1 Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης. | 1 « Per questo il mio cuore tremò e balzò fuori dal suo posto. |
2 Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου. | 2 Udite, udite tra lo spavento la sua voce, e il rombo che vien fuori dalla sua bocca! |
3 Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης. | 3 Egli gira il suo sguardo sotto tutti i cieli, e la sua luce va fino all'estremità della terra. |
4 Κατοπιν αυτου βοα φωνη? βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου? και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη. | 4 Dietro di lui rugge il suono, egli tuona colla voce della sua grandezza; e udita la sua voce, non si potrà seguirne la traccia. |
5 Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου? καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν. | 5 Dio tonerà mirabilmente colla sua voce. Egli fa grandi e imperscrutabili cose. |
6 Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην? και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου. | 6 Egli comanda alla neve di cadere sulla terra, alle piogge invernali, alle impetuose procelle. |
7 Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου? δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου. | 7 Egli mette un sigillo sulla mano d'ogni uomo, affinchè ciascuno conosca le sue opere. |
8 Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων. | 8 La fiera si ritira nella sua tana, e sta ferma nel suo covile. |
9 Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα. | 9 La tempesta esce dai recessi, il freddo dal settentrione. |
10 Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος? και το πλατος των υδατων στερεουται. | 10 Al soffio di Dio il ghiaccio s'indurisce, e di nuovo si sciolgono in abbondanza le nevi, |
11 Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην? το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη? | 11 il frumento brama le nuvole, e le nuvole spandono la loro luce. |
12 και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης? | 12 ESse vanno errando all'intorno, dovunque le guidi il volere di Colui che le governa, per eseguire i suoi ordini sulla superficie della terra, |
13 καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος. | 13 sia in una tribù, sia nella sua terra, sia in qualche altro luogo in cui la sua misericordia avrà loro ordinato di trovarsi. |
14 Ακροασθητι τουτο, Ιωβ? σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου. | 14 Ascolta, o Giobbe, queste cose, fermati a considerare le maraviglie di Dio. |
15 Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου; | 15 Sai forse quando Dio abbia comandato alle piogge di far apparire la luce delle sue nuvole? |
16 Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν; | 16 Hai tu conosciute le grandi vie delle nubi e le scienze perfette? |
17 Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου; | 17 Non sono forse calde le tue vesti quando l'austro soffia sopra la terra? |
18 Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον; | 18 Hai forse con lui fabbricati i cieli, che sono saldissimi come se fossero gettati in bronzo? |
19 Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον? ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους. | 19 Insegnaci quello che potremo dirgli, giacché noi siamo involti nelle tenebre. |
20 Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη. | 20 Chi gli racconterà quello che dico io? Se un uomo ardirà parlargli, resterà annientato. |
21 Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο, | 21 Ma ora gli uomini non vedono la luce; l'aria all'improvviso s'addensa di nubi: il vento che passa le dissiperà. |
22 και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω. | 22 L'oro viene dal settentrione, e a Dio si rende lode con timore. |
23 Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον? ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει. | 23 Noi non possiamo degnamente arrivare a lui. Egli è grande nella potenza, nel giudizio e nella giustizia, ed è ineffabile. |
24 Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον? ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον. | 24 Per questo gli uomini lo temeranno, e nessuno di quelli che si credono saggi ardirà contemplarlo ». |