ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 24

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ιδου κυριος καταφθειρει την οικουμενην και ερημωσει αυτην και ανακαλυψει το προσωπον αυτης και διασπερει τους ενοικουντας εν αυτη	1 Voici que Yahvé déchire la terre, il la défonce; il en bouleverse la face et disperse ses habitants.
2 και εσται ο λαος ως ο ιερευς και ο παις ως ο κυριος και η θεραπαινα ως η κυρια εσται ο αγοραζων ως ο πωλων και ο δανειζων ως ο δανειζομενος και ο οφειλων ως ω οφειλει	2 Tous ont le même sort, le peuple et le prêtre, l’esclave et le maître, la servante et la maîtresse, l’acheteur et le vendeur, celui qui emprunte et celui qui prête, le débiteur et le créancier.
3 φθορα φθαρησεται η γη και προνομη προνομευθησεται η γη το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα	3 La terre est toute défoncée, la terre est toute dévastée: Yahvé a parlé.
4 επενθησεν η γη και εφθαρη η οικουμενη επενθησαν οι υψηλοι της γης	4 La terre est en deuil, l’univers est usé, le ciel est usé, tout comme la terre.
5 η δε γη ηνομησεν δια τους κατοικουντας αυτην διοτι παρεβησαν τον νομον και ηλλαξαν τα προσταγματα διαθηκην αιωνιον	5 La terre a été souillée par ses habitants, ils ont violé la Loi, faussé les règles et rejeté l’Alliance perpétuelle.
6 δια τουτο αρα εδεται την γην οτι ημαρτοσαν οι κατοικουντες αυτην δια τουτο πτωχοι εσονται οι ενοικουντες εν τη γη και καταλειφθησονται ανθρωποι ολιγοι	6 C’est pourquoi la malédiction a dévoré la terre: on a fait payer ceux qui l’habitaient. Les habitants de la terre ont été consumés, et peu nombreux sont ceux qui restent.
7 πενθησει οινος πενθησει αμπελος στεναξουσιν παντες οι ευφραινομενοι την ψυχην	7 (Le vin nouveau est en deuil, la vigne se fane, les cœurs joyeux se lamentent.
8 πεπαυται ευφροσυνη τυμπανων πεπαυται αυθαδεια και πλουτος ασεβων πεπαυται φωνη κιθαρας	8 La joie des tambourins s’est tue, c’en est fini du bruit des fêtes et le chant de la guitare s’est éteint.
9 ησχυνθησαν ουκ επιον οινον πικρον εγενετο το σικερα τοις πινουσιν	9 Plus de vin, plus de chansons, même la liqueur semble amère.
10 ηρημωθη πασα πολις κλεισει οικιαν του μη εισελθειν	10 La ville du désordre est en ruines, ses maisons restent fermées.
11 ολολυζετε περι του οινου πανταχη πεπαυται πασα ευφροσυνη της γης	11 On crie dans la rue: plus de vin! la joie s’est envolée, les fêtes ont disparu du pays.
12 και καταλειφθησονται πολεις ερημοι και οικοι εγκαταλελειμμενοι απολουνται	12 Ce ne sont plus que ruines dans la ville, la Place est restée sans vie, saccagée.)
13 ταυτα παντα εσται εν τη γη εν μεσω των εθνων ον τροπον εαν τις καλαμησηται ελαιαν ουτως καλαμησονται αυτους και εαν παυσηται ο τρυγητος	13 Ils sont sur cette terre, là où étaient les peuples, comme les olives après la cueillette, comme les petites grappes après la vendange.
14 ουτοι φωνη βοησονται οι δε καταλειφθεντες επι της γης ευφρανθησονται αμα τη δοξη κυριου ταραχθησεται το υδωρ της θαλασσης	14 Ceux-là élèvent la voix, et ce sont des cris de joie, du rivage de la mer ils acclament Yahvé!
15 δια τουτο η δοξα κυριου εν ταις νησοις εσται της θαλασσης το ονομα κυριου ενδοξον εσται κυριε ο θεος ισραηλ	15 Voici qu’on rend gloire à Yahvé aux îles d’Occident: “Îles, chantez le Nom de Yahvé, le Dieu d’Israël!”
16 απο των πτερυγων της γης τερατα ηκουσαμεν ελπις τω ευσεβει και ερουσιν ουαι τοις αθετουσιν οι αθετουντες τον νομον	16 Nous avons entendu des chants, du plus loin du monde. “Gloire au Juste!” Or moi, je disais: “Je suis perdu, tout est perdu!” Mais non: malheur à ceux qui trahissent!
17 φοβος και βοθυνος και παγις εφ' υμας τους ενοικουντας επι της γης	17 La terreur, le piège et le filet t’attendent, habitant de la terre!
18 και εσται ο φευγων τον φοβον εμπεσειται εις τον βοθυνον ο δε εκβαινων εκ του βοθυνου αλωσεται υπο της παγιδος οτι θυριδες εκ του ουρανου ηνεωχθησαν και σεισθησεται τα θεμελια της γης	18 Qui fuit la terreur tombera dans le piège, qui remonte du piège sera pris au filet. Les écluses d’en haut se sont ouvertes, et les bases de la terre ont tremblé.
19 ταραχη ταραχθησεται η γη και απορια απορηθησεται η γη	19 La terre part en morceaux, la terre se fissure; la terre est chavirée.
20 εκλινεν και σεισθησεται ως οπωροφυλακιον η γη ως ο μεθυων και κραιπαλων και πεσειται και ου μη δυνηται αναστηναι κατισχυσεν γαρ επ' αυτης η ανομια	20 Comme un ivrogne, elle titube en tout sens, comme une cabane elle se balance. C’est qu’elle porte le poids de sa faute, elle tombe pour ne plus se relever.
21 και επαξει ο θεος επι τον κοσμον του ουρανου την χειρα και επι τους βασιλεις της γης	21 Yahvé, ce jour-là, demandera des comptes aux puissances du ciel, dans les hauteurs, et sur la terre, aux rois de la terre.
22 και συναξουσιν και αποκλεισουσιν εις οχυρωμα και εις δεσμωτηριον δια πολλων γενεων επισκοπη εσται αυτων	22 Ils seront rassemblés, envoyés prisonniers à la fosse, enfermés dans la prison; après de longs jours ils recevront leur sentence.
23 και τακησεται η πλινθος και πεσειται το τειχος οτι βασιλευσει κυριος εν σιων και εν ιερουσαλημ και ενωπιον των πρεσβυτερων δοξασθησεται	23 La lune rougira, le soleil ne saura où se cacher car Yahvé Sabaot sera roi sur la montagne de Sion, à Jérusalem, et sa Gloire sera là devant ses Anciens.