Salmi 137

BIBBIA MARTINI	Biblia Tysiąclecia
1 Dello stesso Davidde. Darò lode a te con tutto il cuor mio, o Signore: perché hai ascoltate le voci della mia bocca.	1 Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.
2 Al cospetto degli Angeli canterai inni a te: adorerò nel tuo tempio santo, e darò lode al tuo nome,	2 Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.
3 A motivo della tua misericordia, e della tua verità, perché sopra qualunque cosa hai esaltato il tuo santo nome.	3 Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!
4 In qualunque giorno io ti invochi, esaudiscimi: moltiplicherai nell'anima mia la fortezza.	4 Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?
5 A te dian lode, o Signore, tutti i re della terra, perché hanno udite tutte le parole della tua bocca:	5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!
6 E cantino le vie del Signore, perché grande è la gloria del Signore.	6 Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.
7 Perché il Signore o eccelso, e sopra le cose basse getta i suoi sguardi, e le alte mira da lungi.	7 Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!
8 Se io camminerò nel mezzo della tribolazione tu mi darai vita; e contro l'ira de' miei nemici stendesti la mano tua, e la tua destra mi salvò.	8 Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!
9 Il Signore farà mie vendette; Signore, la misericordia tua è per sempre: non disprezzare le opere della tua mano.	9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.