1 וידבר יהוה אל משה בערבת מואב על ירדן ירחו לאמר | 1 Hæc quoque locutus est Dominus ad Moysen in campestribus Moab supra Jordanem, contra Jericho : |
2 צו את בני ישראל ונתנו ללוים מנחלת אחזתם ערים לשבת ומגרש לערים סביבתיהם תתנו ללוים | 2 Præcipe filiis Israël ut dent Levitis de possessionibus suis |
3 והיו הערים להם לשבת ומגרשיהם יהיו לבהמתם ולרכשם ולכל חיתם | 3 urbes ad habitandum, et suburbana earum per circuitum : ut ipsi in oppidis maneant, et suburbana sint pecoribus ac jumentis : |
4 ומגרשי הערים אשר תתנו ללוים מקיר העיר וחוצה אלף אמה סביב | 4 quæ a muris civitatum forinsecus, per circuitum, mille passuum spatio tendentur. |
5 ומדתם מחוץ לעיר את פאת קדמה אלפים באמה ואת פאת נגב אלפים באמה ואת פאת ים אלפים באמה ואת פאת צפון אלפים באמה והעיר בתוך זה יהיה להם מגרשי הערים | 5 Contra orientem duo millia erunt cubiti, et contra meridiem similiter erunt duo millia : ad mare quoque, quod respicit ad occidentem, eadem mensura erit, et septentrionalis plaga æquali termino finietur, eruntque urbes in medio, et foris suburbana. |
6 ואת הערים אשר תתנו ללוים את שש ערי המקלט אשר תתנו לנס שמה הרצח ועליהם תתנו ארבעים ושתים עיר | 6 De ipsis autem oppidis, quæ Levitis dabitis, sex erunt in fugitivorum auxilia separata, ut fugiat ad ea qui fuderit sanguinem : et exceptis his, alia quadraginta duo oppida, |
7 כל הערים אשר תתנו ללוים ארבעים ושמנה עיר אתהן ואת מגרשיהן | 7 id est, simul quadraginta octo cum suburbanis suis. |
8 והערים אשר תתנו מאחזת בני ישראל מאת הרב תרבו ומאת המעט תמעיטו איש כפי נחלתו אשר ינחלו יתן מעריו ללוים | 8 Ipsæque urbes, quæ dabuntur de possessionibus filiorum Israël, ab his qui plus habent, plures auferentur : et qui minus, pauciores : singuli juxta mensuram hæreditatis suæ dabunt oppida Levitis.
|
9 וידבר יהוה אל משה לאמר | 9 Ait Dominus ad Moysen : |
10 דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם כי אתם עברים את הירדן ארצה כנען | 10 Loquere filiis Israël, et dices ad eos : Quando transgressi fueritis Jordanem in terram Chanaan, |
11 והקריתם לכם ערים ערי מקלט תהיינה לכם ונס שמה רצח מכה נפש בשגגה | 11 decernite quæ urbes esse debeant in præsidia fugitivorum, qui nolentes sanguinem fuderint : |
12 והיו לכם הערים למקלט מגאל ולא ימות הרצח עד עמדו לפני העדה למשפט | 12 in quibus cum fuerit profugus, cognatus occisi non poterit eum occidere, donec stet in conspectu multitudinis, et causa illius judicetur. |
13 והערים אשר תתנו שש ערי מקלט תהיינה לכם | 13 De ipsis autem urbibus, quæ ad fugitivorum subsidia separantur, |
14 את שלש הערים תתנו מעבר לירדן ואת שלש הערים תתנו בארץ כנען ערי מקלט תהיינה | 14 tres erunt trans Jordanem, et tres in terra Chanaan, |
15 לבני ישראל ולגר ולתושב בתוכם תהיינה שש הערים האלה למקלט לנוס שמה כל מכה נפש בשגגה | 15 tam filiis Israël quam advenis atque peregrinis, ut confugiat ad eas qui nolens sanguinem fuderit. |
16 ואם בכלי ברזל הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח | 16 Si quis ferro percusserit, et mortuus fuerit qui percussus est, reus erit homicidii, et ipse morietur. |
17 ואם באבן יד אשר ימות בה הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח | 17 Si lapidem jecerit, et ictus occubuerit, similiter punietur. |
18 או בכלי עץ יד אשר ימות בו הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח | 18 Si ligno percussus interierit, percussoris sanguine vindicabitur. |
19 גאל הדם הוא ימית את הרצח בפגעו בו הוא ימיתנו | 19 Propinquus occisi, homicidam interficiet : statim ut apprehenderit eum, interficiet. |
20 ואם בשנאה יהדפנו או השליך עליו בצדיה וימת | 20 Si per odium quis hominem impulerit, vel jecerit quippiam in eum per insidias : |
21 או באיבה הכהו בידו וימת מות יומת המכה רצח הוא גאל הדם ימית את הרצח בפגעו בו | 21 aut cum esset inimicus, manu percusserit, et ille mortuus fuerit : percussor homicidii reus erit : cognatus occisi statim ut invenerit eum, jugulabit. |
22 ואם בפתע בלא איבה הדפו או השליך עליו כל כלי בלא צדיה | 22 Quod si fortuitu, et absque odio |
23 או בכל אבן אשר ימות בה בלא ראות ויפל עליו וימת והוא לא אויב לו ולא מבקש רעתו | 23 et inimicitiis quidquam horum fecerit, |
24 ושפטו העדה בין המכה ובין גאל הדם על המשפטים האלה | 24 et hoc audiente populo fuerit comprobatum, atque inter percussorem et propinquum sanguinis quæstio ventilata : |
25 והצילו העדה את הרצח מיד גאל הדם והשיבו אתו העדה אל עיר מקלטו אשר נס שמה וישב בה עד מות הכהן הגדל אשר משח אתו בשמן הקדש | 25 liberabitur innocens de ultoris manu, et reducetur per sententiam in urbem, ad quam confugerat, manebitque ibi, donec sacerdos magnus, qui oleo sancto unctus est, moriatur. |
26 ואם יצא יצא הרצח את גבול עיר מקלטו אשר ינוס שמה | 26 Si interfector extra fines urbium, quæ exulibus deputatæ sunt, |
27 ומצא אתו גאל הדם מחוץ לגבול עיר מקלטו ורצח גאל הדם את הרצח אין לו דם | 27 fuerit inventus, et percussus ab eo qui ultor est sanguinis : absque noxa erit qui eum occiderit. |
28 כי בעיר מקלטו ישב עד מות הכהן הגדל ואחרי מות הכהן הגדל ישוב הרצח אל ארץ אחזתו | 28 Debuerat enim profugus usque ad mortem pontificis in urbe residere. Postquam autem ille obierit, homicida revertetur in terram suam. |
29 והיו אלה לכם לחקת משפט לדרתיכם בכל מושבתיכם | 29 Hæc sempiterna erunt, et legitima in cunctis habitationibus vestris.
|
30 כל מכה נפש לפי עדים ירצח את הרצח ועד אחד לא יענה בנפש למות | 30 Homicida sub testibus punietur : ad unius testimonium nullus condemnabitur. |
31 ולא תקחו כפר לנפש רצח אשר הוא רשע למות כי מות יומת | 31 Non accipietis pretium ab eo qui reus est sanguinis, statim et ipse morietur. |
32 ולא תקחו כפר לנוס אל עיר מקלטו לשוב לשבת בארץ עד מות הכהן | 32 Exules et profugi ante mortem pontificis nullo modo in urbes suas reverti poterunt, |
33 ולא תחניפו את הארץ אשר אתם בה כי הדם הוא יחניף את הארץ ולארץ לא יכפר לדם אשר שפך בה כי אם בדם שפכו | 33 ne polluatis terram habitationis vestræ, quæ insontium cruore maculatur : nec aliter expiari potest, nisi per ejus sanguinem, qui alterius sanguinem fuderit. |
34 ולא תטמא את הארץ אשר אתם ישבים בה אשר אני שכן בתוכה כי אני יהוה שכן בתוך בני ישראל | 34 Atque ita emundabitur vestra possessio me commorante vobiscum. Ego enim sum Dominus qui habito inter filios Israël. |