądzie niewinny.
18 בָּנָה כָעָשׁ בֵּיתֹו וּכְסֻכָּה עָשָׂה נֹצֵר	18 Zbudował dom z pajęczyny, jak szałas stawiany przez stróża.
19 עָשִׁיר יִשְׁכַּב וְלֹא יֵאָסֵף עֵינָיו פָּקַח וְאֵינֶנּוּ	19 Położył się bogacz, lecz zgarnia; otworzył oczy: nic nie ma.
20 תַּשִּׂיגֵהוּ כַמַּיִם בַּלָּהֹות לַיְלָה גְּנָבַתּוּ סוּפָה	20 Pędzi go strach niby powódź, po nocy wichura go ściga.
21 יִשָּׂאֵהוּ קָדִים וְיֵלַךְ וִישָׂעֲרֵהוּ מִמְּקֹמֹו	21 Wiatr wschodni porywa i ciągnie, zabiera go z jego siedziby;
22 וְיַשְׁלֵךְ עָלָיו וְלֹא יַחְמֹל מִיָּדֹו בָּרֹוחַ יִבְרָח	22 unosi, nie mając litości, bo z ręki ujść mu nie może.
23 יִשְׂפֹּק עָלֵימֹו כַפֵּימֹו וְיִשְׁרֹק עָלָיו מִמְּקֹמֹו	23 Klaszcze się za nim w dłonie, gwiżdże ze wszystkich stron,
	24 on lekki na wodnej powierzchni. Przeklęte dziedzictwo na ziemi: nie zwraca się on w stronę winnic. (4a) Susza, spiekota, śnieg niszczy, a Szeol wymiata grzesznika. (4b) Wymaże go łono z pamięci, robak go połknie jak słodycz, nikt go już nawet nie wspomni. Nieprawość wycięta jak drzewo. (4c) Gnębił niepłodną, bezdzietną, niedobrze się z wdową obchodził, (4d) swą siłą wspomagał mocarzy; stoi, lecz życia niepewien. (4e) Oparcie mu dano, bezpieczny, pilnie naśladuje ich drogi. (4f) Pysznił się krótko i odszedł, poniżony, wycięty jak malwa, jak wierzchołek kłosa zabrany. (4g) Czy nie tak? Któż kłamstwo wykaże? Któż mowę moją zniweczy?