ΙΩΒ - Giobbe - Job 38

¹ μετα δε το παυσασθαι ελιουν της λεξεως ειπεν ο κυριος τω ιωβ δια λαιλαπος και νεφων

² τις ουτος ο κρυπτων με βουλην συνεχων δε ρηματα εν καρδια εμε δε οιεται κρυπτειν

³ ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι

⁴ που ης εν τω θεμελιουν με την γην απαγγειλον δε μοι ει επιστη συνεσιν

⁵ τις εθετο τα μετρα αυτης ει οιδας η τις ο επαγαγων σπαρτιον επ' αυτης

⁶ επι τινος οι κρικοι αυτης πεπηγασιν τις δε εστιν ο βαλων λιθον γωνιαιον επ' αυτης

⁷ οτε εγενηθησαν αστρα ηνεσαν με φωνη μεγαλη παντες αγγελοι μου

⁸ εφραξα δε θαλασσαν πυλαις οτε εμαιμασσεν εκ κοιλιας μητρος αυτης εκπορευομενη

⁹ εθεμην δε αυτη νεφος αμφιασιν ομιχλη δε αυτην εσπαργανωσα

¹⁰ εθεμην δε αυτη ορια περιθεις κλειθρα και πυλας

¹¹ ειπα δε αυτη μεχρι τουτου ελευση και ουχ υπερβηση αλλ' εν σεαυτη συντριβησεται σου τα κυματα

¹² η επι σου συντεταχα φεγγος πρωινον εωσφορος δε ειδεν την εαυτου ταξιν

¹³ επιλαβεσθαι πτερυγων γης εκτιναξαι ασεβεις εξ αυτης

¹⁴ η συ λαβων γην πηλον επλασας ζωον και λαλητον αυτον εθου επι γης

¹⁵ αφειλας δε απο ασεβων το φως βραχιονα δε υπερηφανων συνετριψας

¹⁶ ηλθες δε επι πηγην θαλασσης εν δε ιχνεσιν αβυσσου περιεπατησας

¹⁷ ανοιγονται δε σοι φοβω πυλαι θανατου πυλωροι δε αδου ιδοντες σε επτηξαν

¹⁸ νενουθετησαι δε το ευρος της υπ' ουρανον αναγγειλον δη μοι ποση τις εστιν

¹⁹ ποια δε γη αυλιζεται το φως σκοτους δε ποιος ο τοπος

²⁰ ει αγαγοις με εις ορια αυτων ει δε και επιστασαι τριβους αυτων

²¹ οιδα αρα οτι τοτε γεγεννησαι αριθμος δε ετων σου πολυς

²² ηλθες δε επι θησαυρους χιονος θησαυρους δε χαλαζης εορακας

²³ αποκειται δε σοι εις ωραν εχθρων εις ημεραν πολεμου και μαχης

²⁴ ποθεν δε εκπορευεται παχνη η διασκεδαννυται νοτος εις την υπ' ουρανον

²⁵ τις δε ητοιμασεν υετω λαβρω ρυσιν οδον δε κυδοιμων

²⁶ του υετισαι επι γην ου ουκ ανηρ ερημον ου ουχ υπαρχει ανθρωπος εν αυτη

²⁷ του χορτασαι αβατον και αοικητον και του εκβλαστησαι εξοδον χλοης

²⁸ τις εστιν υετου πατηρ τις δε εστιν ο τετοκως βωλους δροσου

²⁹ εκ γαστρος δε τινος εκπορευεται ο κρυσταλλος παχνην δε εν ουρανω τις τετοκεν

³⁰ η καταβαινει ωσπερ υδωρ ρεον προσωπον δε αβυσσου τις επηξεν

³¹ συνηκας δε δεσμον πλειαδος και φραγμον ωριωνος ηνοιξας

³² η διανοιξεις μαζουρωθ εν καιρω αυτου και εσπερον επι κομης αυτου αξεις αυτα

³³ επιστασαι δε τροπας ουρανου η τα υπ' ουρανον ομοθυμαδον γινομενα

³⁴ καλεσεις δε νεφος φωνη και τρομω υδατος λαβρω υπακουσεται σου

³⁵ αποστελεις δε κεραυνους και πορευσονται ερουσιν δε σοι τι εστιν

³⁶ τις δε εδωκεν γυναιξιν υφασματος σοφιαν η ποικιλτικην επιστημην

³⁷ τις δε ο αριθμων νεφη σοφια ουρανον δε εις γην εκλινεν

³⁸ κεχυται δε ωσπερ γη κονια κεκολληκα δε αυτον ωσπερ λιθω κυβον

³⁹ θηρευσεις δε λεουσιν βοραν ψυχας δε δρακοντων εμπλησεις

⁴⁰ δεδοικασιν γαρ εν κοιταις αυτων καθηνται δε εν υλαις ενεδρευοντες

⁴¹ τις δε ητοιμασεν κορακι βοραν νεοσσοι γαρ αυτου προς κυριον κεκραγασιν πλανωμενοι τα σιτα ζητουντες