1 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini adZachariam in quarta mensis noni, qui est Casleu. | 1 L'anno quarto del re Dario il Signore parlò a Zaccaria ai quattro del mese nono, cioè di Casleu. |
2 Et Bethel miserat Sarasar etRegemmelech et viros, qui erant cum eo, ad deprecandam faciem Domini, | 2 Quando Sarasar, e Rogonimelech, e la gente, che erano con lui, mandarono alla casa di Dio a fare orazione dinanzi al Signore: |
3 utdicerent sacerdotibus domus Domini exercituum et prophetis loquentes: “Numquid flendum est mihi in quinto mense vel ieiunandum, sicut iam feci multisannis? ”.
| 3 E ad interrogare i sacerdoti della casa del Signore degli eserciti, e i profeti, e dir loro: Debbo io piangere il quinto mese, o debbo io purificarmi, come ho fatto già per molti anni? |
4 Et factum est verbum Domini exercituum ad me dicens: | 4 E il Signore degli eserciti parlò a me, e disse: |
5 “ Loquere ad omnempopulum terrae et ad sacerdotes dicens: Cum ieiunaretis et plangeretis in quintoet septimo mense per hos septuaginta annos, numquid revera ieiunastis mihi? | 5 Parla a tutto il popolo del paese, e ai sacerdoti, e dirai loro: Quando voi digiunaste, e faceste lutto il quinto, e il settimo mese in questi settant'anni, digiunaste voi forse per me? |
6 Etcum comedistis et bibistis, numquid non vobis comedistis et vobismetipsisbibistis? | 6 E quando avete mangiato, e bevuto, non avete mangiato forse per voi stessi, e bevuto per voi? |
7 Numquid non sunt verba, quae locutus est Dominus in manu prophetarumpriorum, cum adhuc Ierusalem habitaretur et esset opulenta, ipsa et urbes incircuitu eius, et Nageb habitaretur simul cum Sephela? ”.
| 7 Non son elleno queste le cose dette dal Signore per mezzo de' profeti, che precedettero, quando Gerusalemme era abitata tuttora, ed era piena di ricchezze ella, e le vicine città, e la parte del mezzodì, e le pianure erano abitate? |
8 Et factum est verbum Domini ad Zachariam dicens: | 8 E il Signore parlò a Zaccaria, e disse: |
9 “ Haec ait Dominusexercituum dicens: Iudicium verum iudicate et misericordiam et miserationesfacite unusquisque cum fratre suo; | 9 Queste cose dice il Signore degli eserciti: Giudicate secondo la verità, e fate ciascun di voi frequenti opere di misericordia co' suoi prossimi. |
10 et viduam et pupillum et advenam etpauperem nolite calumniari, et malum unusquisque contra fratrem suum nolitecogitare in corde vestro. | 10 E guardatevi dall'opprimer la vedova, e il pupillo, e il forestiero, e il povero, e nissuno macchini in cuor suo contro il proprio fratello. |
11 Et noluerunt attendere; et opposuerunt dorsumrebelle et aures suas aggravaverunt, ne audirent. | 11 Ma eglino non vollero dar retta, e ribelli voltarono le spalle, e ingrossaron l'udito per non intendere. |
12 Et cor suum posueruntadamantem, ne audirent legem et verba, quae misit Dominus exercituum in spiritusuo per manum prophetarum priorum, et facta est indignatio magna a Dominoexercituum. | 12 E si fecero un cuor di diamante per non ascoltare la legge, né le parole messe dal Signore degli eserciti, per mezzo del suo spirito, in bocca ai profeti, che precedettero. E ne venne ira grande dal Signore degli eserciti. |
13 Et factum est, sicut cum clamaret, et ipsi non audierunt, sicclamabunt, et non exaudiam, dicit Dominus exercituum. | 13 E ne avvenne quello, che egli avea predetto, senza che essi dessero retta. Così eglino alzeranno le strida, ed io non gli esaudirò, dice il Signore degli eserciti. |
14 Et disperdam eos peromnes gentes, quas nesciunt; et terra desolata est post eos, ita ut non essettransiens et revertens. Et posuerunt terram desiderabilem in desertum ”.
| 14 Ed io li dispersi per tutti i reami ignoti ad essi, e la loro terra restò in desolazione, non essendovi chi andasse, e venisse: così una terra di delizie cambiarono in un deserto. |