Psalmen 102

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	Biblia Tysiąclecia
1 [Gebet eines Unglücklichen, wenn er in Verzweiflung ist und vor dem Herrn seine Sorge ausschüttet.]	1 Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę.
2 Herr, höre mein Gebet! Mein Schreien dringe zu dir.	2 Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!
3 Verbirg dein Antlitz nicht vor mir! Wenn ich in Not bin, wende dein Ohr mir zu! Wenn ich dich anrufe, erhöre mich bald!	3 Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj!
4 Meine Tage sind wie Rauch geschwunden, meine Glieder wie von Feuer verbrannt.	4 Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu.
5 Versengt wie Gras und verdorrt ist mein Herz, sodass ich vergessen habe, mein Brot zu essen.	5 Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba.
6 Vor lauter Stöhnen und Schreien bin ich nur noch Haut und Knochen.	6 Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry.
7 Ich bin wie eine Dohle in der Wüste, wie eine Eule in öden Ruinen.	7 Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach.
8 Ich liege wach und ich klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.	8 Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu.
9 Den ganzen Tag schmähen mich die Feinde; die mich verhöhnen, nennen meinen Namen beim Fluchen.	9 Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem.
10 Staub muss ich essen wie Brot, mit Tränen mische ich meinen Trank;	10 Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój,
11 denn auf mir lasten dein Zorn und dein Grimm. Du hast mich hochgerissen und zu Boden geschleudert.	11 na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił.
12 Meine Tage schwinden dahin wie Schatten, ich verdorre wie Gras.	12 Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa.
13 Du aber, Herr, du thronst für immer und ewig, dein Name dauert von Geschlecht zu Geschlecht.	13 Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia.
14 Du wirst dich erheben, dich über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, ihm gnädig zu sein, die Stunde ist da.	14 Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, "bo nadeszła godzina".
15 An Zions Steinen hängt das Herz deiner Knechte, um seine Trümmer tragen sie Leid.	15 Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami.
16 Dann fürchten die Völker den Namen des Herrn und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit.	16 Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały,
17 Denn der Herr baut Zion wieder auf und erscheint in all seiner Herrlichkeit.	17 bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale,
18 Er wendet sich dem Gebet der Verlassenen zu, ihre Bitten verschmäht er nicht.	18 przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.
19 Dies sei aufgeschrieben für das kommende Geschlecht, damit das Volk, das noch erschaffen wird, den Herrn lobpreise.	19 Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana!
20 Denn der Herr schaut herab aus heiliger Höhe, vom Himmel blickt er auf die Erde nieder;	20 Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię,
21 er will auf das Seufzen der Gefangenen hören und alle befreien, die dem Tod geweiht sind,	21 aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić,
22 damit sie den Namen des Herrn auf dem Zion verkünden und sein Lob in Jerusalem,	22 by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,
23 wenn sich dort Königreiche und Völker versammeln, um den Herrn zu verehren.	23 kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.
24 Er hat meine Kraft auf dem Weg gebrochen, er hat meine Tage verkürzt.	24 Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu.
25 Darum sage ich: Raff mich nicht weg in der Mitte des Lebens, mein Gott, dessen Jahre Geschlecht um Geschlecht überdauern!	25 Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia.
26 Vorzeiten hast du der Erde Grund gelegt, die Himmel sind das Werk deiner Hände.	26 Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich.
27 Sie werden vergehen, du aber bleibst; sie alle zerfallen wie ein Gewand; du wechselst sie wie ein Kleid und sie schwinden dahin.	27 Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,
28 Du aber bleibst, der du bist, und deine Jahre enden nie.	28 Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca.
29 Die Kinder deiner Knechte werden (in Sicherheit) wohnen, ihre Nachkommen vor deinem Antlitz bestehen.	29 Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.