SCRUTATIO

Sabato, 21 giugno 2025 - San Luigi Gonzaga ( Letture di oggi)

Job 6


font
BIBLIAVULGATA
1 Job tomó la palabra y dijo:1 Respondens autem Job, dixit :
2 ¡Ah, si pudiera pesarse mi aflicción, si mis males se pusieran en la balanza juntos!2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera !
3 Pesarían más que la arena de los mares: por eso mis razones se desmandan.3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
unde et verba mea dolore sunt plena :
4 Pues las flechas de Sadday están en mí, mi espíritu bebe su veneno, y contra mí se alinean los terrores de Dios.4 quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum ;
et terrores Domini militant contra me.
5 ¿Rozna el onagro junto a la hierba verde? ¿muge el buey junto al forraje?5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
6 ¿Se come acaso lo insípido sin sal? en la clara del huevo ¿hay algún gusto?6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
7 Lo que aun tocar me repugnaba eso es ahora mi comida de enfermo.7 Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8 ¡Ojalá se realizara lo que pido, que Dios cumpliera mi esperanza,8 Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus ?
9 que él consintiera en aplastarme, que soltara su mano y me segara!9 et qui cœpit, ipse me conterat ;
solvat manum suam, et succidat me ?
10 Tendría siquiera este consuelo, exultaría de gozo en mis tormentos crueles, por no haber eludido los decretos del Santo.10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
11 ¿Cuál es mi fuerza para que aún espere, qué fin me espera para que aguante mi alma?11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
aut quis finis meus, ut patienter agam ?
12 ¿Es mi fuerza la fuerza de la roca? ¿es mi carne de bronce?12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
13 ¿No está mi apoyo en una nada? ¿no se me ha ido lejos toda ayuda?13 Ecce non est auxilium mihi in me,
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 El que retira la compasión al prójimo abandona el temor de Sadday.14 Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
15 Me han defraudado mis hermanos lo mismo que un torrente, igual que el lecho de torrentes que pasan:15 Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16 turbios van de aguas de hielo, sobre ellos se disuelve la nieve;16 Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
17 pero en tiempo de estiaje se evaporan, en cuanto hace calor se extinguen en su lecho.17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18 Por ellos las caravanas se apartan de su ruta, en el desierto se adentran y se pierden.18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19 Las caravanas de Temá los otean, en ellos esperan los convoyes de Sabá.19 Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
20 Pero se ve corrida su confianza; al llegar junto a ellos se quedan confundidos.20 Confusi sunt, quia speravi :
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 Así sois ahora vosotros para mí: veis algo horrible y os amedrentáis.21 Nunc venistis ;
et modo videntes plagam meam, timetis.
22 ¿He dicho acaso: «Dadme algo, haced regalos por mí de vuestros bienes;22 Numquid dixi : Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi ?
23 arrancadme de la mano de un rival, de la mano de tiranos rescatadme?»23 vel : Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me ?
24 Instruidme, que yo me callaré; hacedme ver en qué me he equivocado.24 Docete me, et ego tacebo :
et si quid forte ignoravi, instruite me.
25 ¡Qué dulces son las razones ecuánimes!, pero, ¿qué es lo que critican vuestras críticas?25 Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
26 ¿Intentáis criticar sólo palabras, dichos desesperados que se lleva el viento?26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
27 ¡Vosotros echáis a suerte al mismo huérfano, especuláis con vuestro propio amigo!27 Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 Y ahora, por favor, volveos a mí, que no he de mentiros a la cara.28 Verumtamen quod cœpistis explete :
præbete aurem, et videte an mentiar.
29 ¡Tornad, pues, que no haya entuerto! ¡Tornad, que está en juego mi justicia!29 Respondete, obsecro, absque contentione ;
et loquentes id quod justum est, judicate.
30 ¿Hay entuerto en mis labios? ¿no distingue mi paladar las cosas malas?30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.