Siracide 10
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | VULGATA |
---|---|
1 Il giudice saggio disciplina il suo popolo, il governo d'un saggio sarà ordinato. | 1 Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit. |
2 Quale il giudice del popolo tali i suoi ministri, gli abitanti della città somigliano a chi la governa. | 2 Secundum judicem populi, sic et ministri ejus : et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. |
3 Il re sregolato rovina il suo popolo, e la saggezza dei potenti edifica la città. | 3 Rex insipiens perdet populum suum : et civitates inhabitabuntur per sensum potentium. |
4 Il governo del mondo è in mano al Signore, ad esso destina, a suo tempo, l'uomo adatto. | 4 In manu Dei potestas terræ : et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. |
5 Nella mano del Signore è il successo dell'uomo, è lui che dona allo scriba la sua gloria. | 5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribæ imponet honorem suum. |
6 Non sdegnarti col prossimo nei suoi errori, e non agire mai con tracotanza. | 6 Omnis injuriæ proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriæ. |
7 L'arroganza spiace a Dio e agli uomini, entrambi odiano l'ingiustizia. | 7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium. |
8 L'impero passa da una nazione all'altra con l'inganno, l'ambizione e la cupidigia. | 8 Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos. |
9 Perché si esalta chi è terra e cenere? Ancora in vita vomita gli intestini. | 9 Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis ? |
10 La grave malattia si burla del medico, chi oggi è re domani muore. | 10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam : hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua. |
11 Questa è la sorte dell'uomo che muore: serpenti, bestie feroci e vermi. | 11 Omnis potentatus brevis vita ; languor prolixior gravat medicum. |
12 Chi s'allontana da Dio è sulla via dell'arroganza, egli distoglie il cuore dal creatore. | 12 Brevem languorem præcidit medicus : sic et rex hodie est, et cras morietur. |
13 Perché l'arroganza comincia col peccato, chi n'è colpito emana cose abominevoli; perciò il Signore li punisce con portenti, li sconvolge fino ad annientarli. | 13 Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes. |
14 Il Signore abbatte i prìncipi dai troni per farvi sedere gli uomini miti. | 14 Initium superbiæ hominis apostatare a Deo : |
15 Il Signore svelle le radici delle nazioni e pianta gli umili al loro posto. | 15 quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem. |
16 Il Signore devasta le terre dei popoli e le distrugge sino alle fondamenta; | 16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem. |
17 colpisce certi uomini e li annienta, cancella dalla terra la loro memoria. | 17 Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis. |
18 L'arroganza non fu creata per gli uomini, né l'ira per i nati di donna. | 18 Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus. |
19 C'è una specie che merita onore? Gli uomini; c'è una specie che merita onore? Quanti temono il Signore. | 19 Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum. |
20 C'è una specie che merita disprezzo? Gli uomini; c'è una specie che merita disprezzo? Quanti vìolano la legge. | 20 Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra. |
21 Tra fratelli ha onore chi comanda, ma agli occhi del Signore quanti lo temono. | 21 Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu. |
22 Sia un ricco e un nobile che un povero può vantarsi del timore del Signore. | 22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nationi mulierum. |
23 Non è giusto disprezzare il povero che ha senno, né conveniente onorare il peccatore. | 23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum : semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini. |
24 Principe, giudice, potente: anche se onorati, son meno di chi teme il Signore. | 24 In medio fratrum rector illorum in honore : et qui timent Dominum erunt in oculis illius. |
25 Gli uomini liberi serviranno lo schiavo saggio, e chi ha senno non protesterà. | 25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est. |
26 Non far sfoggio di saggezza quando attendi al tuo mestiere, e non sentirti grande quando sei nel bisogno. | 26 Noli despicere hominem justum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem. |
27 Val più lavorare e abbondare in tutto che passeggiare con boria e senza pane. | 27 Magnus, et judex, et potens est in honore : et non est major illo qui timet Deum. |
28 Figlio, sii modesto ma pensa al tuo onore, fatti valere secondo il tuo merito. | 28 Servo sensato liberi servient : et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur. |
29 Chi riparerà al male che uno fa a se stesso, e chi l'onorerà se egli si disonora? | 29 Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiæ. |
30 Il povero si farà onore con la saggezza, e il ricco si farà onore con la ricchezza. | 30 Melior est qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane. |
31 L'onore del povero crescerà con la ricchezza, ma il disprezzo del ricco crescerà con la povertà. | 31 Fili, in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum. |
32 Peccantem in animam suam quis justificabit ? et quis honorificabit exhonorantem animam suam ? | |
33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum : et est homo qui honorificatur propter substantiam suam. | |
34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia ! et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur. |