Zechariah 11

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 Open your doors, O Lebanon, that the fire may devour your cedars!	1 διανοιξον ο λιβανος τας θυρας σου και καταφαγετω πυρ τας κεδρους σου
2 Wail, you cypress trees, for the cedars are fallen, the mighty have been despoiled. Wail, you oaks of Bashan, for the impenetrable forest is cut down!	2 ολολυξατω πιτυς διοτι πεπτωκεν κεδρος οτι μεγαλως μεγιστανες εταλαιπωρησαν ολολυξατε δρυες της βασανιτιδος οτι κατεσπασθη ο δρυμος ο συμφυτος
3 Hark! the wailing of the shepherds, their glory has been ruined. Hark! the roaring of the young lions, the jungle of the Jordan is laid waste.	3 φωνη θρηνουντων ποιμενων οτι τεταλαιπωρηκεν η μεγαλωσυνη αυτων φωνη ωρυομενων λεοντων οτι τεταλαιπωρηκεν το φρυαγμα του ιορδανου
4 Thus said the LORD, my God: Shepherd the flock to be slaughtered.	4 ταδε λεγει κυριος παντοκρατωρ ποιμαινετε τα προβατα της σφαγης
5 For they who buy them slay them with impunity; while those who sell them say, "Blessed be the LORD, I have become rich!" Even their own shepherds do not feel for them.	5 α οι κτησαμενοι κατεσφαζον και ου μετεμελοντο και οι πωλουντες αυτα ελεγον ευλογητος κυριος και πεπλουτηκαμεν και οι ποιμενες αυτων ουκ επασχον ουδεν επ' αυτοις
6 (Nor shall I spare the inhabitants of the earth any more, says the LORD. Yes, I will deliver each of them into the power of his neighbor, or into the power of his king; they shall crush the earth, and I will not deliver it out of their power.)	6 δια τουτο ου φεισομαι ουκετι επι τους κατοικουντας την γην λεγει κυριος και ιδου εγω παραδιδωμι τους ανθρωπους εκαστον εις χειρας του πλησιον αυτου και εις χειρας βασιλεως αυτου και κατακοψουσιν την γην και ου μη εξελωμαι εκ χειρος αυτων
7 So I became the shepherd of the flock to be slaughtered for the sheep merchants. I took two staffs, one of which I called "Favor," and the other, "Bonds," and I fed the flock.	7 και ποιμανω τα προβατα της σφαγης εις την χαναανιτιν και λημψομαι εμαυτω δυο ραβδους την μιαν εκαλεσα καλλος και την ετεραν εκαλεσα σχοινισμα και ποιμανω τα προβατα
8 In a single month I did away with the three shepherds. I wearied of them, and they behaved badly toward me.	8 και εξαρω τους τρεις ποιμενας εν μηνι ενι και βαρυνθησεται η ψυχη μου επ' αυτους και γαρ αι ψυχαι αυτων επωρυοντο επ' εμε
9 "I will not feed you," I said. "What is to die, let it die; what is to perish, let it perish, and let those that are left devour one another's flesh."	9 και ειπα ου ποιμανω υμας το αποθνησκον αποθνησκετω και το εκλειπον εκλειπετω και τα καταλοιπα κατεσθιετωσαν εκαστος τας σαρκας του πλησιον αυτου
10 Then I took my staff "Favor" and snapped it asunder, breaking off the covenant which I had made with all peoples;	10 και λημψομαι την ραβδον μου την καλην και απορριψω αυτην του διασκεδασαι την διαθηκην μου ην διεθεμην προς παντας τους λαους
11 that day it was broken off. The sheep merchants who were watching me understood that this was the word of the LORD.	11 και διασκεδασθησεται εν τη ημερα εκεινη και γνωσονται οι χαναναιοι τα προβατα τα φυλασσομενα διοτι λογος κυριου εστιν
12 I said to them, "If it seems good to you, give me my wages; but if not, let it go." And they counted out my wages, thirty pieces of silver.	12 και ερω προς αυτους ει καλον ενωπιον υμων εστιν δοτε στησαντες τον μισθον μου η απειπασθε και εστησαν τον μισθον μου τριακοντα αργυρους
13 But the LORD said to me, "Throw it in the treasury, the handsome price at which they valued me." So I took the thirty pieces of silver and threw them into the treasury in the house of the LORD.	13 και ειπεν κυριος προς με καθες αυτους εις το χωνευτηριον και σκεψαι ει δοκιμον εστιν ον τροπον εδοκιμασθην υπερ αυτων και ελαβον τους τριακοντα αργυρους και ενεβαλον αυτους εις τον οικον κυριου εις το χωνευτηριον
14 Then I snapped asunder my other staff, "Bonds," breaking off the brotherhood between Judah and Israel.	14 και απερριψα την ραβδον την δευτεραν το σχοινισμα του διασκεδασαι την κατασχεσιν ανα μεσον ιουδα και ανα μεσον του ισραηλ
15 The LORD said to me: This time take the gear of a foolish shepherd.	15 και ειπεν κυριος προς με ετι λαβε σεαυτω σκευη ποιμενικα ποιμενος απειρου
16 For I will raise up a shepherd in the land who will take no note of those that perish, nor seek the strays, nor heal the injured, nor feed what survives--he will eat the flesh of the fat ones and tear off their hoofs!	16 διοτι ιδου εγω εξεγειρω ποιμενα επι την γην το εκλιμπανον ου μη επισκεψηται και το διεσκορπισμενον ου μη ζητηση και το συντετριμμενον ου μη ιασηται και το ολοκληρον ου μη κατευθυνη και τα κρεα των εκλεκτων καταφαγεται και τους αστραγαλους αυτων εκστρεψει
17 Woe to my foolish shepherd who forsakes the flock! May the sword fall upon his arm and upon his right eye; Let his arm wither away entirely, and his right eye be blind forever!	17 ω οι ποιμαινοντες τα ματαια και οι καταλελοιποτες τα προβατα μαχαιρα επι τους βραχιονας αυτου και επι τον οφθαλμον τον δεξιον αυτου ο βραχιων αυτου ξηραινομενος ξηρανθησεται και ο οφθαλμος ο δεξιος αυτου εκτυφλουμενος εκτυφλωθησεται