Proverbs 9

KING JAMES BIBLE	LXX
1 Wisdom hath builded her house, she hath hewn out her seven pillars:	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 She hath killed her beasts; she hath mingled her wine; she hath also furnished her table.	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 She hath sent forth her maidens: she crieth upon the highest places of the city,	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 Whoso is simple, let him turn in hither: as for him that wanteth understanding, she saith to him,	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 Come, eat of my bread, and drink of the wine which I have mingled.	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Forsake the foolish, and live; and go in the way of understanding.	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 He that reproveth a scorner getteth to himself shame: and he that rebuketh a wicked man getteth himself a blot.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee: rebuke a wise man, and he will love thee.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Give instruction to a wise man, and he will be yet wiser: teach a just man, and he will increase in learning.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 The fear of the LORD is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is understanding.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 For by me thy days shall be multiplied, and the years of thy life shall be increased.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 If thou be wise, thou shalt be wise for thyself: but if thou scornest, thou alone shalt bear it.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 A foolish woman is clamourous: she is simple, and knoweth nothing.	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 For she sitteth at the door of her house, on a seat in the high places of the city,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 To call passengers who go right on their ways:	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 Whoso is simple, let him turn in hither: and as for him that wanteth understanding, she saith to him,	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 Stolen waters are sweet, and bread eaten in secret is pleasant.	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 But he knoweth not that the dead are there; and that her guests are in the depths of hell.	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης