1 Gesù riprese a parlar loro in parabole e disse: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 "E' simile il regno dei cieli a un re il quale fece un banchetto di nozze per suo figlio. | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare coloro che erano stati invitati alle nozze; ma questi non vollero venire. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Di nuovo mandò altri servi dicendo: "Dite agli invitati: ecco, ho preparato il mio pranzo: i miei buoi e gli animali ingrassati sono già stati macellati e tutto è pronto; venite alle nozze". | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma essi, noncuranti, andarono chi ai propri campi, chi ai propri affari. | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 Altri poi, presi i servi, li maltrattarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Il re, adiratosi, inviò i suoi eserciti ad annientare quegli omicidi e a incendiarne la città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Dice quindi ai servi: "Il banchetto nuziale è pronto, ma gli invitati non ne erano degni. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Andate dunque ai crocicchi delle vie e chiamate alle nozze tutti quelli che troverete". | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 Andarono quei servi per le vie e radunarono tutti quelli che trovarono, buoni e cattivi; e così la sala si riempì di commensali. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Entrato il re a vedere i commensali, trovò là un uomo che non indossava la veste nuziale. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 Gli dice: "Amico, come mai sei entrato qui senza la veste nuziale?". Egli ammutolì. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse ai suoi servitori: "Legatelo mani e piedi e gettatelo nelle tenebre esteriori: là sarà pianto e stridore di denti". | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Infatti molti sono chiamati, ma pochi eletti". | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 Allora i farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nei suoi discorsi. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 Mandarono dunque a lui i propri discepoli, insieme agli erodiani, per dirgli: "Maestro, sappiamo che sei veritiero e che insegni la via di Dio con verità e che non hai soggezione di nessuno; infatti non guardi in faccia ad alcuno. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Dicci dunque il tuo parere: è lecito o no pagare il tributo a Cesare?". | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Gesù, conoscendo la loro malizia, disse: "Perché volete tentarmi, ipocriti? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del tributo". Essi gli presentarono un denaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Dice loro: "Di chi è l'effigie con l'iscrizione?". | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Rispondono: "Di Cesare". Ed egli disse loro: "Date dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio". | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 All'udir ciò rimasero stupiti e, lasciatolo, se ne andarono. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 In quel giorno si avvicinarono a lui dei sadducei, quelli che affermano non esserci risurrezione, e lo interrogarono | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 dicendo: "Maestro, Mosè ha ordinato: Se uno muore senza figli, suo fratello ne sposerà la vedova e così darà a suo fratello una discendenza. | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Ora c'erano fra noi sette fratelli. Il primo appena sposato, morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 La stessa cosa accadde al secondo e al terzo, fino al settimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Dopo di tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Ora, nella risurrezione, di chi fra i sette sarà moglie? Infatti appartenne a tutti". | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Gesù rispose: "Siete in errore, poiché non conoscete le Scritture né la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Infatti nella risurrezione non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli di Dio in cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto ciò che a voi disse Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 Io sono il Dio di Abramo, il Dio di Isacco, il Dio di Giacobbe? Dio non è un Dio di morti, ma di viventi". | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 All'udir ciò, le folle rimanevano stupite per la sua dottrina. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 I farisei, saputo che Gesù aveva messo a tacere i sadducei, si radunarono insieme, | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 e uno di loro, dottore della legge, lo interrogò per metterlo alla prova: | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 "Maestro, qual è il precetto più grande della legge?". | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 Egli rispose: "Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima, con tutta la tua mente. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Questo è il più grande e il primo dei precetti. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 Ma il secondo è simile ad esso: Amerai il prossimo tuo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Da questi due precetti dipende tutta la legge e i profeti". | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 Radunatisi i farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 dicendo: "Che cosa pensate del Cristo? Di chi è figlio?". Gli rispondono: "Di Davide". | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Dice loro: "Come dunque Davide, sotto l'influsso dello Spirito, lo chiama Signore quando dice: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 Ha detto il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra finché ponga i tuoi nemici come sgabello dei tuoi piedi? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se, dunque, Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?". | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 Nessuno seppe rispondergli una parola; e da quel giorno nessuno osò più fargli delle domande. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |