Job 21

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblia Tysiąclecia
1 Job respondió, diciendo:	1 Hiob na to odpowiedział, i rzekł:
2 ¡Oigan, oigan bien mis palabras, concédanme al menos este consuelo!	2 Słuchajcie, słuchajcie mej mowy, może mnie tym pocieszycie.
3 Tengan paciencia mientras hablo yo, y una vez que haya hablado, se podrán burlar.	3 Dopuśćcie i mnie też do słowa, potem pozwalam wam szydzić.
4 ¿Acaso yo me quejo de un hombre o no tengo motivo para estar indignado?	4 A czyż ja do ludzi mam żal? Czy niesłusznie duch mój jest wzburzony?
5 Vuélvanse a mí, y quedarán consternados, se pondrán la mano sobre la boca.	5 Spójrzcie na mnie, zdziwieni, i ręką przymknijcie swe usta!
6 Cuando me acuerdo, yo mismo me horrorizo y todo mi cuerpo se estremece.	6 Jest myśl, co mnie tak przeraża, że drżę na całym ciele:
7 ¿Cómo es posible que vivan los malvados, y que aun siendo viejos, se acreciente su fuerza?	7 Czemuż to żyją grzesznicy? Wiekowi są i potężni.
8 Su descendencia se afianza ante ellos, sus vástagos crecen delante de sus ojos.	8 Trwałe jest u nich potomstwo i dano oglądać im wnuki.
9 Sus casas están en paz, libres de temor, y no los alcanza la vara de Dios.	9 Ich domy są bezpieczne, bez strachu, gdyż nie sięga ich Boża rózga.
10 Su toro fecunda sin fallar nunca, su vaca tiene cría sin abortar jamás.	10 Ich buhaj jest zawsze płodny, krowa im rodzi, nie roni.
11 Hacen correr a sus niños como ovejas, sus hijos pequeños saltan de alegría.	11 Swych chłopców puszczają jak owce: niech dzieci biegają radośnie,
12 Entonan canciones con el tambor y la cítara y se divierten al son de la flauta.	12 chwytają za miecz i harfę i tańczą do wtóru piszczałki.
13 Acaban felizmente sus días y descienden en paz al Abismo.	13 Pędzą swe dni w dobrobycie, w spokoju zstępują do Szeolu.
14 Y ellos decían a Dios: «¡Apártate de nosotros, no nos importa conocer tus caminos!	14 Oddal się - mówili do Boga - nie chcemy znać Twoich dróg.
15 ¿Qué es el Todopoderoso para que lo sirvamos y qué ganamos con suplicarle?».	15 Po cóż służyć Wszechmogącemu? Co da nam modlitwa do Niego?
16 ¿No tienen la felicidad en sus manos? ¿No está lejos de Dios el designio de los malvados?	16 Czyż w ich rękach nie ma szczęścia, choć ich myśli od Niego daleko?
17 ¿Cuántas veces se extingue su lámpara y la ruina se abate sobre ellos? ¿Cuántas veces en su ira él les da su merecido,	17 Czy często gaśnie lampa niewiernych, czy na nich klęska spada? Gniew Boży rujnuje nieprawych?
18 y ellos son como paja delante del viento, como rastrojo que se lleva el huracán?	18 Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher?
19 ¿Reservará Dios el castigo para sus hijos? ¡Que lo castigue a él, que él lo sienta!	19 Bóg chowa cierpienia dla synów. Trzeba je zadać samemu, niech pozna,
20 ¡Que sus propios ojos vean su fracaso, que beba el furor del Todopoderoso!	20 niech ujrzy oczami swą klęskę, niech gniew Wszechmocnego wypije!
21 ¿Qué le importará de su casa después de él, cuando se haya cortado el número de sus meses?	21 Czy mu po śmierci zależy na domu, gdy liczba miesięcy skończona?
22 Pero ¿puede enseñarse la sabiduría a Dios, a él, que juzga a los seres más elevados?	22 Czy Boga chcesz uczyć mądrości, Tego, co sądzi mocarzy?
23 Uno muere en la plenitud de su vigor, enteramente feliz y tranquilo,	23 Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski.
24 con sus caderas repletas de grasa y la médula de sus huesos bien jugosa.	24 Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży.
25 Otro muere con el alma amargada, sin haber gustado la felicidad.	25 Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał.
26 Después, uno y otro yacen juntos en el polvo y los recubren los gusanos.	26 A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo.
27 ¡Sí, yo sé lo que ustedes piensan, los razonamientos que alegan contra mí!	27 Wasze myśli są mi już znane i plany, jak chcecie mnie dręczyć.
28 «¿Dónde está, dicen ustedes, la casa del potentado y la carpa en que habitaban los malvados?».	28 Mówicie: A gdzie dom bogacza lub namiot mieszkalny złoczyńców?
29 Pero ¿no han preguntado a los que pasan por el camino? ¿No han advertido, por las señales que dan,	29 Czy nie pytacie podróżnych? Co mówią - nie wiecie dokładnie?
30 que el impío es preservado en el día de la ruina y es puesto a salvo en el día del furor?	30 Grzesznik ocalał w dni grozy i w czasie, gdy nadciąga kara.
31 ¿Quién le devuelve el mal que hizo?	31 Więc kto mu wypomni złe życie i któż zapłaci za czyny?
32 Es llevado al cementerio, y una lápida monta guardia sobre él.	32 Takiego grzebią uroczyście i straże stawiają przy grobie.
33 Son dulces para él los terrones del valle; todo el mundo desfila detrás de él, y ante él, una multitud innumerable.	33 Toteż przyjemne są mu grudy ziemi, bo tłum ludzi jest za nim, jak i przed nim bez liku.
34 ¡Qué inútil es el consuelo que me ofrecen! Sus respuestas son puras falacias.	34 Więc czemu mnie próżno cieszycie, gdy prawdzie odpowiedź zaprzecza?