| 1 דברי למואל מלך משא אשר יסרתו אמו | 1 Słowa Lemuela, króla Massa, których nauczyła go matka. |
| 2 מה ברי ומה בר בטני ומה בר נדרי | 2 Cóż, synu? Cóż, synu mojego łona? Cóż, synu mych ślubów? |
| 3 אל תתן לנשים חילך ודרכיך למחות מלכין | 3 Nie oddawaj kobietom swojej mocy ni rządów twych tym, które gubią królów. |
| 4 אל למלכים למואל אל למלכים שתו יין ולרוזנים או שכר | 4 Nie dla królów, Lemuelu, nie dla królów picie wina ani dla władców pożądanie sycery, |
| 5 פן ישתה וישכח מחקק וישנה דין כל בני עני | 5 by pijąc, praw nie zapomnieli, nie zaniedbali prawa ubogich. |
| 6 תנו שכר לאובד ויין למרי נפש | 6 Daj sycerę skazańcom, a wino zgorzkniałym na duchu: |
| 7 ישתה וישכח רישו ועמלו לא יזכר עוד | 7 niech piją, niech nędzy zapomną, na trud już niepomni. |
| 8 פתח פיך לאלם אל דין כל בני חלוף | 8 Ty usta otwórz dla niemych, na sąd dla godnych litości, |
| 9 פתח פיך שפט צדק ודין עני ואביון | 9 rządź uczciwie i usta swe otwórz, obroń uciemiężonych i biednych! |
| 10 אשת חיל מי ימצא ורחק מפנינים מכרה | 10 Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. |
| 11 בטח בה לב בעלה ושלל לא יחסר | 11 Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; |
| 12 גמלתהו טוב ולא רע כל ימי חייה | 12 nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. |
| 13 דרשה צמר ופשתים ותעש בחפץ כפיה | 13 O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami. |
| 14 היתה כאניות סוחר ממרחק תביא לחמה | 14 Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka. |
| 15 ותקם בעוד לילה ותתן טרף לביתה וחק לנערתיה | 15 Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom. |
| 16 זממה שדה ותקחהו מפרי כפיה נטע כרם | 16 Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę. |
| 17 חגרה בעוז מתניה ותאמץ זרעותיה | 17 Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona. |
| 18 טעמה כי טוב סחרה לא יכבה בליל נרה | 18 Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie. |
| 19 ידיה שלחה בכישור וכפיה תמכו פלך | 19 Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. |
| 20 כפה פרשה לעני וידיה שלחה לאביון | 20 Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. |
| 21 לא תירא לביתה משלג כי כל ביתה לבש שנים | 21 Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata, |
| 22 מרבדים עשתה לה שש וארגמן לבושה | 22 sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury. |
| 23 נודע בשערים בעלה בשבתו עם זקני ארץ | 23 W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. |
| 24 סדין עשתה ותמכר וחגור נתנה לכנעני | 24 Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi. |
| 25 עז והדר לבושה ותשחק ליום אחרון | 25 Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje. |
| 26 פיה פתחה בחכמה ותורת חסד על לשונה | 26 Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki. |
| 27 צופיה הליכות ביתה ולחם עצלות לא תאכל | 27 Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa. |
| 28 קמו בניה ויאשרוה בעלה ויהללה | 28 Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: |
| 29 רבות בנות עשו חיל ואת עלית על כלנה | 29 Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie. |
| 30 שקר החן והבל היפי אשה יראת יהוה היא תתהלל | 30 Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. |
| 31 תנו לה מפרי ידיה ויהללוה בשערים מעשיה | 31 Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny. |