Yermĭyahu ( ירמיהו) - Geremia 29

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אִישׁ תֹּוכָחֹות מַקְשֶׁה־עֹרֶף פֶּתַע יִשָּׁבֵר וְאֵין מַרְפֵּא	1 الكثير التوبّخ المقسي عنقه بغتة يكسر ولا شفاء.
2 בִּרְבֹות צַדִּיקִים יִשְׂמַח הָעָם וּבִמְשֹׁל רָשָׁע יֵאָנַח עָם	2 اذا ساد الصدّيقون فرح الشعب واذا تسلط الشرير يئن الشعب.
3 אִישׁ־אֹהֵב חָכְמָה יְשַׂמַּח אָבִיו וְרֹעֶה זֹונֹות יְאַבֶּד־הֹון	3 من يحب الحكمة يفرّح اباه ورفيق الزواني يبدد مالا.
4 מֶלֶךְ בְּמִשְׁפָּט יַעֲמִיד אָרֶץ וְאִישׁ תְּרוּמֹות יֶהֶרְסֶנָּה	4 الملك بالعدل يثبت الارض والقابل الهدايا يدمرها.
5 גֶּבֶר מַחֲלִיק עַל־רֵעֵהוּ רֶשֶׁת פֹּורֵשׂ עַל־פְּעָמָיו	5 الرجل الذي يطري صاحبه يبسط شبكة لرجليه.
6 בְּפֶשַׁע אִישׁ רָע מֹוקֵשׁ וְצַדִּיק יָרוּן וְשָׂמֵחַ	6 في معصية رجل شرير شرك اما الصدّيق فيترنم ويفرح.
7 יֹדֵעַ צַדִּיק דִּין דַּלִּים רָשָׁע לֹא־יָבִין דָּעַת	7 الصدّيق يعرف دعوى الفقراء. اما الشرير فلا يفهم معرفة.
8 אַנְשֵׁי לָצֹון יָפִיחוּ קִרְיָה וַחֲכָמִים יָשִׁיבוּ אָף	8 الناس المستهزئون يفتنون المدينة. اما الحكماء فيصرفون الغضب.
9 אִישׁ־חָכָם נִשְׁפָּט אֶת־אִישׁ אֱוִיל וְרָגַז וְשָׂחַק וְאֵין נָחַת	9 رجل حكيم ان حاكم رجلا احمق فان غضب وان ضحك فلا راحة.
10 אַנְשֵׁי דָמִים יִשְׂנְאוּ־תָם וִישָׁרִים יְבַקְשׁוּ נַפְשֹׁו	10 اهل الدماء يبغضون الكامل. اما المستقيمون فيسألون عن نفسه.
11 כָּל־רוּחֹו יֹוצִיא כְסִיל וְחָכָם בְּאָחֹור יְשַׁבְּחֶנָּה	11 الجاهل يظهر كل غيظه والحكيم يسكنه اخيرا
12 מֹשֵׁל מַקְשִׁיב עַל־דְּבַר־שָׁקֶר כָּל־מְשָׁרְתָיו רְשָׁעִים	12 الحاكم المصغي الى كلام كذب كل خدامه اشرار.
13 רָשׁ וְאִישׁ תְּכָכִים נִפְגָּשׁוּ מֵאִיר־עֵינֵי שְׁנֵיהֶם יְהוָה	13 الفقير والمربي يتلاقيان. الرب ينوّر اعين كليهما.
14 מֶלֶךְ שֹׁופֵט בֶּאֱמֶת דַּלִּים כִּסְאֹו לָעַד יִכֹּון	14 الملك الحاكم بالحق للفقراء يثبت كرسيه الى الابد.
15 שֵׁבֶט וְתֹוכַחַת יִתֵּן חָכְמָה וְנַעַר מְשֻׁלָּח מֵבִישׁ אִמֹּו	15 العصا والتوبيخ يعطيان حكمة والصبي المطلق الى هواه يخجل امه.
16 בִּרְבֹות רְשָׁעִים יִרְבֶּה־פָּשַׁע וְצַדִּיקִים בְּמַפַּלְתָּם יִרְאוּ	16 اذا ساد الاشرار كثرت المعاصي. اما الصدّيقون فينظرون سقوطهم.
17 יַסֵּר בִּנְךָ וִינִיחֶךָ וְיִתֵּן מַעֲדַנִּים לְנַפְשֶׁךָ׃ פ	17 ادّب ابنك فيريحك ويعطي نفسك لذّات.
18 בְּאֵין חָזֹון יִפָּרַע עָם וְשֹׁמֵר תֹּורָה אַשְׁרֵהוּ	18 بلا رؤية يجمح الشعب. اما حافظ الشريعة فطوباه‎.
19 בִּדְבָרִים לֹא־יִוָּסֶר עָבֶד כִּי־יָבִין וְאֵין מַעֲנֶה	19 بالكلام لا يؤدب العبد لانه يفهم ولا يعنى.
20 חָזִיתָ אִישׁ אָץ בִּדְבָרָיו תִּקְוָה לִכְסִיל מִמֶּנּוּ	20 أرأيت انسان عجولا في كلامه. الرجاء بالجاهل اكثر من الرجاء به.
21 מְפַנֵּק מִנֹּעַר עַבְדֹּו וְאַחֲרִיתֹו יִהְיֶה מָנֹון	21 من فنّق عبده من حداثته ففي آخرته يصير منونا.
22 אִישׁ־אַף יְגָרֶה מָדֹון וּבַעַל חֵמָה רַב־פָּשַׁע	22 الرجل الغضوب يهيج الخصام والرجل السخوط كثير المعاصي.
23 גַּאֲוַת אָדָם תַּשְׁפִּילֶנּוּ וּשְׁפַל־רוּחַ יִתְמֹךְ כָּבֹוד	23 كبرياء الانسان تضعه والوضيع الروح ينال مجدا.
24 חֹולֵק עִם־גַּנָּב שֹׂונֵא נַפְשֹׁו אָלָה יִשְׁמַע וְלֹא יַגִּיד	24 من يقاسم سارقا يبغض نفسه. يسمع اللعن ولا يقرّ.
25 חֶרְדַּת אָדָם יִתֵּן מֹוקֵשׁ וּבֹוטֵחַ בַּיהוָה יְשֻׂגָּב	25 خشية الانسان تضع شركا والمتكل على الرب يرفع.
26 רַבִּים מְבַקְשִׁים פְּנֵי־מֹושֵׁל וּמֵיְהוָה מִשְׁפַּט־אִישׁ	26 كثيرون يطلبون وجه المتسلط. اما حق الانسان فمن الرب.
27 תֹּועֲבַת צַדִּיקִים אִישׁ עָוֶל וְתֹועֲבַת רָשָׁע יְשַׁר־דָּרֶךְ׃ פ	27 الرجل الظالم مكرهة الصدّيقين والمستقيم الطريق مكرهة الشرير
28 כִּי עַל־כֵּן שָׁלַח אֵלֵינוּ בָּבֶל לֵאמֹר אֲרֻכָּה הִיא בְּנוּ בָתִּים וְשֵׁבוּ וְנִטְעוּ גַנֹּות וְאִכְלוּ אֶת־פְּרִיהֶן
29 וַיִּקְרָא צְפַנְיָה הַכֹּהֵן אֶת־הַסֵּפֶר הַזֶּה בְּאָזְנֵי יִרְמְיָהוּ הַנָּבִיא׃ פ
30 וַיְהִי דְּבַר־יְהוָה אֶל־יִרְמְיָהוּ לֵאמֹר
31 שְׁלַח עַל־כָּל־הַגֹּולָה לֵאמֹר כֹּה אָמַר יְהוָה אֶל־שְׁמַעְיָה הַנֶּחֱלָמִי יַעַן אֲשֶׁר נִבָּא לָכֶם שְׁמַעְיָה וַאֲנִי לֹא שְׁלַחְתִּיו וַיַּבְטַח אֶתְכֶם עַל־שָׁקֶר
32 לָכֵן כֹּה־אָמַר יְהוָה הִנְנִי פֹקֵד עַל־שְׁמַעְיָה הַנֶּחֱלָמִי וְעַל־זַרְעֹו לֹא־יִהְיֶה לֹו אִישׁ ׀ יֹושֵׁב ׀ בְּתֹוךְ־הָעָם הַזֶּה וְלֹא־יִרְאֶה בַטֹּוב אֲשֶׁר־אֲנִי עֹשֶׂה־לְעַמִּי נְאֻם־יְהוָה כִּי־סָרָה דִבֶּר עַל־יְהוָה׃ ס