Jó 16
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBBIA RICCIOTTI |
---|---|
1 Respondens autem Job, dixit : | 1 - Ma Giobbe rispose e disse: |
2 Audivi frequenter talia : consolatores onerosi omnes vos estis. | 2 «Ho udito frequentemente tali cose: consolatori molesti siete tutti voi! |
3 Numquid habebunt finem verba ventosa ? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ? | 3 C'è forse un termine alle parole di vento, ovvero hai tu qualche fastidio a parlare? |
4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea : | 4 Potrei anch'io parlare a modo di voialtri, e magari voi foste al posto mio! |
5 consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos ; | 5 Anch'io vi consolerei a parole, e agiterei [superbamente] il mio capo su voialtri, |
6 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis. | 6 vi conforterei con la mia bocca, e moverei le mie labbra a vostra compassione. |
7 Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me. | 7 Ma che fare? Se parlo, non cessa il mio dolore, se taccio, non si diparte da me. |
8 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei. | 8 Ora poi il dolor mio m'ha oppresso, e tutte le mie membra sono ridotte a un nulla. |
9 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi. | 9 Le mie rughe mi testimoniano contro, e un mendace calunniatore si leva contro me e parla; |
10 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis : hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. | 10 radunò egli il suo furore, e minacciandomi digrigna contro me i suoi denti; il mio nemico con occhi terribili mi guarda, |
11 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam : satiati sunt pœnis meis. | 11 aprirono [le sue torme] contro me la lor bocca: mi percuotono ad ingiuria sulle guance, si saziano dei miei tormenti. |
12 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. | 12 Mi ha imprigionato Dio in poter d'un perverso, e nelle mani degli empii mi ha consegnato: |
13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum : tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. | 13 io, già felice, fui ad un tratto spezzato; m'afferrò egli per la nuca e m'ha infranto, m'ha posto come suo bersaglio, |
14 Circumdedit me lanceis suis ; convulneravit lumbos meos : non pepercit, et effudit in terra viscera mea. | 14 m'ha assiepato con le sue lance, le mie reni ha trafitto senza pietà, ha sparso a terra le mie viscere: |
15 Concidit me vulnere super vulnus : irruit in me quasi gigas. | 15 mi ha lacerato con ferite su ferite, piombò su me come un gigante. |
16 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam. | 16 Un sacco ho io cucito sulla mia pelle, ho ricoperto di cenere la mia carne; |
17 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt. | 17 la mia faccia s'è gonfiata pel piangere, le mie palpebre si sono ottenebrate. |
18 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces. | 18 Tali cose ho sofferte senza che l'iniquità fosse nelle mie mani, e mentre indirizzavo a Dio preghiere pure. |
19 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus : | 19 Oh terra, non ricoprire il mio sangue, e in te non trovi il mio grido un luogo di nascondimento! |
20 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis. | 20 Ecco invero che nel cielo sta il mio testimonio, e il mio attestante è nell'eccelso. |
21 Verbosi amici mei : ad Deum stillat oculus meus : | 21 I miei amici sono verbosi, [perciò] a Dio si volgono in pianto gli occhi miei; |
22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo. | 22 e magari il giudizio fra l'uomo e Dio fosse tale, quale il giudizio fra il mortale e il suo compagno: |
23 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo. | 23 poichè i brevi anni già passano, e su strada da cui non tornerò io cammino. |