ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 49

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων	1 Unto the end, a psalm for the sons of Core.
2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει	2 Hear these things, all ye nations: give ear, all ye inhabitants of the world.
3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα	3 All you that are earthborn, and you sons of men: both rich and poor together.
4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου	4 My mouth shall speak wisdom: and the meditation of my heart understanding.
5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις	5 I will incline my ear to a parable; I will open my proposition on the psaltery.
6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα	6 Why shall I fear in the evil day? the iniquity of my heel shall encompass me.
7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω	7 They that trust in their own strength, and glory in the multitude of their riches,
8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος	8 No brother can redeem, nor shall man redeem: he shall not give to God his ransom,
9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους	9 Nor the price of the redemption of his soul: and shall labour for ever,
10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες	10 and shall still live unto the end.
11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν	11 He shall not see destruction, when he shall see the wise dying: the senseless and the fool shall perish together: And they shall leave their riches to strangers:
12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης	12 and their sepulchres shall be their houses for ever. Their dwelling places to all generations: they have called their lands by their names.
13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι	13 And man when he was in honour did not understand; he is compared to senseless beasts, and is become like to them.
14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου	14 This way of theirs is a stumblingblock to them: and afterwards they shall delight in their mouth.
15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα	15 They are laid in hell like sheep: death shall feed upon them. And the just shall have dominion over them in the morning; and their help shall decay in hell from their glory.
16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου	16 But God will redeem my soul from the hand of hell, when he shall receive me.
17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω	17 Be not thou afraid, when a man shall be made rich, and when the glory of his house shall be increased.
18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις	18 For when he shall die he shall take nothing away; nor shall his glory descend with him.
19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα	19 For in his lifetime his soul will be blessed: and he will praise thee when thou shalt do well to him.
20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον	20 He shall go in to the generations of his fathers: and he shall never see light.
21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου	21 Man when he was in honour did not understand: he hath been compared to senseless beasts, and made like to them.
22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου