ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 103

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον? και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου.	1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino : Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον, και μη λησμονης πασας τας ευεργεσιας αυτου?	2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 τον συγχωρουντα πασας τας ανομιας σου? τον ιατρευοντα πασας τας αρρωστιας σου?	3 qui tegis aquis superiora ejus : qui ponis nubem ascensum tuum ; qui ambulas super pennas ventorum :
4 τον λυτρονοντα εκ της φθορας την ζωην σου? τον στεφανουντα σε με ελεος και οικτιρμους?	4 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 τον χορταζοντα εν αγαθοις το γηρας σου? η νεοτης σου ανανεουται ως του αετου.	5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam : non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Ο Κυριος καμνει δικαιοσυνην και κρισιν εις παντας τους αδικουμενους.	6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus ; super montes stabunt aquæ.
7 Εφανερωσε τας οδους αυτου εις τον Μωυσην, τα εργα αυτου εις τους υιους Ισραηλ.	7 Ab increpatione tua fugient ; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Οικτιρμων και ελεημων ειναι ο Κυριος, μακροθυμος και πολυελεος.	8 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Δεν θελει δικολογει διαπαντος ουδε θελει φυλαττει την οργην αυτου εις τον αιωνα.	9 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Δεν εκαμεν εις ημας κατα τας αμαρτιας ημων, ουδε ανταπεδωκεν εις ημας κατα τας ανομιας ημων.	10 Qui emittis fontes in convallibus ; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 Διοτι οσον ειναι το υψος του ουρανου υπερανω της γης, τοσον μεγα ειναι το ελεος αυτου προς τους φοβουμενους αυτον.	11 Potabunt omnes bestiæ agri ; expectabunt onagri in siti sua.
12 Οσον απεχει η ανατολη απο της δυσεως, τοσον εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων.	12 Super ea volucres cæli habitabunt ; de medio petrarum dabunt voces.
13 Καθως σπλαγχνιζεται ο πατηρ τα τεκνα, ουτως ο Κυριος σπλαγχνιζεται τους φοβουμενους αυτον.	13 Rigans montes de superioribus suis ; de fructu operum tuorum satiabitur terra :
14 Διοτι αυτος γνωριζει την πλασιν ημων, ενθυμειται οτι ειμεθα χωμα.	14 producens f?num jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 Του ανθρωπου αι ημεραι ειναι ως χορτος? ως το ανθος του αγρου, ουτως ανθει.	15 et vinum lætificet cor hominis : ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Διοτι διερχεται ο ανεμος επ' αυτου, και δεν υπαρχει πλεον? και ο τοπος αυτου δεν γνωριζει αυτο πλεον.	16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit :
17 Το δε ελεος του Κυριου ειναι απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον? και η δικαιοσυνη αυτου επι τους υιους των υιων?	17 illic passeres nidificabunt : herodii domus dux est eorum.
18 επι τους φυλαττοντας την διαθηκην αυτου και ενθυμουμενους τας εντολας αυτου δια να εκπληρωσιν αυτας.	18 Montes excelsi cervis ; petra refugium herinaciis.
19 Ο Κυριος ητοιμασε τον θρονον αυτου εν τω ουρανω, και η βασιλεια αυτου δεσποζει τα παντα.	19 Fecit lunam in tempora ; sol cognovit occasum suum.
20 Ευλογειτε τον Κυριον, αγγελοι αυτου, δυνατοι εν ισχυι, οι εκτελουντες τον λογον αυτου, οι ακουοντες της φωνης του λογου αυτου.	20 Posuisti tenebras, et facta est nox ; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ :
21 Ευλογειτε τον Κυριον, πασαι αι δυναμεις αυτου? λειτουργοι αυτου, οι εκτελουντες το θελημα αυτου.	21 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Ευλογειτε τον Κυριον, παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον.	22 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
	23 Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
	24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine ! omnia in sapientia fecisti ; impleta est terra possessione tua.
	25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus ; illic reptilia quorum non est numerus : animalia pusilla cum magnis.
	26 Illic naves pertransibunt ; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
	27 Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
	28 Dante te illis, colligent ; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
	29 Avertente autem te faciem, turbabuntur ; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
	30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
	31 Sit gloria Domini in sæculum ; lætabitur Dominus in operibus suis.
	32 Qui respicit terram, et facit eam tremere ; qui tangit montes, et fumigant.
	33 Cantabo Domino in vita mea ; psallam Deo meo quamdiu sum.
	34 Jucundum sit ei eloquium meum ; ego vero delectabor in Domino.
	35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.