ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 8

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;	1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam ?
2 Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.	2 In summis excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans,
3 Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων?	3 juxta portas civitatis, in ipsis foribus loquitur, dicens :
4 προς εσας, ανθρωποι, κραζω? και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.	4 O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.
5 Απλοι, νοησατε φρονησιν? και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.	5 Intelligite, parvuli, astutiam, et insipientes, animadvertite.
6 Ακουσατε? διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.	6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea ut recta prædicent.
7 Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου? τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.	7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.
8 Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης? δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον?	8 Justi sunt omnes sermones mei : non est in eis pravum quid, neque perversum ;
9 Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.	9 recti sunt intelligentibus, et æqui invenientibus scientiam.
10 Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον? και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.	10 Accipite disciplinam meam, et non pecuniam ; doctrinam magis quam aurum eligite :
11 Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων? και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.	11 melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis, et omne desiderabile ei non potest comparari.
12 Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.	12 Ego sapientia, habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus.
13 Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον? αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.	13 Timor Domini odit malum : arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue, detestor.
14 Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια? εγω ειμαι η συνεσις? εμου η δυναμις.	14 Meum est consilium et æquitas ; mea est prudentia, mea est fortitudo.
15 Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.	15 Per me reges regnant, et legum conditores justa decernunt ;
16 Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης?	16 per me principes imperant, et potentes decernunt justitiam.
17 Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω? και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.	17 Ego diligentes me diligo, et qui mane vigilant ad me, invenient me.
18 Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.	18 Mecum sunt divitiæ et gloria, opes superbæ et justitia.
19 Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου? και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.	19 Melior est enim fructus meus auro et lapide pretioso, et genimina mea argento electo.
20 Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,	20 In viis justitiæ ambulo, in medio semitarum judicii :
21 δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.	21 ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam.
22 Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος.	22 Dominus possedit me in initio viarum suarum antequam quidquam faceret a principio.
23 Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη.	23 Ab æterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret.
24 Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα?	24 Nondum erant abyssi, et ego jam concepta eram : necdum fontes aquarum eruperant,
25 Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην?	25 necdum montes gravi mole constiterant : ante colles ego parturiebar.
26 ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.	26 Adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terræ.
27 Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει? οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου?	27 Quando præparabat cælos, aderam ; quando certa lege et gyro vallabat abyssos ;
28 οτε εστερεονε τον αιθερα επανω? οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου?	28 quando æthera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum ;
29 οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου? οτε διεταττε τα θεμελια της γης?	29 quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos ; quando appendebat fundamenta terræ :
30 τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα? και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,	30 cum eo eram, cuncta componens. Et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,
31 ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου? και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.	31 ludens in orbe terrarum ; et deliciæ meæ esse cum filiis hominum.
32 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα? διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.	32 Nunc ergo, filii, audite me : beati qui custodiunt vias meas.
33 Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.	33 Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abjicere eam.
34 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου?	34 Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei.
35 διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.	35 Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino.
36 Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει? παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.	36 Qui autem in me peccaverit, lædet animam suam ; omnes qui me oderunt diligunt mortem.