Ewangelia wg św. Łukasza 24

¹ W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.

² Kamień od grobu zastały odsunięty.

³ A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa.

⁴ Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach.

⁵ Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?

⁶ Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei:

⁷ Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.

⁸ Wtedy przypomniały sobie Jego słowa

⁹ i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym.

¹⁰ A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom.

¹¹ Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.

¹² Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

¹³ Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

¹⁴ Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.

¹⁵ Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.

¹⁶ Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.

¹⁷ On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni.

¹⁸ A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało.

¹⁹ Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu;

²⁰ jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.

²¹ A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.

²² Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,

²³ a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.

²⁴ Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli.

²⁵ Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

²⁶ Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?

²⁷ I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

²⁸ Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.

²⁹ Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi.

³⁰ Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im.

³¹ Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.

³² I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?

³³ W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,

³⁴ którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.

³⁵ Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

³⁶ A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam!

³⁷ Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha.

³⁸ Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?

³⁹ Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.

⁴⁰ Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.

⁴¹ Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia?

⁴² Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.

⁴³ Wziął i jadł wobec nich.

⁴⁴ Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.

⁴⁵ Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,

⁴⁶ i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie,

⁴⁷ w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.

⁴⁸ Wy jesteście świadkami tego.

⁴⁹ Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.

⁵⁰ Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.

⁵¹ A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.

⁵² Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy,

⁵³ gdzie stale przebywali w świątyni, "wielbiąc i" błogosławiąc Boga.