| 1 Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου? | 1 Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu, ku mojej rozwadze nakłoń swe ucho, |
| 2 δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν. | 2 abyś zachował roztropność, twe usta niech strzegą rozsądku! |
| 3 Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου? | 3 Bo miód wycieka z warg obcej, podniebienie jej gładkie jak olej, |
| 4 το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος. | 4 lecz w końcu będzie gorzka niby piołun i ostra jak miecz obosieczny. |
| 5 Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον? τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην. | 5 Jej nogi zstępują ku śmierci, do Szeolu zmierzają jej kroki, |
| 6 δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι. | 6 byś nie ujrzał drogi życia, jej ścieżki wiją się niedostrzegalnie. |
| 7 Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου. | 7 Więc teraz, mój synu, posłuchaj: nie odstępuj od moich pouczeń; |
| 8 Απομακρυνον την οδον σου απ' αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης, | 8 idź drogą swą od niej daleko, pod drzwi jej domu nie podchodź, |
| 9 δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας? | 9 byś obcym swej sławy nie oddał, a lat swych okrutnikowi, |
| 10 δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου, | 10 by z pracy twej inni nie tyli, by mienie twe nie szło w dom obcy. |
| 11 και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι, | 11 Na końcu przyjdzie ci wzdychać, gdy ciało i siły wyczerpiesz. |
| 12 και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους, | 12 Powiesz: Nie cierpiałem upomnień - nauką wzgardziło me serce, |
| 13 και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με. | 13 nie dbałem na głos wychowawców, nie dawałem posłuchu nauczającym mnie; |
| 14 Παρ' ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης. | 14 o włos, a popadłbym w wielkie nieszczęście pośród rady i zgromadzenia. |
| 15 Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου? | 15 Pij wodę z własnej cysterny, tę, która płynie z twej studni. |
| 16 Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας? | 16 Na zewnątrz mają bić twoje źródła? Tworzyć na placach strumienie? |
| 17 σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου? | 17 Niech służy dla ciebie samego, a nie innym wraz z tobą; |
| 18 η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη? και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου. | 18 niech źródło twe świętym zostanie, znajduj radość w żonie młodości. |
| 19 Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη? ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω? ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης. | 19 Przemiła to łania i wdzięczna kozica, jej piersią upajaj się zawsze, w miłości jej stale czuj rozkosz! |
| 20 Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας; | 20 Po cóż, mój synu, upajać się obcą i obejmować piersi nieznanej? |
| 21 Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου. | 21 Bo drogi ludzkie - przed oczyma Pana, On widzi wszystkie ich ścieżki. |
| 22 Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι. | 22 Gdy grzesznym nieprawość owładnie, trzymają go więzy występku. |
| 23 Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι. | 23 Umrze on z braku nauki, pobłądzi z ogromu głupoty. |