1 προσεχε ουρανε και λαλησω και ακουετω γη ρηματα εκ στοματος μου | 1 "Ascolta, o cielo: io parlerò; senta la terra le parole della mia bocca! |
2 προσδοκασθω ως υετος το αποφθεγμα μου και καταβητω ως δροσος τα ρηματα μου ωσει ομβρος επ' αγρωστιν και ωσει νιφετος επι χορτον | 2 Scende come la pioggia il mio insegnamento, stilla come la rugiada la mia parola, come un acquazzone sull'erbetta, come un rovescio sull'erba. |
3 οτι ονομα κυριου εκαλεσα δοτε μεγαλωσυνην τω θεω ημων | 3 Perché proclamo il nome del Signore: magnificate il nostro Dio! |
4 θεος αληθινα τα εργα αυτου και πασαι αι οδοι αυτου κρισεις θεος πιστος και ουκ εστιν αδικια δικαιος και οσιος κυριος | 4 La Roccia: perfetta è la sua opera, tutte le sue vie sono giustizia. Dio di fedeltà, senza ingiustizia, Egli è giusto e retto. |
5 ημαρτοσαν ουκ αυτω τεκνα μωμητα γενεα σκολια και διεστραμμενη | 5 Contro di lui prevaricarono -- non sono suoi figli le loro tare -- generazione perversa e tortuosa. |
6 ταυτα κυριω ανταποδιδοτε ουτω λαος μωρος και ουχι σοφος ουκ αυτος ουτος σου πατηρ εκτησατο σε και εποιησεν σε και εκτισεν σε | 6 Questo rendete al Signore, popolo stolto e insipiente? Non è lui tuo padre, che ti ha creato? lui che ti ha fatto e sostenuto? |
7 μνησθητε ημερας αιωνος συνετε ετη γενεας γενεων επερωτησον τον πατερα σου και αναγγελει σοι τους πρεσβυτερους σου και ερουσιν σοι | 7 Ricorda i giorni lontani, considerate gli anni di età in età; interroga tuo padre e te l'annuncerà, i tuoi anziani e te lo diranno. |
8 οτε διεμεριζεν ο υψιστος εθνη ως διεσπειρεν υιους αδαμ εστησεν ορια εθνων κατα αριθμον αγγελων θεου | 8 Quando l'Altissimo distribuiva alle nazioni la loro eredità, quando divideva i figli dell'uomo, fissò i confini dei popoli secondo il numero dei figli d'Israele. |
9 και εγενηθη μερις κυριου λαος αυτου ιακωβ σχοινισμα κληρονομιας αυτου ισραηλ | 9 Perché parte del Signore è il suo popolo, Giacobbe è porzione della sua eredità. |
10 αυταρκησεν αυτον εν γη ερημω εν διψει καυματος εν ανυδρω εκυκλωσεν αυτον και επαιδευσεν αυτον και διεφυλαξεν αυτον ως κοραν οφθαλμου | 10 Lo trova nella terra del deserto, nel disordine urlante delle solitudini; lo circonda, lo alleva, lo custodisce come la pupilla dei suoi occhi. |
11 ως αετος σκεπασαι νοσσιαν αυτου και επι τοις νεοσσοις αυτου επεποθησεν διεις τας πτερυγας αυτου εδεξατο αυτους και ανελαβεν αυτους επι των μεταφρενων αυτου | 11 Come un'aquila incita la sua nidiata e aleggia sopra i suoi piccoli, egli spiega le ali, lo prende e lo porta sulle sue penne. |
12 κυριος μονος ηγεν αυτους και ουκ ην μετ' αυτων θεος αλλοτριος | 12 Il Signore è solo a condurlo, non c'è con lui dio straniero. |
13 ανεβιβασεν αυτους επι την ισχυν της γης εψωμισεν αυτους γενηματα αγρων εθηλασαν μελι εκ πετρας και ελαιον εκ στερεας πετρας | 13 Lo fa cavalcare sulle alture della terra, gli fa mangiare i prodotti dei campi, gli fa succhiare il miele della roccia e l'olio dalla pietra di silice, |
14 βουτυρον βοων και γαλα προβατων μετα στεατος αρνων και κριων υιων ταυρων και τραγων μετα στεατος νεφρων πυρου και αιμα σταφυλης επιον οινον | 14 latte cagliato di vacca e latte di pecora, col grasso degli agnelli, gli arieti di Basan e capri, con la polpa del frumento, e il sangue del grappolo, che bevi spumeggiante. |
15 και εφαγεν ιακωβ και ενεπλησθη και απελακτισεν ο ηγαπημενος ελιπανθη επαχυνθη επλατυνθη και εγκατελιπεν θεον τον ποιησαντα αυτον και απεστη απο θεου σωτηρος αυτου | 15 Mangiò Giacobbe e si saziò, si ingrassò Jesurun, e recalcitrò. Ti sei fatto grasso, pingue, grosso! Abbandonò Dio che lo aveva fatto, disprezzò la Roccia della sua salvezza. |
16 παρωξυναν με επ' αλλοτριοις εν βδελυγμασιν αυτων εξεπικραναν με | 16 Lo provocano a gelosia con dèi stranieri, con abominazioni lo irritano. |
17 εθυσαν δαιμονιοις και ου θεω θεοις οις ουκ ηδεισαν καινοι προσφατοι ηκασιν ους ουκ ηδεισαν οι πατερες αυτων | 17 Sacrificano ai demoni, che non son dio, a dèi che non conoscono, nuovi, venuti da poco, che non hanno temuto i vostri padri. |
18 θεον τον γεννησαντα σε εγκατελιπες και επελαθου θεου του τρεφοντος σε | 18 La Roccia che ti ha generato la trascuri, dimentichi Dio che ti ha dato la vita. |
19 και ειδεν κυριος και εζηλωσεν και παρωξυνθη δι' οργην υιων αυτου και θυγατερων | 19 Il Signore vide, disprezzò nella sua ira i suoi figli e le sue figlie; |
20 και ειπεν αποστρεψω το προσωπον μου απ' αυτων και δειξω τι εσται αυτοις επ' εσχατων οτι γενεα εξεστραμμενη εστιν υιοι οις ουκ εστιν πιστις εν αυτοις | 20 e disse: "Nasconderò loro la mia faccia, vedrò quale sarà la loro fine, perché sono una generazione pervertita, figli senza fedeltà. |
21 αυτοι παρεζηλωσαν με επ' ου θεω παρωργισαν με εν τοις ειδωλοις αυτων καγω παραζηλωσω αυτους επ' ουκ εθνει επ' εθνει ασυνετω παροργιω αυτους | 21 Mi hanno reso geloso con ciò che non è dio, mi hanno rattristato con le loro vanità; e io li provocherò a gelosia con un non-popolo, con una nazione vana li rattristerò. |
22 οτι πυρ εκκεκαυται εκ του θυμου μου καυθησεται εως αδου κατω καταφαγεται γην και τα γενηματα αυτης φλεξει θεμελια ορεων | 22 Perché un fuoco è avvampato nella mia ira, e brucerà fino agli inferi, in basso; divorerà la terra e i suoi prodotti, brucerà le fondamenta delle montagne. |
23 συναξω εις αυτους κακα και τα βελη μου συντελεσω εις αυτους | 23 Accumulerò su di loro i mali, le mie frecce esaurirò contro di loro: |
24 τηκομενοι λιμω και βρωσει ορνεων και οπισθοτονος ανιατος οδοντας θηριων αποστελω εις αυτους μετα θυμου συροντων επι γης | 24 saranno smunti dalla fame, divorati dalla febbre e da pestilenza maligna; i denti delle belve manderò contro di loro, con il veleno dei serpenti che strisciano nella polvere. |
25 εξωθεν ατεκνωσει αυτους μαχαιρα και εκ των ταμιειων φοβος νεανισκος συν παρθενω θηλαζων μετα καθεστηκοτος πρεσβυτου | 25 Di fuori li priverà di figli la spada, e di dentro il terrore: periranno insieme il giovane e la vergine, il lattante e il canuto. |
26 ειπα διασπερω αυτους παυσω δη εξ ανθρωπων το μνημοσυνον αυτων | 26 L'ho detto: li annienterò, cancellerò il loro ricordo tra gli uomini! se non temessi l'arroganza del nemico. |
27 ει μη δι' οργην εχθρων ινα μη μακροχρονισωσιν και ινα μη συνεπιθωνται οι υπεναντιοι μη ειπωσιν η χειρ ημων η υψηλη και ουχι κυριος εποιησεν ταυτα παντα | 27 I loro avversari non s'ingannino e non dicano: Le nostre mani hanno prevalso, non è il Signore che ha operato tutto questo. |
28 οτι εθνος απολωλεκος βουλην εστιν και ουκ εστιν εν αυτοις επιστημη | 28 Ma sono una nazione sconsiderata, in loro non c'è intelligenza. |
29 ουκ εφρονησαν συνιεναι ταυτα καταδεξασθωσαν εις τον επιοντα χρονον | 29 Se fossero saggi comprenderebbero questo, conoscerebbero il loro avvenire. |
30 πως διωξεται εις χιλιους και δυο μετακινησουσιν μυριαδας ει μη ο θεος απεδοτο αυτους και κυριος παρεδωκεν αυτους | 30 Come mai uno ne insegue mille, due mettono in fuga diecimila, se non perché la loro Roccia li ha venduti, il Signore li ha abbandonati? |
31 οτι ουκ εστιν ως ο θεος ημων οι θεοι αυτων οι δε εχθροι ημων ανοητοι | 31 Ma la loro roccia non è come la nostra Roccia: i nostri nemici ne sono giudici. |
32 εκ γαρ αμπελου σοδομων η αμπελος αυτων και η κληματις αυτων εκ γομορρας η σταφυλη αυτων σταφυλη χολης βοτρυς πικριας αυτοις | 32 Dalle viti di Sodoma viene la loro vite, dalle piantagioni di Gomorra; la loro uva è uva velenosa, sono amari grappoli i loro; |
33 θυμος δρακοντων ο οινος αυτων και θυμος ασπιδων ανιατος | 33 tossico di serpenti è il loro vino, veleno atroce di vipere. |
34 ουκ ιδου ταυτα συνηκται παρ' εμοι και εσφραγισται εν τοις θησαυροις μου | 34 Non è questo conservato presso di me, sigillato nei miei tesori? |
35 εν ημερα εκδικησεως ανταποδωσω εν καιρω οταν σφαλη ο πους αυτων οτι εγγυς ημερα απωλειας αυτων και παρεστιν ετοιμα υμιν | 35 per il giorno della vendetta e della retribuzione, per il tempo in cui vacillerà il loro piede: perché è vicino il giorno della loro rovina, si affretta il destino, per loro. |
36 οτι κρινει κυριος τον λαον αυτου και επι τοις δουλοις αυτου παρακληθησεται ειδεν γαρ παραλελυμενους αυτους και εκλελοιποτας εν επαγωγη και παρειμενους | 36 Ma il Signore fa giustizia al suo popolo, ha pietà dei suoi servi, quando vede mancare ogni forza, venir meno lo schiavo e il libero. |
37 και ειπεν κυριος που εισιν οι θεοι αυτων εφ' οις επεποιθεισαν επ' αυτοις | 37 Allora dirà: "Dove sono i suoi dèi, la roccia in cui confidavano? |
38 ων το στεαρ των θυσιων αυτων ησθιετε και επινετε τον οινον των σπονδων αυτων αναστητωσαν και βοηθησατωσαν υμιν και γενηθητωσαν υμιν σκεπασται | 38 Quelli che mangiavano il grasso dei suoi sacrifici, e bevevano il vino delle loro libazioni? Si levino, e vi aiutino, siano per voi un rifugio! |
39 ιδετε ιδετε οτι εγω ειμι και ουκ εστιν θεος πλην εμου εγω αποκτενω και ζην ποιησω παταξω καγω ιασομαι και ουκ εστιν ος εξελειται εκ των χειρων μου | 39 Guardate ora, sono io, io! non c'è altro dio con me. Io faccio morire e faccio vivere, ho ferito e io guarisco; nessuno salva dalla mia mano. |
40 οτι αρω εις τον ουρανον την χειρα μου και ομουμαι τη δεξια μου και ερω ζω εγω εις τον αιωνα | 40 Ecco, alzo al cielo la mano e dico: Vivo, io, per sempre! |
41 οτι παροξυνω ως αστραπην την μαχαιραν μου και ανθεξεται κριματος η χειρ μου και ανταποδωσω δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν με ανταποδωσω | 41 Quando avrò affilato la mia spada folgorante e la mia mano si accingerà al giudizio, farò vendetta dei miei avversari, ripagherò quelli che mi odiano. |
42 μεθυσω τα βελη μου αφ' αιματος και η μαχαιρα μου καταφαγεται κρεα αφ' αιματος τραυματιων και αιχμαλωσιας απο κεφαλης αρχοντων εχθρων | 42 Inebrierò le mie frecce di sangue, la mia spada divorerà la carne: sangue degli uccisi e dei prigionieri, teste dei prìncipi nemici". |
43 ευφρανθητε ουρανοι αμα αυτω και προσκυνησατωσαν αυτω παντες υιοι θεου ευφρανθητε εθνη μετα του λαου αυτου και ενισχυσατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου οτι το αιμα των υιων αυτου εκδικαται και εκδικησει και ανταποδωσει δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν ανταποδωσει και εκκαθαριει κυριος την γην του λαου αυτου | 43 Esultate, o nazioni, per il suo popolo, perché rivendica il sangue dei suoi servi, fa vendetta dei suoi avversari, purifica la sua terra e il suo popolo". |
44 και εγραψεν μωυσης την ωδην ταυτην εν εκεινη τη ημερα και εδιδαξεν αυτην τους υιους ισραηλ και εισηλθεν μωυσης και ελαλησεν παντας τους λογους του νομου τουτου εις τα ωτα του λαου αυτος και ιησους ο του ναυη | 44 Mosè venne con Giosuè, figlio di Nun, e recitò tutte le parole di questo cantico davanti al popolo. |
45 και συνετελεσεν μωυσης λαλων παντι ισραηλ | 45 Quando Mosè ebbe finito di recitare tutte queste parole all'intero Israele, |
46 και ειπεν προς αυτους προσεχετε τη καρδια επι παντας τους λογους τουτους ους εγω διαμαρτυρομαι υμιν σημερον α εντελεισθε τοις υιοις υμων φυλασσειν και ποιειν παντας τους λογους του νομου τουτου | 46 disse loro: "Prestate attenzione a tutte queste parole con cui testimonio contro di voi oggi; prescriverete ai vostri figli che osservino e mettano in pratica tutte le parole di questa legge. |
47 οτι ουχι λογος κενος ουτος υμιν οτι αυτη η ζωη υμων και ενεκεν του λογου τουτου μακροημερευσετε επι της γης εις ην υμεις διαβαινετε τον ιορδανην εκει κληρονομησαι αυτην | 47 Perché non è una parola vana, per voi, ma è la vostra vita! Per questa parola prolungherete i vostri giorni sulla terra verso la quale andate, attraversando il Giordano per conquistarla". |
48 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην εν τη ημερα ταυτη λεγων | 48 Il Signore disse a Mosè in quello stesso giorno: |
49 αναβηθι εις το ορος το αβαριν τουτο ορος ναβαυ ο εστιν εν γη μωαβ κατα προσωπον ιεριχω και ιδε την γην χανααν ην εγω διδωμι τοις υιοις ισραηλ εις κατασχεσιν | 49 "Sali sulla montagna degli Abarim, sul monte Nebo che è nella terra di Moab di fronte a Gerico, e guarda la terra di Canaan, che dono ai figli d'Israele in proprietà. |
50 και τελευτα εν τω ορει εις ο αναβαινεις εκει και προστεθητι προς τον λαον σου ον τροπον απεθανεν ααρων ο αδελφος σου εν ωρ τω ορει και προσετεθη προς τον λαον αυτου | 50 Muori sul monte su cui stai per salire e ricongiungiti ai tuoi antenati, come morì Aronne tuo fratello sul monte Or e si ricongiunse ai suoi antenati. |
51 διοτι ηπειθησατε τω ρηματι μου εν τοις υιοις ισραηλ επι του υδατος αντιλογιας καδης εν τη ερημω σιν διοτι ουχ ηγιασατε με εν τοις υιοις ισραηλ | 51 Perché avete prevaricato contro di me in mezzo ai figli d'Israele, presso le acque di Meriba di Kades nel deserto di Zin, e non avete riconosciuto la mia santità fra i figli d'Israele. |
52 οτι απεναντι οψη την γην και εκει ουκ εισελευση | 52 Perciò ti vedrai davanti la terra, ma non entrerai in quella terra che dono ai figli d'Israele". |