ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 16

LXX	VULGATA
1 -	1 Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam.
2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται	2 Omnes viæ hominis patent oculis ejus ; spirituum ponderator est Dominus.
3 -	3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.
4 -	4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus ; impium quoque ad diem malum.
5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται	5 Abominatio Domini est omnis arrogans ; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam ; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias.
6 -	6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo.
7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας	7 Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem.
8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην	8 Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate.
9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην	9 Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus.
10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου	10 Divinatio in labiis regis ; in judicio non errabit os ejus.
11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια	11 Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi.
12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης	12 Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium.
13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα	13 Voluntas regum labia justa ; qui recta loquitur diligetur.
14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον	14 Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam.
15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον	15 In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus.
16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον	16 Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου	17 Semita justorum declinat mala ; custos animæ suæ servat viam suam.
18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη	18 Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus.
19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων	19 Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis.
20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος	20 Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est.
21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται	21 Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet.
22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη	22 Fons vitæ eruditio possidentis ; doctrina stultorum fatuitas.
23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην	23 Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam.
24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης	24 Favus mellis composita verba ; dulcedo animæ sanitas ossium.
25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου	25 Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem.
26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν	26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum.
27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ	27 Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit.
28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους	28 Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes.
29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας	29 Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam.
30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας	30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται	31 Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur.
32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν	32 Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium.
33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια	33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.