Salmi 78
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Maskil. Di Asaf. O popolo mio, presta attenzione al mio insegnamento, porgi il tuo orecchio alle parole della mia bocca. | 1 Maskil. Asaph. Attendite, popule meus, doctrinam meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. |
2 Voglio aprire la mia bocca per proferire parabole, rievocare gli arcani dei tempi antichi. | 2 Aperiam in parabolis os meum, eloquar arcana aetatis antiquae. |
3 Quello che abbiamo udito e appreso, quello che ci narrarono i nostri padri | 3 Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis, |
4 non terremo nascosto ai loro figli, bensì sempre narreremo alla generazione futura le lodi del Signore e la sua potenza e le meraviglie che egli ha compiuto. | 4 non occultabimus a filiis eorum, generationi alteri narrantes laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius, quae fecit. |
5 Ha stabilito una testimonianza in Giacobbe, ha posto una legge in Israele, con la quale ha comandato ai nostri padri di farle conoscere ai loro figli, | 5 Constituit testimonium in Iacob et legem posuit in Israel; quanta mandaverat patribus nostris nota facere ea filiis suis, |
6 affinché le apprenda la generazione futura e i figli che nasceranno sorgano a narrarle ai loro figli, | 6 ut cognoscat generatio altera, filii, qui nascentur. Exsurgent et narrabunt filiis suis, |
7 e pongano in Dio la loro fiducia e non dimentichino le opere divine, ma osservino i suoi precetti, | 7 ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur operum Dei et mandata eius custodiant. |
8 e non siano come i loro padri, generazione caparbia e ribelle, il cui cuore non fu costante e il cui spirito non fu fedele a Dio. | 8 Ne fiant sicut patres eorum, generatio rebellis et exasperans; generatio, quae non firmavit cor suum, et non fuit fidelis Deo spiritus eius. |
9 I figli di Efraim che tendono e scoccano l'arco, si voltarono indietro nel giorno della battaglia. | 9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. |
10 Non osservarono l'alleanza di Dio, si rifiutarono di camminare nella sua legge. | 10 Non custodierunt testamentum Dei et in lege eius renuerunt ambulare. |
11 Dimenticarono le sue opere, le meraviglie che aveva loro mostrato. | 11 Et obliti sunt factorum eius et mirabilium eius, quae ostendit eis. |
12 Davanti ai loro padri egli fece prodigi nel paese d'Egitto, nella campagna di Tanis. | 12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. |
13 Divise il mare e li fece passare, e le acque ristettero come trattenute da un argine. | 13 Scidit mare et perduxit eos et statuit aquas quasi in utre. |
14 Li guidò con una nube di giorno e tutta la notte con bagliore di fuoco. | 14 Et deduxit eos in nube per diem et per totam noctem in illuminatione ignis. |
15 Percosse rupi nel deserto e diede loro da bere come dal grande abisso. | 15 Scidit petram in eremo et adaquavit eos velut abyssus multa. |
16 Fece scaturire ruscelli dalla roccia, fece scorrere acqua a torrenti. | 16 Et eduxit rivulos de petra et deduxit tamquam flumina aquas. |
17 Eppure quelli peccarono di nuovo contro di lui ribellandosi contro l'Altissimo nel deserto. | 17 Et apposuerunt adhuc peccare ei, in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. |
18 Tentarono Dio nel loro cuore chiedendo cibo per le loro brame. | 18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, petentes escas animabus suis; |
19 Mormorarono contro Dio dicendo: "Potrà forse Dio imbandire una mensa nel deserto?". | 19 et contra Deum locuti sunt, dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”. |
20 Ecco: percosse una rupe, ne scaturì acqua e strariparono torrenti. "Potrà forse dare anche del pane o procurare carne per il suo popolo?". | 20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. “ Numquid et panem poterit dare aut parare carnes populo suo? ”. |
21 Li udì il Signore e ne fu irritato e un fuoco divampò contro Giacobbe e l'ira esplose contro Israele, | 21 Ideo audivit Dominus et exarsit, et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel. |
22 poiché non ebbero fede in Dio e non ebbero speranza nella sua salvezza. | 22 Quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutari eius. |
23 Tuttavia comandò alle nubi dall'alto e aprì le porte del cielo | 23 Verumtamen mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit; |
24 e fece piovere su di loro manna da mangiare, un frumento celeste diede loro. | 24 et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit eis: |
25 Un pane di forti mangiò ciascuno, una provvigione abbondante inviò per loro. | 25 panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis ad abundantiam. |
26 Scatenò dal cielo il vento d'oriente, fece soffiare con veemenza il vento del sud; | 26 Excitavit austrum in caelo et induxit in virtute sua africum; |
27 fece piovere su di essi carne come polvere e come sabbia del mare volatili; | 27 et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut arenam maris volatilia pennata: |
28 li fece cadere in mezzo al loro accampamento, tutt'intorno alle loro tende. | 28 et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. |
29 Essi ne mangiarono e rimasero ben sazi, furono soddisfatti nel loro desiderio. | 29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis. |
30 Non si erano nauseati della loro brama, il loro cibo era ancora nella loro bocca, | 30 Nondum recesserant a desiderio suo, adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, |
31 e l'ira del Signore piombò su di loro, fece strage fra essi dei più vigorosi e abbatté fra i più scelti d'Israele. | 31 et ira Dei ascendit super eos et occidit pingues eorum et electos Israel prostravit. |
32 Con tutto questo peccarono ancora, non prestarono fede ai suoi prodigi. | 32 In omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt in mirabilibus eius; |
33 Allora dissipò come polvere i loro giorni e con terrore improvviso i loro anni. | 33 et consumpsit in halitu dies eorum et annos eorum cum festinatione. |
34 Quando li faceva morire, lo cercavano, si convertivano e si rivolgevano a Dio; | 34 Cum occideret eos, quaerebant eum et conversi veniebant diluculo ad eum; |
35 si ricordavano che soltanto Dio era la loro roccia, Dio l'Altissimo, il loro redentore. | 35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, et Deus Excelsus redemptor eorum est. |
36 Ma essi lo lusingavano con la loro bocca, lo ingannavano con la loro lingua, | 36 Et suaserunt ei in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei; |
37 mentre il loro cuore non era sincero con lui e non si mostravano fedeli alla sua alleanza. | 37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles erant in testamento eius. |
38 Ed egli si lasciava impietosire e perdonava la colpa e non li distruggeva. Molte volte tratteneva la sua ira e non suscitava tutto il suo furore; | 38 Ipse autem est misericors et propitiatur iniquitati et non disperdit. Saepe avertit iram suam et non accendit omnem furorem suum. |
39 si ricordava che essi erano esseri mortali, un soffio che va e non ritorna. | 39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. |
40 Quante volte nel deserto si ribellarono a Dio, quante volte lo irritarono nella steppa! | 40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso! |
41 Ripetutamente tentarono Dio, esasperarono il Santo d'Israele. | 41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum et Sanctum Israel exacerbaverunt. |
42 Non si ricordarono della sua potenza, del giorno in cui li riscattò dall'oppressione, | 42 Non sunt recordati manus eius, diei, qua redemit eos de manu tribulantis. |
43 di lui che fece prodigi in Egitto e portenti nella campagna di Tanis. | 43 Cum posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo Taneos. |
44 Mutò infatti i loro fiumi in sangue affinché non bevessero dai loro ruscelli. | 44 Convertit in sanguinem flumina eorum et rivulos eorum, ne biberent. |
45 Mandò in mezzo a loro tafani che li divorassero e rane che li molestassero. | 45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos, ranam et perdidit eos. |
46 Diede alle locuste i loro raccolti e ai bruchi il frutto delle loro fatiche. | 46 Dedit brucho fructus eorum, labores eorum locustae. |
47 Distrusse con la grandine i loro vigneti e i loro sicomori con la brina. | 47 Occidit in grandine vineas eorum, moros eorum in pruina. |
48 Consegnò alla peste il loro bestiame e alle saette i loro averi. | 48 Tradidit grandini iumenta eorum et greges eorum flammae ignis. |
49 Scatenò fra essi il furore della sua ira: collera, sdegno e sventura con l'invio di messaggeri di rovina. | 49 Misit in eos ardorem irae suae, indignationem et comminationem et angustiam, immissionem angelorum malorum. |
50 Lasciò alla sua ira tutto il suo corso, la loro anima non risparmiò dalla morte e diede la loro vita in preda alla peste; | 50 Complanavit semitam irae suae; non pepercit a morte animabus eorum et vitam eorum in peste conclusit. |
51 e colpì in Egitto ogni primogenito, la primizia del loro vigore nelle tende di Cam. | 51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias roboris eorum in tabernaculis Cham. |
52 E portò via il suo popolo come un gregge e come una mandria lo condusse nel deserto. | 52 Abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam gregem in deserto. |
53 Li guidò al sicuro, sì che non avessero paura, mentre i loro nemici li sommerse il mare. | 53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. |
54 Li fece giungere alla sua santa regione, al monte che la sua destra si era acquistato. | 54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae, in montem, quem acquisivit dextera eius. |
55 Scacciò le genti davanti a loro e distribuì con la sorte l'eredità fra loro e fece abitare nelle loro tende le tribù d'Israele. | 55 Et eiecit a facie eorum gentes et divisit eis terram in funiculo hereditatis et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. |
56 E ancora lo tentarono, si ribellarono a Dio, l'Altissimo, e non osservarono i suoi precetti. | 56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum et testimonia eius non custodierunt. |
57 Deviarono, si mostrarono infedeli come i loro padri, vennero meno, come un arco che fallisce. | 57 Recesserunt et praevaricati sunt, quemadmodum patres eorum; conversi sunt retro ut arcus pravus. |
58 Lo provocarono con le loro alture e con i loro idoli l'ingelosirono. | 58 In iram concitaverunt eum in collibus suis et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. |
59 Dio udì e ne fu irritato e rigettò Israele completamente. | 59 Audivit Deus et exarsit et sprevit valde Israel. |
60 Abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda della sua dimora fra gli uomini. | 60 Et reppulit habitaculum Silo, tabernaculum, ubi habitavit in hominibus. |
61 Ridusse in schiavitù il suo vigore, la sua gloria in potere del nemico. | 61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam et pulchritudinem suam in manus inimici. |
62 Consegnò alla spada il suo popolo, si adirò contro la sua eredità. | 62 Et conclusit in gladio populum suum et in hereditatem suam exarsit. |
63 Divorò il fuoco la sua gioventù e le sue vergini non ne fecero lamento. | 63 Iuvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt desponsatae. |
64 I suoi sacerdoti caddero di spada e le sue vedove non ne fecero lutto. | 64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur. |
65 Ma poi si destò il Signore come da un sonno, come un prode assopito nel vino. | 65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. |
66 E colpì alle spalle i suoi nemici, li ricoprì d'eterna ignominia. | 66 Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. |
67 Ripudiò la tenda di Giuseppe e sulla tribù di Efraim non cadde la sua scelta. | 67 Et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Ephraim non elegit, |
68 Scelse invece la tribù di Giuda, il monte Sion, l'oggetto del suo amore. | 68 sed elegit tribum Iudae, montem Sion, quem dilexit. |
69 Costruì il suo santuario come il cielo e come la terra lo rese stabile in eterno. | 69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum, sicut terram, quam fundavit in saecula. |
70 Si scelse Davide, suo servo, e lo assunse da ovili di pecore; | 70 Et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium, |
71 da dietro le pecore allattanti lo chiamò, perché pascesse Giacobbe, suo popolo, e Israele, la sua eredità. | 71 de post fetantes accepit eum: pascere Iacob populum suum et Israel hereditatem suam. |
72 Egli lo fece pascere secondo l'integrità del suo cuore e fu loro guida con la destrezza delle sue mani. | 72 Et pavit eos in innocentia cordis sui et in prudentia manuum suarum deduxit eos. |