Job 29

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	Biblia Tysiąclecia
1 Job also added to this, using figures of speech, and he said:	1 Hiob tak dalej prowadził swą mowę i rzekł:
2 Who will grant to me that I might be as I was in former months, according to the days when God kept watch over me?	2 Kto dawne szczęście mi wróci, czas, kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową?
3 At that time, his lamp shined over my head, and by his light, I walked through the darkness.	3 Z Jego światłem kroczyłem w ciemności,
4 I was then just as in the days of my youth, when God was privately in my tabernacle.	4 gdym lata jesienne przeżywał, gdy Bóg osłaniał mój namiot.
5 At that time, the Almighty was with me and my children surrounded me.	5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, gdy moi chłopcy mnie otaczali,
6 Then, I washed my feet with butter, and a boulder poured out rivers of oil for me.	6 nogi w mleku kąpałem, oliwa płynęła ze skały.
7 When I went to the gate of the city, or to the main street, they prepared a chair for me.	7 Gdy z bramy miasta wyszedłem, zająłem miejsce na placu,
8 The youths saw me and hid themselves, and the elders, rising up, remained standing.	8 widząc mnie usuwali się młodzi, starcy z miejsc powstawali,
9 The leaders stopped talking, and they placed a finder over their mouth.	9 książęta kończyli swą mowę i ręce kładli na ustach.
10 The commanders subdued their voice, and their tongue adhered to their throat.	10 Szlachetny głos się uciszał, do podniebienia język przywierał;
11 The ear that heard me, blessed me, and the eye that saw me, gave testimony for me.	11 ucho chwaliło mnie, słysząc, a oko godziło się, patrząc.
12 This was because I had freed the poor, who cried out, and the orphan, who had no helper.	12 Bo ratowałem biednego przed możnym, sierotę, co nie miał pomocy.
13 The blessing of him who would have been destroyed came upon me, and I consoled the heart of the widow.	13 Nędzarze składali mi dzięki i serce wdowy radowałem.
14 I put on justice, and I clothed myself with my judgment, like a robe and a diadem.	14 Zdobiła mnie dotąd uczciwość, prawość mi płaszczem, zawojem.
15 I was an eye for the blind and a foot for the lame.	15 Niewidomemu byłem oczami, chromemu służyłem za nogi.
16 I was the father of the poor; and if I lacked knowledge about any case, I investigated very diligently.	16 Dla biednych stałem się ojcem, pomagałem w sporze i nieznajomemu,
17 I crushed the jaws of the impious, and I took away prey from his teeth.	17 rozbijałem szczękę łotrowi i wydzierałem mu łupy z zębów.
18 And I said, “I will die in my little nest, and like a palm tree, I will multiply my days.	18 Myślałem: Skończę w rodzinie, będę miał dni niby piasku;
19 My root has been spread beside the waters, and the dew will remain with my harvest.	19 zapuszczę korzenie nad wodą, konary me rosa w noc zwilży;
20 My glory will always be restored, and my bow will be restored to my hand.”	20 cześć moja bez przerwy świeża, jak łuk, co stale jest giętki.
21 Those who heard me, expected vindication, and they listened closely in silence to my counsel.	21 Cierpliwie mnie przecież słuchają, w milczeniu przyjmują mą radę;
22 To my words, they dared to add nothing, and my eloquence poured over them.	22 po mnie już nikt nie przemawia, tak moja mowa w nich wsiąka;
23 They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for belated rains.	23 wyczekują mnie jak deszczu, otwarli usta jak na wody wiosenne.
24 If I had ever laughed at them, they would not have believed it, and the light of my face was not cast down towards the ground.	24 Uśmiecham się do nich - nie wierzą, nie dają zniknąć pogodzie mej twarzy.
25 If I wished to go to them, I sat down first, and, though I sat like a king surrounded by an army, yet I was a comforter to whose who mourned.	25 Drogę wyznaczam, przewodzę, przebywam jak król wśród żołnierzy, jak ktoś, kto smutnych pociesza.