Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 42

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיַּעַן אִיֹּוב אֶת־יְהוָה וַיֹּאמַר	1 فاجاب ايوب الرب فقال
2 [יָדַעְתָּ כ] (יָדַעְתִּי ק) כִּי־כֹל תּוּכָל וְלֹא־יִבָּצֵר מִמְּךָ מְזִמָּה	2 قد علمت انك تستطيع كل شيء ولا يعسر عليك أمر.
3 מִי זֶה ׀ מַעְלִים עֵצָה בְּלִי דָעַת לָכֵן הִגַּדְתִּי וְלֹא אָבִין נִפְלָאֹות מִמֶּנִּי וְלֹא אֵדָע	3 فمن ذا الذي يخفي القضاء بلا معرفة. ولكني قد نطقت بما لم افهم. بعجائب فوقي لم اعرفها.
4 שְׁמַע־נָא וְאָנֹכִי אֲדַבֵּר אֶשְׁאָלְךָ וְהֹודִיעֵנִי	4 اسمع الآن وانا اتكلم. اسألك فتعلمني.
5 לְשֵׁמַע־אֹזֶן שְׁמַעְתִּיךָ וְעַתָּה עֵינִי רָאָתְךָ	5 بسمع الاذن قد سمعت عنك والآن رأتك عيني.
6 עַל־כֵּן אֶמְאַס וְנִחַמְתִּי עַל־עָפָר וָאֵפֶר׃ פ	6 لذلك ارفض واندم في التراب والرماد
7 וַיְהִי אַחַר דִּבֶּר יְהוָה אֶת־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה אֶל־אִיֹּוב וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־אֱלִיפַז הַתֵּימָנִי חָרָה אַפִּי בְךָ וּבִשְׁנֵי רֵעֶיךָ כִּי לֹא דִבַּרְתֶּם אֵלַי נְכֹונָה כְּעַבְדִּי אִיֹּוב	7 وكان بعدما تكلم الرب مع ايوب بهذا الكلام ان الرب قال لأليفاز التيماني قد احتمى غضبي عليك وعلى كلا صاحبيك لانكم لم تقولوا فيّ الصواب كعبدي ايوب.
8 וְעַתָּה קְחוּ־לָכֶם שִׁבְעָה־פָרִים וְשִׁבְעָה אֵילִים וּלְכוּ ׀ אֶל־עַבְדִּי אִיֹּוב וְהַעֲלִיתֶם עֹולָה בַּעַדְכֶם וְאִיֹּוב עַבְדִּי יִתְפַּלֵּל עֲלֵיכֶם כִּי אִם־פָּנָיו אֶשָּׂא לְבִלְתִּי עֲשֹׂות עִמָּכֶם נְבָלָה כִּי לֹא דִבַּרְתֶּם אֵלַי נְכֹונָה כְּעַבְדִּי אִיֹּוב	8 والآن فخذوا لانفسكم سبعة ثيران وسبعة كباش واذهبوا الى عبدي ايوب واصعدوا محرقة لاجل انفسكم وعبدي ايوب يصلي من اجلكم لاني ارفع وجهه لئلا اصنع معكم حسب حماقتكم لانكم لم تقولوا فيّ الصواب كعبدي ايوب.
9 וַיֵּלְכוּ אֱלִיפַז הַתֵּימָנִי וּבִלְדַּד הַשּׁוּחִי צֹפַר הַנַּעֲמָתִי וַיַּעֲשׂוּ כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר אֲלֵיהֶם יְהוָה וַיִּשָּׂא יְהוָה אֶת־פְּנֵי אִיֹּוב	9 فذهب اليفاز التيماني وبلدد الشوحي وصوفر النعماتي وفعلوا كما قال الرب لهم ورفع الرب وجه ايوب.
10 וַיהוָה ב אֶת־ [שְׁבִית כ] (שְׁבוּת ק) אִיֹּוב בְּהִתְפַּלְלֹו בְּעַד רֵעֵהוּ וַיֹּסֶף יְהוָה אֶת־כָּל־אֲשֶׁר לְאִיֹּוב לְמִשְׁנֶה	10 ورد الرب سبي ايوب لما صلى لاجل اصحابه وزاد الرب على كل ما كان لايوب ضعفا.
11 וַיָּבֹאוּ אֵלָיו כָּל־אֶחָיו וְכָל־ [אַחְיֹתָיו כ] (אַחְיֹותָיו ק) וְכָל־יֹדְעָיו לְפָנִים וַיֹּאכְלוּ עִמֹּו לֶחֶם בְּבֵיתֹו וַיָּנֻדוּ לֹו וַיְנַחֲמוּ אֹתֹו עַל כָּל־הָרָעָה אֲשֶׁר־הֵבִיא יְהוָה עָלָיו וַיִּתְּנוּ־לֹו אִישׁ קְשִׂיטָה אֶחָת וְאִישׁ נֶזֶם זָהָב אֶחָד׃ ס	11 فجاء اليه كل اخوته وكل اخواته وكل معارفه من قبل وأكلوا معه خبزا في بيته ورثوا له وعزّوه عن كل الشر الذي جلبه الرب عليه واعطاه كل منهم قسيطة واحدة وكل واحد قرطا من ذهب.
12 וַיהוָה בֵּרַךְ אֶת־אַחֲרִית אִיֹּוב מֵרֵאשִׁתֹו וַיְהִי־לֹו אַרְבָּעָה עָשָׂר אֶלֶף צֹאן וְשֵׁשֶׁת אֲלָפִים גְּמַלִּים וְאֶלֶף־צֶמֶד בָּקָר וְאֶלֶף אֲתֹונֹות	12 وبارك الرب آخرة ايوب اكثر من اولاه وكان له اربعة عشر الفا من الغنم وستة آلاف من الابل والف فدان من البقر والف اتان.
13 וַיְהִי־לֹו שִׁבְעָנָה בָנִים וְשָׁלֹושׁ בָּנֹות	13 وكان له سبعة بنين وثلاث بنات.
14 וַיִּקְרָא שֵׁם־הָאַחַת יְמִימָה וְשֵׁם הַשֵּׁנִית קְצִיעָה וְשֵׁם הַשְּׁלִישִׁית קֶרֶן הַפּוּךְ	14 وسمّى اسم الاولى يميمة واسم الثانية قصيعة واسم الثالثة قرن هفّوك.
15 וְלֹא נִמְצָא נָשִׁים יָפֹות כִּבְנֹות אִיֹּוב בְּכָל־הָאָרֶץ וַיִּתֵּן לָהֶם אֲבִיהֶם נַחֲלָה בְּתֹוךְ אֲחֵיהֶם׃ ס	15 ولم توجد نساء جميلات كبنات ايوب في كل الارض واعطاهنّ ابوهنّ ميراثا بين اخوتهنّ.
16 וַיְחִי אִיֹּוב אַחֲרֵי־זֹאת מֵאָה וְאַרְבָּעִים שָׁנָה [וַיַּרְא כ] (וַיִּרְאֶה ק) אֶת־בָּנָיו וְאֶת־בְּנֵי בָנָיו אַרְבָּעָה דֹּרֹות	16 وعاش ايوب بعد هذا مئة واربعين سنة ورأى بنيه وبني بنيه الى اربعة اجيال.
17 וַיָּמָת אִיֹּוב זָקֵן וּשְׂבַע יָמִים	17 ثم مات ايوب شيخا وشبعان الايام