Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, il giorno in cui il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul, |
2 Egli disse: "Il Signore è mia roccia e mia fortezza, mio rifugio per me è | 2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus; |
3 il mio Dio; mia rupe in cui mi rifugio, mio scudo e mio corno di salvezza; mia rocca e mio rifugio, mio salvatore. Tu mi salvi dalla violenza. | 3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me. |
4 Invocai il Signore, degno di lode, e fui salvato dai miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Quando mi avvolsero le onde di morte, i torrenti di Belial mi oppressero, | 5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me; |
6 le corde degli inferi mi circondarono, mi affrontarono i lacci di morte, | 6 praeoccupaverunt me laquei mortis. |
7 nella mia angustia invocai il Signore, e verso il mio Dio gridai, dal suo palazzo ascoltò la mia voce e la mia supplica giunse alle sue orecchie. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius. |
8 Si agitò e si scosse la terra le fondamenta dei cieli tremarono; si agitarono perché si accese la sua ira. | 8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est. |
9 Salì fumo dalle sue narici e fuoco divoratore dalla sua bocca, carboni fiammeggiarono da lui. | 9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo. |
10 Piegò i cieli e discese, e una densa nube era sotto i suoi piedi, | 10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. |
11 cavalcò un cherubino e volò, apparve sulle ali del vento; | 11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti. |
12 si avvolse di tenebre come tenda, un ammasso di acqua, nubi profondissime. | 12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas. |
13 Per lo splendore davanti a lui, s'accesero carboni di fuoco; | 13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis. |
14 tuonò dal cielo il Signore e l'Altissimo emise la sua voce: | 14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam. |
15 scoccò frecce e le disseminò, scagliò fulmini e li sparpagliò. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos. |
16 Furono messi a nudo gli abissi del mare, le fondamenta del mondo furono scoperte, al rimbombo minaccioso del Signore, al soffio del vento delle sue narici. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius. |
17 Dall'alto stese la mano e mi afferrò, mi trasse fuori dalle acque profonde. | 17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis; |
18 Mi salvò dal mio potente nemico, dai miei avversari, perché più forti di me. | 18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant. |
19 Mi affrontarono nel giorno della mia calamità, ma il Signore fu il sostegno per me. | 19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum; |
20 Mi fece uscire in luogo spazioso, mi liberò perché si compiace in me. | 20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei. |
21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la purezza delle mie mani mi retribuì; | 21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi, |
22 perché io ho osservato le vie del Signore e non ho agito male lontano dal mio Dio; | 22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo. |
23 perché ogni suo precetto fu davanti a me, e dalla sua legge non mi allontanai. | 23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi; |
24 Fui perfetto verso di lui, e mi guardai dal mio peccato. | 24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea. |
25 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la mia innocenza davanti ai suoi occhi. | 25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum. |
26 Con il pio tratti da pio, con l'uomo perfetto tratti da perfetto; | 26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris; |
27 con il sincero ti mostri sincero, ma con il perverso ti mostri subdolo. | 27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. |
28 Tu salvi il popolo umile e sui superbi abbassi i tuoi occhi. | 28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis, |
29 Certo, tu sei la mia lampada, o Signore, è il Signore che illumina le mie tenebre. | 29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas. |
30 Certo, con te inseguo una truppa, col mio Dio posso saltare una muraglia. | 30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum. |
31 Dio, il suo dominio è perfetto, il comando del Signore è sicuro. Egli è scudo per tutti quelli che si rifugiano in lui. | 31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se. |
32 Certo, chi è Dio fuori del Signore, e chi è rupe fuori del Dio nostro? | 32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum? |
33 Dio è mia fortezza potente, ed estende il suo dominio perfetto, | 33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam, |
34 egli rese i miei piedi come quelli delle cerve, mi fa stare in piedi sulle alture; | 34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me; |
35 egli addestrò le mie mani alla guerra e pose un arco di bronzo nelle mie braccia. | 35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. |
36 Tu mi desti il tuo scudo vittorioso e il tuo trionfo mi ha reso grande. | 36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me. |
37 Tu rendesti spedito il mio passo, e le mie caviglie non vacillarono. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei. |
38 Inseguii i miei nemici e li distrussi, non tornai indietro finché non li annientai. | 38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos. |
39 Li annientai e li percossi, tanto che non poterono alzarsi, essi caddero sotto i miei piedi. | 39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis. |
40 Mi hai cinto di forza per la battaglia, hai fatto cadere sotto di me i miei aggressori. | 40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me. |
41 Tu mi hai dato la nuca dei miei nemici, i miei avversari li ho sterminati; | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos. |
42 essi guardarono, ma non vi era il salvatore, verso il Signore, ma non rispose ad essi. | 42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos. |
43 Li ho stritolati come la polvere della terra, come il fango delle strade li ho polverizzati e calpestati. | 43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos. |
44 Mi hai liberato dalle lotte del mio popolo, mi hai conservato a capo delle nazioni, gente che non conoscevo mi ha servito; | 44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi, |
45 i figli dello straniero si umiliano davanti a me, appena sentono mi obbediscono; | 45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi. |
46 i figli dello straniero vengono meno, escono tremanti dai loro nascondigli. | 46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis. |
47 Viva il Signore! Benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia roccia di salvezza, | 47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae. |
48 il Dio che mi concede le vendette, e che mi sottomette i popoli, | 48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me. |
49 che mi sottrae ai miei nemici; tu mi poni al disopra dei miei aggressori e mi salvi da uomini violenti. | 49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me. |
50 Per questo ti lodo, o Signore, tra i popoli, e inneggerò al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo: |
51 Egli concede grandi vittorie al suo re, e compie opere d'amore per il suo consacrato, per Davide e la sua discendenza per sempre". | 51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”. |