ΙΩΒ - Giobbe - Job 7

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;	1 Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus.
2 Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,	2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
3 ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.	3 sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης?	4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
5 Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος? το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.	5 Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
6 Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.	6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
7 Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος? ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.	7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8 Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον? οι οφθαλμοι σου ειναι επ' εμε, και εγω δεν υπαρχω.	8 Nec aspiciet me visus hominis ; oculi tui in me, et non subsistam.
9 Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη?	9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.
10 δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.	10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus.
11 Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου? θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου? θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.	11 Quapropter et ego non parcam ori meo : loquar in tribulatione spiritus mei ; confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
12 Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ' εμε φυλακην;	12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere ?
13 Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,	13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo :
14 τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις?	14 terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
15 και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.	15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
16 Αηδιασα? δεν θελω ζησει εις τον αιωνα? λειψον απ' εμου? διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.	16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam : parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ' αυτον;	17 Quid est homo, quia magnificas eum ? aut quid apponis erga eum cor tuum ?
18 Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;	18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum.
19 Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ' εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;	19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam ?
20 Ημαρτησα? τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;	20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis ?
21 Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ' ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι? και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.	21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam ? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.