Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 19

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר	1 فاجاب ايوب وقال
2 עַד־אָנָה תֹּוגְיוּן נַפְשִׁי וּתְדַכְּאוּנַנִי בְמִלִּים	2 حتى متى تعذبون نفسي وتسحقونني بالكلام.
3 זֶה עֶשֶׂר פְּעָמִים תַּכְלִימוּנִי לֹא־תֵבֹשׁוּ תַּהְכְּרוּ־לִי	3 هذه عشر مرات اخزيتموني. لم تخجلوا من ان تحكروني.
4 וְאַף־אָמְנָם שָׁגִיתִי אִתִּי תָּלִין מְשׁוּגָתִי	4 وهبني ضللت حقا. عليّ تستقر ضلالتي.
5 אִם־אָמְנָם עָלַי תַּגְדִּילוּ וְתֹוכִיחוּ עָלַי חֶרְפָּתִּי	5 ان كنتم بالحق تستكبرون عليّ فثبتوا عليّ عاري.
6 דְּעוּ־אֵפֹו כִּי־אֱלֹוהַּ עִוְּתָנִי וּמְצוּדֹו עָלַי הִקִּיף	6 فاعلموا اذا ان الله قد عوّجني ولف عليّ احبولته.
7 הֵן אֶצְעַק חָמָס וְלֹא אֵעָנֶה אֲשַׁוַּע וְאֵין מִשְׁפָּט	7 ها اني اصرخ ظلما فلا أستجاب. ادعو وليس حكم.
8 אָרְחִי גָדַר וְלֹא אֶעֱבֹור וְעַל נְתִיבֹותַי חֹשֶׁךְ יָשִׂים	8 قد حوّط طريقي فلا اعبر وعلى سبلي جعل ظلاما.
9 כְּבֹודִי מֵעָלַי הִפְשִׁיט וַיָּסַר עֲטֶרֶת רֹאשִׁי	9 ازال عني كرامتي ونزع تاج راسي.
10 יִתְּצֵנִי סָבִיב וָאֵלַךְ וַיַּסַּע כָּעֵץ תִּקְוָתִי	10 هدمني من كل جهة فذهبت. وقلع مثل شجرة رجائي.
11 וַיַּחַר עָלַי אַפֹּו וַיַּחְשְׁבֵנִי לֹו כְצָרָיו	11 واضرم عليّ غضبه وحسبني كاعدائه.
12 יַחַד ׀ יָבֹאוּ גְדוּדָיו וַיָּסֹלּוּ עָלַי דַּרְכָּם וַיַּחֲנוּ סָבִיב לְאָהֳלִי	12 معا جاءت غزاته واعدّوا عليّ طريقهم وحلّوا حول خيمتي.
13 אַחַי מֵעָלַי הִרְחִיק וְיֹדְעַי אַךְ־זָרוּ מִמֶּנִּי	13 قد ابعد عني اخوتي. ومعارفي زاغوا عني.
14 חָדְלוּ קְרֹובָי וּמְיֻדָּעַי שְׁכֵחוּנִי	14 اقاربي قد خذلوني والذين عرفوني نسوني.
15 גָּרֵי בֵיתִי וְאַמְהֹתַי לְזָר תַּחְשְׁבֻנִי נָכְרִי הָיִיתִי בְעֵינֵיהֶם	15 نزلاء بيتي وامائي يحسبونني اجنبيا. صرت في اعينهم غريبا.
16 לְעַבְדִּי קָרָאתִי וְלֹא יַעֲנֶה בְּמֹו־פִי אֶתְחַנֶּן־לֹו	16 عبدي دعوت فلم يجب. بفمي تضرعت اليه.
17 רוּחִי זָרָה לְאִשְׁתִּי וְחַנֹּתִי לִבְנֵי בִטְנִי	17 نكهتي مكروهة عند امرأتي وخممت عند ابناء احشائي.
18 גַּם־עֲוִילִים מָאֲסוּ בִי אָקוּמָה וַיְדַבְּרוּ־בִי	18 الاولاد ايضا قد رذلوني. اذا قمت يتكلمون عليّ.
19 תִּעֲבוּנִי כָּל־מְתֵי סֹודִי וְזֶה־אָהַבְתִּי נֶהְפְּכוּ־בִי	19 كرهني كل رجالي والذين احببتهم انقلبوا عليّ.
20 בְּעֹורִי וּבִבְשָׂרִי דָּבְקָה עַצְמִי וָאֶתְמַלְּטָה בְּעֹור שִׁנָּי	20 عظمي قد لصق بجلدي ولحمي ونجوت بجلد اسناني.
21 חָנֻּנִי חָנֻּנִי אַתֶּם רֵעָי כִּי יַד־אֱלֹוהַּ נָגְעָה בִּי	21 تراءفوا تراءفوا انتم عليّ يا اصحابي لان يد الله قد مسّتني.
22 לָמָּה תִּרְדְּפֻנִי כְמֹו־אֵל וּמִבְּשָׂרִי לֹא תִשְׂבָּעוּ	22 لماذا تطاردونني كما الله ولا تشبعون من لحمي
23 מִי־יִתֵּן אֵפֹו וְיִכָּתְבוּן מִלָּי מִי־יִתֵּן בַּסֵּפֶר וְיֻחָקוּ	23 ليت كلماتي الآن تكتب. يا ليتها رسمت في سفر
24 בְּעֵט־בַּרְזֶל וְעֹפָרֶת לָעַד בַּצּוּר יֵחָצְבוּן	24 ونقرت الى الابد في الصخر بقلم حديد وبرصاص.
25 וַאֲנִי יָדַעְתִּי גֹּאֲלִי חָי וְאַחֲרֹון עַל־עָפָר יָקוּם	25 اما انا فقد علمت ان وليّي حيّ والآخر على الارض يقوم
26 וְאַחַר עֹורִי נִקְּפוּ־זֹאת וּמִבְּשָׂרִי אֶחֱזֶה אֱלֹוהַּ	26 وبعد ان يفنى جلدي هذا وبدون جسدي ارى الله
27 אֲשֶׁר אֲנִי ׀ אֶחֱזֶה־לִּי וְעֵינַי רָאוּ וְלֹא־זָר כָּלוּ כִלְיֹתַי בְּחֵקִי	27 الذي اراه انا لنفسي وعيناي تنظران وليس آخر. الى ذلك تتوق كليتاي في جوفي.
28 כִּי תֹאמְרוּ מַה־נִּרְדָּף־לֹו וְשֹׁרֶשׁ דָּבָר נִמְצָא־בִי	28 فانكم تقولون لماذا نطارده. والكلام الاصلي يوجد عندي.
29 גּוּרוּ לָכֶם ׀ מִפְּנֵי־חֶרֶב כִּי־חֵמָה עֲוֹנֹות חָרֶב לְמַעַן תֵּדְעוּן [שַׁדִּין כ] (שַׁדּוּן׃ ק) ס	29 خافوا على انفسكم من السيف لان الغيظ من آثام السيف. لكي تعلموا ما هو القضاء