Knjiga o Jobu 6

Biblija Hrvatski	Biblia Tysiąclecia
1 A Job progovori i reče:	1 Hiob na to odpowiedział:
2 »O, kad bi se jad moj izmjeriti mog’o, a nevolje moje stavit’ na tezulju!	2 Proszę was, zważcie nieszczęście, połóżcie na szali zniszczenie:
3 Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.	3 cięższe to od piasku morskiego, stąd nierozważne me słowa.
4 Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.	4 Bo strzały Boga tkwią we mnie, moja dusza truciznę ich pije, strach przed Bogiem na mnie naciera.
5 Ta, kraj svježe trave njače li magarac, mûče li goveče kraj punih jasala?	5 Czy dziki osioł ryczy na trawie lub mruczy wół, gdy ma paszę?
6 Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?	6 Czy miła potrawa bez soli, a ślaz czy w smaku przyjemny?
7 Al’ ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.	7 Dotknąć się tego nie ważę, są niby chleb nieczysty.
8 O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!	8 Któż zdoła ziścić mą prośbę? Niech spełni Bóg moje życzenie!
9 O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!	9 Oby się zgodził mnie zmiażdżyć i przeciął pasmo dni moich!
10 Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog’o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.	10 Przez to już będę miał ulgę, ucieszę się w mojej udręce, że nie wzgardziłem słowami Świętego.
11 Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?	11 Czy starczy mi sił, aby przetrwać? Jakiż tu cel cierpliwości?
12 Zar je snaga moja k’o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?	12 Czy moja siła z kamienia? Czy ja mam ciało ze spiżu?
13 Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?	13 Nie znajdę dla siebie pociechy. Choć stokroć pomnożę zasoby, daleki ode mnie ratunek.
14 Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga svesilnoga.	14 W rozpaczy mieć pomoc od bliźnich, to wrócić do czci Wszechmocnego.
15 Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.	15 Najbiliżsi zawiedli jak potok, jak zimowy strumień uchodzą
16 Od leda mutne vode im se nadimlju, bujaju od snijega što se topit’ stao;	16 od lodu, co płynie, zmącony, gdy śnieg już nad nim topnieje,
17 al’ u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.	17 a suszą spalony wysycha, zanika w porze upałów.
18 Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.	18 Ze swych dróg karawany zbaczają, w pustyni zagłębią się, zginą:
19 Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.	19 podróżni z Temy wzrok natężają, szukają wędrowcy ze Saby.
20 A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.	20 Wstyd im, że mieli już pewność, zmieszani, gdy przyszli na miejsce.
21 U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.	21 Tym wy jesteście dla mnie, przeraża was moje nieszczęście.
22 Rekoh li vam možda: ‘Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;	22 Czyż mówiłem: Dajcie mi coś, wykupcie mnie swoim bogactwem?
23 iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?’	23 Uwolnijcie z ręki ciemiężcy, wykupcie mnie od okrutników?
24 Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.	24 Wskazania dajcie - zamilknę, i wyjaśnijcie, w czym błądzę.
25 O, kako su snažne besjede iskrene! Al’ kamo to vaši smjeraju prijekori?	25 Ileż potęgi jest w słowach szczerych! A cóż pomoże wasze łajanie?
26 Mislite li možda prekoriti riječi? Ta u vjetar ide govor očajnikov!	26 Czyż chcecie ganić same słowa - i mowy rozpaczy przez wiatr porywane?
27 Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?	27 Naprawdę, sierotę gubicie, kupczycie swym przyjacielem.
28 U oči me sada dobro pogledajte, paz’te neću li vam slagati u lice.	28 A teraz popatrzcie na mnie: więc w żywe oczy kłamałbym?
29 Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!	29 Zmieńcie się, zło niech zaniknie; zmieńcie się, o prawość mą chodzi.
30 Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?	30 Czyż język mój jest występny? Czy podniebienie grzechu nie rozezna?