Lamentacje 3

Biblia Tysiąclecia	LA SACRA BIBBIA
1 Jam człowiek, co zaznał boleści pod rózgą Jego gniewu;	1 Io sono l'uomo che ha visto la miseria sotto la verga del suo furore.
2 On mnie prowadził, iść kazał w ciemnościach, a nie w świetle,	2 Mi ha guidato e fatto camminare in tenebra e non in luce.
3 przeciwko mnie jednemu cały dzień zwracał swą rękę.	3 Sì, contro di me volge e rivolge la sua mano tutto il giorno.
4 Zniszczył me ciało i skórę, połamał moje kości,	4 Ha disfatto la mia carne e la mia pelle, ha spezzato le mie ossa.
5 osaczył mnie i nagromadził wokół jadu i goryczy;	5 Ha fabbricato contro di me e mi ha avvolto di veleno e di amarezza.
6 ciemność mi dał na mieszkanie, tak jak umarłym na wieki.	6 In luoghi tenebrosi m'ha fatto abitare come i morti da tempo.
7 Opasał mnie murem, nie wyjdę, obciążył moje kajdany.	7 Ha innalzato un muro attorno a me: non posso uscire, ha appesantito la mia catena.
8 Nawet gdy krzyczę i wołam, On tłumi moje błaganie;	8 Anche se gridassi e implorassi, egli soffoca la mia preghiera.
9 głazami zagrodził mi drogi, a ścieżki moje poplątał.	9 Ha murato le mie strade con massi tagliati, ha deviato i miei sentieri.
10 On dla mnie niedźwiedziem na czatach i lwem w kryjówce;	10 Orso in agguato è stato per me, un leone nei nascondigli.
11 sprowadził mnie z drogi i zmiażdżył, porzucił mnie w nędzy;	11 Le mie strade ha deviato, m'ha dilaniato, m'ha fatto oggetto di desolazione.
12 łuk swój napiął i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.	12 Ha teso il suo arco e m'ha posto come bersaglio alla freccia.
13 Sprawił, że tkwią w moich nerkach strzały Jego kołczanu;	13 Ha conficcato nei miei reni le frecce della sua faretra.
14 drwią ze mnie wszystkie narody: jam stale treścią ich pieśni,	14 Sono diventato il riso di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.
15 On mnie nasycił goryczą, piołunem napoił.	15 Mi ha saziato con erbe amare e dissetato con assenzio.
16 Starł mi zęby na żwirze, pogrążył mnie w popiół.	16 Mi ha spezzato i denti nella ghiaia, m'ha fatto cadere nella polvere.
17 Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu.	17 E si è allontanata dalla pace l'anima mia, ho dimenticato la felicità.
18 I rzekłem: Przepadła moc moja i ufność moja do Pana.	18 Ho detto: "E' svanito il mio vigore e la mia speranza nel Signore!".
19 Wspomnienie udręki i nędzy - to piołun i trucizna;	19 Ricordare la mia miseria e il mio vagare è assenzio e veleno!
20 stale je wspomina, rozważa we mnie dusza.	20 Ricorda, ricorda e si piega su se stessa l'anima mia.
21 Biorę to sobie do serca, dlatego też ufam:	21 Questo io richiamo in cuor mio, perché io possa sperare.
22 Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła.	22 Le grazie del Signore non sono finite, non sono esauriti i suoi atti di compassione.
23 Odnawia się ona co rano: ogromna Twa wierność.	23 Si rinnovano ogni mattino: grande è la sua fedeltà!
24 Działem mym Pan - mówi moja dusza, dlatego czekam na Niego.	24 "Mia parte è il Signore, dice la mia anima, per questo spero in lui".
25 Dobry jest Pan dla ufnych, dla duszy, która Go szuka.	25 Buono è il Signore per chi spera in lui, per l'anima che lo cerca.
26 Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana.	26 Buona cosa è attendere, e in silenzio, la salvezza del Signore.
27 Dobrze dla męża, gdy dźwiga jarzmo w swojej młodości.	27 Buona cosa è per l'uomo, portare un giogo nella sua giovinezza.
28 Niech siedzi samotny w milczeniu, gdy On na niego je włożył.	28 Sieda in disparte e taccia, quando egli l'avrà posto su di lui.
29 Niech usta pogrąży w prochu! A może jest jeszcze nadzieja?	29 Metta nella polvere la sua bocca: forse vi è ancora speranza!
30 Bijącemu niech nadstawi policzek, niechaj nasyci się hańbą!	30 Offra, a chi lo percuote, la guancia, si sazi di obbrobrio!
31 Bo nie jest zamiarem Pana odtrącić na wieki.	31 Perché il Signore non allontana per sempre i figli dell'uomo.
32 Gdyż jeśli uniży, ma litość w dobroci swej niezmiernej;	32 Perché, se affligge, ha pietà, secondo la grandezza delle sue grazie.
33 niechętnie przecież poniża i uciska synów ludzkich.	33 Perché non di buon cuore umilia e affligge i figli dell'uomo.
34 Gdy pod nogami się depcze wszystkich jeńców kraju -	34 Quando uno calpesta sotto i suoi piedi tutti i prigionieri di un paese,
35 gdy prawa ludzkie się łamie w obliczu Najwyższego,	35 quando uno perverte il diritto d'un uomo, dinanzi al volto dell'Altissimo,
36 gdy gnębi się w sądzie człowieka - czyż Pan tego nie dostrzega?	36 quando uno fa torto a un uomo nel suo processo, il Signore non vede?
37 Któż rzekł i stało się, gdy Pan tego nie nakazał?	37 Chi disse una cosa e fu fatta? Non l'ha forse comandata il Signore?
38 Czyż nie pochodzi z ust Najwyższego i niedola, i szczęście?	38 Dalla bocca dell'Altissimo non procedono i mali e i beni?
39 Czemu się skarży człowiek żyjący? Mąż - na [karę za] grzechy?	39 Perché si lamenta l'uomo, l'uomo che vive malgrado i suoi peccati?
40 Rozważmy, oceńmy swe drogi, powróćmy do Pana;	40 Investighiamo le nostre vie e scrutiamole, torniamo al Signore!
41 wraz z dłońmi wznieśmy i serca do Boga w niebiosach;	41 Eleviamo il nostro cuore sulle mani al Dio che è nei cieli!
42 myśmy grzesznicy - odstępcy: A Ty nie przebaczyłeś.	42 Noi abbiamo peccato, siamo stati ribelli e tu non hai perdonato.
43 Odziałeś się w gniew, by nas ścigać, zabijałeś, nie miałeś litości.	43 Ti sei avvolto di furore e ci hai inseguito, hai ucciso: non hai avuto pietà!
44 Ukryłeś się za obłokiem, by prośba nie doszła.	44 Ti sei avvolto in una nube, perché non passasse la preghiera.
45 Uczyniłeś z nas śmieci, plugastwo pomiędzy ludami.	45 Spazzatura e rifiuto ci hai resi in mezzo ai popoli.
46 Rozwarli na nas swe usta wszyscy nieprzyjaciele -	46 Hanno spalancato contro di noi la loro bocca tutti i nostri nemici.
47 naszym działem trwoga i pułapka, ruina i zniszczenie.	47 Terrore e fossa sono stati per noi, sterminio e rovina.
48 Strumienie łez płyną mi z oczu nad zniszczeniem Córy mego ludu.	48 Il mio occhio gronda rivi di lacrime per la rovina della figlia del mio popolo.
49 Nie ustaje w płaczu me oko, bo nie ma ulgi,	49 L'occhio mio si discioglie e non ha sosta: non ha sollievo,
50 póki nie spojrzy i nie zobaczy Pan z niebios.	50 fino a quando il Signore guardi e veda dai cieli.
51 Oko me sprawia ból mojej duszy z powodu córek mojego miasta.	51 L'occhio mio tormenta la mia anima alla vista delle figlie della mia città.
52 Łowili mnie stale jak ptaka - niesłusznie prześladujący;	52 Mi hanno dato la caccia come a un uccello, quelli che mi odiano senza motivo.
53 w jamie chcieli mnie zniszczyć: rzucali na mnie kamienie;	53 Hanno buttato nella fossa la mia vita e gettato pietre su di me.
54 wody wezbrały ponad moją głowę: rzekłem: Jestem zgubiony.	54 Le acque hanno sommerso il mio capo; ho detto: "Sono perduto!".
55 Wzywałem imienia Twego, o Panie, z przepastnej jamy,	55 Ho gridato il tuo nome, Signore, dalla fossa più profonda.
56 słyszałeś mój krzyk: Nie zatykaj uszu na moją prośbę!	56 La mia voce hai udito: "Non chiudere il tuo orecchio al mio grido!".
57 Zbliżyłeś się w dniu, gdy Cię wzywałem, rzekłeś - Nie bój się!	57 Ti sei accostato, quando ti ho chiamato; mi hai detto: "Non temere!".
58 [Już kiedyś], Panie, obroniłeś mą sprawę, ocaliłeś mi życie;	58 Hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.
59 Panie, Ty widzisz mą krzywdę, sprawę mą rozsądź!	59 Hai visto, Signore, la mia umiliazione: difendi il mio diritto!
60 Ty widzisz całą ich żądzę zemsty, wszystko, co przeciw mnie knują.	60 Hai visto tutte le loro vendette, tutti i loro complotti contro di me.
61 Ty słyszysz obelgi ich, Panie, wszystko, co przeciw mnie knują;	61 Hai udito i loro insulti, Signore, tutti i loro complotti contro di me,
62 podstępne słowa mych wrogów, cały dzień godzą we mnie;	62 le labbra dei miei aggressori e i loro disegni contro di me tutto il giorno.
63 popatrz - czy siedzą, czy stoją, ja jestem treścią ich pieśni.	63 Sèggano o si alzino, tu osservali: io sono la loro canzone!
64 Oddaj im, Panie, zapłatę według uczynków ich rąk:	64 Rendi loro la ricompensa, Signore, secondo l'opera delle loro mani.
65 Ześlij ślepotę na ich serca i na nich Twoje przekleństwo!	65 Da' loro durezza di cuore, la tua maledizione su di loro.
66 Dopędź ich gniewem i wyniszcz spod niebios "Twoich", o Panie!	66 Perséguitali nell'ira e stèrminali da sotto i tuoi cieli, o Signore!