Tobit 3

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	Biblia Tysiąclecia
1 Then Tobit sighed, and he began to pray with tears,	1 Wtedy bardzo się zasmuciłem, wzdychałem i płakałem, i zacząłem wśród westchnień tak się modlić:
2 saying, “O Lord, you are just and all your judgments are just, and all your ways are mercy, and truth, and judgment.	2 Sprawiedliwy jesteś, Panie, i wszystkie dzieła Twoje są sprawiedliwe. Wszystkie Twoje drogi są miłosierdziem i prawdą, Ty sądzisz świat.
3 And now, O Lord, remember me, and do not take vengeance for my sins, and do not call to mind my offenses, nor those of my parents.	3 A teraz, o Panie, wspomnij na mnie, wejrzyj, nie karz mnie za grzechy moje ani za zapomnienia moje, ani za moich przodków, którymi zgrzeszyliśmy wobec Ciebie.
4 For we have not obeyed your precepts, and so we have been handed over to plundering and to captivity, and to death, and to mockery, and as a disgrace before all the nations, among which you have dispersed us.	4 Nie słuchaliśmy Twoich przykazań, a Ty wydałeś nas na łup, niewolę i śmierć, na pośmiewisko i na szyderstwa, i na wzgardę u wszystkich narodów, wśród których nas rozproszyłeś.
5 And now, O Lord, great are your judgments. For we have not acted according to your precepts, and we have not walked sincerely before you.	5 Teraz więc liczne Twoje wyroki są prawdziwe, wykonane nade mną za moje grzechy, ponieważ nie wypełnialiśmy Twoich przykazań aniśmy nie chodzili w prawdzie przed Tobą.
6 And now, O Lord, do with me according to your will, and order my spirit to be received in peace. For it is more expedient for me to die, than to live.”	6 Teraz więc uczyń ze mną według Twego upodobania, pozwól duchowi mojemu odejść ode mnie: chcę odejść z ziemi i stać się znowu ziemią. Ponieważ śmierć jest lepsza dla mnie niż życie, albowiem słuchać muszę wyrzutów niesłusznych i ogarnia mnie wielka boleść. Panie, rozkaż, niech będę uwolniony od tej niedoli! Pozwól mi udać się na miejsce wiecznego pobytu, nie odwracaj Twego oblicza ode mnie, Panie, ponieważ dla mnie lepiej jest umrzeć, aniżeli przyglądać się wielkiej niedoli w moim życiu i słuchać szyderstw.
7 And so, on the same day, it happened that Sarah, the daughter of Raguel, in Rages, a city of the Medes, also heard a reproach from one of her father’s servant maids.	7 Tego dnia Sara, córka Raguela z Ekbatany w Medii, również usłyszała słowa obelgi od jednej ze służących swojego ojca,
8 For she had been given to seven husbands, and a demon named Asmodeus had killed them, as soon as they had approached her.	8 że była ona wydana za siedmiu mężów, których zabił zły duch Asmodeusz, zanim była razem z nimi, jak to jest właściwe dla żon. Służąca mówiła do niej: To ty zabijasz swoich mężów. Oto już za siedmiu byłaś wydana i od żadnego nie otrzymałaś imienia.
9 Therefore, when she corrected the maid for her fault, she answered her, saying, “May we never see son or daughter from you upon the earth, you murderess of your husbands.	9 Dlaczego nas karzesz za twoich mężów, skoro oni pomarli? Odejdź zatem z nimi, abyśmy już nigdy nie zobaczyli twego syna ani córki.
10 Would you also kill me, just as you have already killed seven husbands?” At these words, she proceeded to an upper room of her house. And for three days and three nights, she did not eat or drink.	10 Tego dnia była ona bardzo zmartwiona i zaczęła płakać. Wyszedłszy do górnej izby swojego ojca miała zamiar się powiesić. Jednak zaraz opamiętała się i rzekła: Niechaj nie szydzą z mego ojca - mówiąc do niego: Miałeś jedną umiłowaną córkę i ona z powodu nieszczęść się powiesiła. Nie mogę wśród smutku przyprowadzać do Otchłani starości ojca mego. Będzie lepiej dla mnie nie powiesić się, lecz ubłagać Pana o śmierć, abym nie wysłuchiwała więcej obelg w moim życiu.
11 But, continuing in prayer with tears, she beseeched God, so that he would liberate her from this reproach.	11 I wówczas wyciągnąwszy ramiona ku oknu, modliła się tymi słowami: Błogosławiony jesteś, miłosierny Boże, i błogosławione Twoje imię na wieki, i wszystkie Twoje dzieła niech Cię błogosławią na wieki!
12 And it happened on the third day, while she was completing her prayer, blessing the Lord,	12 A teraz wznoszę moje oblicze i zwracam me oczy ku Tobie.
13 that she said: “Blessed is your name, O God of our fathers, who, though you had been angry, will show mercy. And in time of tribulation, you dismiss the sins of those who call upon you.	13 Pozwól mi odejść z ziemi, abym więcej nie słuchała obelg.
14 To you, O Lord, I turn my face; to you, I direct my eyes.	14 Ty wiesz, o Władco, że jestem czysta od wszelkiej zmazy z mężczyzną.
15 I beg you, O Lord, that you may absolve me from the chains of this reproach, or at least take me away from the earth.	15 Nie splamiłam mojego imienia ani imienia mojego ojca w kraju mojej niewoli. Jestem jedyną córką mojego ojca i nie ma on innego dziecka, które by po nim dziedziczyło, ani nie ma on bliskiego po sobie, ani nie zostaje mu żaden rodak, dla którego miałabym siebie zachować jako przyszłą żonę. Już siedmiu mężów straciłam, na cóż miałabym żyć dłużej? A jeśli nie podoba Ci się odebrać mi życia, to wysłuchaj, Panie, jak mi ubliżają.
16 You know, O Lord, that I have never coveted a husband, and I have preserved my soul clean from all impure desire.	16 I tej godziny modlitwa obojga została wysłuchana wobec majestatu Boga.
17 I have never mingled myself with those who play. And I have not presented myself as a participant with those who walk with levity.	17 I został posłany Rafał, aby uleczyć obydwoje: Tobiasza, aby mu zdjąć bielmo z oczu, tak, aby oczyma swymi znowu oglądał światło Boże, i Sarę, córkę Raguela, aby ją dać Tobiaszowi, synowi Tobiasza, za żonę i odpędzić od niej złego ducha Asmodeusza, ponieważ Tobiaszowi przysługuje prawo otrzymać ją w dziedzictwie przed wszystkimi, którzy ją pragną poślubić. W tym czasie powrócił Tobiasz z podwórza swego domu. Także Sara, córka Raguela, zeszła z górnej izby.
18 But I consented to accept a husband, in your fear, not in my lust.
19 And, either I was unworthy of them, or they perhaps were not worthy of me. For perhaps you have preserved me for another husband.
20 For your counsel is not within the ability of man.
21 But all who worship you are certain of this: that one’s life, if it should be tested, shall be crowned, and if it should be in tribulation, shall be delivered, and if it should be corrected, shall be permitted to approach your mercy.
22 For you are not delighted with our perdition. For, after a storm, you create tranquility, and after tears and weeping, you pour out exultation.
23 May your name, O God of Israel, be blessed forever.”
24 At that time, the prayers of them both were heard in the sight of the glory of the most high God.
25 And the holy Angel of the Lord, Raphael, was sent to care for both of them, whose prayers were recited at the same time in the sight of the Lord.