1 και συ λαβε θρηνον επι τον αρχοντα του ισραηλ | 1 As for you, son of man, raise a lamentation over the prince of Israel: |
2 και ερεις τι η μητηρ σου σκυμνος εν μεσω λεοντων εγενηθη εν μεσω λεοντων επληθυνεν σκυμνους αυτης | 2 What a lioness was your mother, a lion of lions! Among young lions she couched to rear her whelps. |
3 και απεπηδησεν εις των σκυμνων αυτης λεων εγενετο και εμαθεν του αρπαζειν αρπαγματα ανθρωπους εφαγεν | 3 One whelp she raised up, a young lion he became; He learned to seize prey, men he devoured. |
4 και ηκουσαν κατ' αυτου εθνη εν τη διαφθορα αυτων συνελημφθη και ηγαγον αυτον εν κημω εις γην αιγυπτου | 4 Then nations raised cries against him, in their pit he was caught; They took him away with hooks to the land of Egypt. |
5 και ειδεν οτι απωσται απ' αυτης και απωλετο η υποστασις αυτης και ελαβεν αλλον εκ των σκυμνων αυτης λεοντα εταξεν αυτον | 5 Then she saw that in vain she had waited, her hope was destroyed. She took another of her whelps, him she made a young lion. |
6 και ανεστρεφετο εν μεσω λεοντων λεων εγενετο και εμαθεν αρπαζειν αρπαγματα ανθρωπους εφαγεν | 6 He prowled among the lions, a young lion he became; He learned to seize prey, men he devoured; |
7 και ενεμετο τω θρασει αυτου και τας πολεις αυτων εξηρημωσεν και ηφανισεν γην και το πληρωμα αυτης απο φωνης ωρυματος αυτου | 7 He ravaged their strongholds, their cities he wasted. The land and all in it were appalled at the noise of his roar. |
8 και εδωκαν επ' αυτον εθνη εκ χωρων κυκλοθεν και εξεπετασαν επ' αυτον δικτυα αυτων εν διαφθορα αυτων συνελημφθη | 8 Nations laid out against him snares all about him; They spread their net to take him, in their pit he was caught. |
9 και εθεντο αυτον εν κημω και εν γαλεαγρα ηλθεν προς βασιλεα βαβυλωνος και εισηγαγεν αυτον εις φυλακην οπως μη ακουσθη η φωνη αυτου επι τα ορη του ισραηλ | 9 They put him in a cage and took him away to the king of Babylon, So that his voice would not be heard on the mountains of Israel. |
10 η μητηρ σου ως αμπελος ως ανθος εν ροα εν υδατι πεφυτευμενη ο καρπος αυτης και ο βλαστος αυτης εγενετο εξ υδατος πολλου | 10 Your mother was like a vine planted by the water; Fruitful and branchy was she because of the abundant water. |
11 και εγενετο αυτη ραβδος ισχυος επι φυλην ηγουμενων και υψωθη τω μεγεθει αυτης εν μεσω στελεχων και ειδεν το μεγεθος αυτης εν πληθει κληματων αυτης | 11 One strong branch she put out as a royal scepter. Stately was her height amid the dense foliage; Notably tall was she with her many clusters. |
12 και κατεκλασθη εν θυμω επι γην ερριφη και ανεμος ο καυσων εξηρανεν τα εκλεκτα αυτης εξεδικηθη και εξηρανθη η ραβδος ισχυος αυτης πυρ ανηλωσεν αυτην | 12 But she was torn up in fury and flung to the ground; The east wind withered her up, her fruit was torn off; Then her strong branch withered up, fire devoured it. |
13 και νυν πεφυτευκαν αυτην εν τη ερημω εν γη ανυδρω | 13 So now she is planted in the desert, in a land dry and parched, |
14 και εξηλθεν πυρ εκ ραβδου εκλεκτων αυτης και κατεφαγεν αυτην και ουκ ην εν αυτη ραβδος ισχυος φυλη εις παραβολην θρηνου εστιν και εσται εις θρηνον | 14 For fire came out of the branch and devoured her shoots; She is now without a strong branch, a ruler's scepter. This is a lamentation and serves as a lamentation. |