1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω | 1 Figliuolo mio, se tu accettarai i miei parlari, e i miei precetti asconderai appresso a te, |
2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου | 2 [acciò] che le tue orecchie audano la sapienza; inclina il cor tno a cognoscer la prudenza. |
3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη | 3 Se tu invocherai la sapienza, e chinerai il cor tuo alla prudenza; |
4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην | 4 se tu la cercherai, come si cerca la pecunia, e caverai quella, come si cavano i tesori; |
5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις | 5 allora intenderai lo timore del Signore, e la scienza di Dio troverai. |
6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις | 6 Per che il Signore dà la sapienza; e dalla bocca sua procede la scienza e prudenza. |
7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων | 7 Custodirà la salute degli uomini retti, e defenderà quelli vivono con simplicitade, |
8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει | 8 quello il quale serva le vie della giustizia e le vie de' santi. |
9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους | 9 Allora intenderai la giustizia, il giudicio, e la equitade e ogni buona via. |
10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη | 10 Se la sapienza intrarà nel cuor tuo, e se la scienza piacerà all' anima tua, |
11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε | 11 il consiglio ti custodirà, la prudenza ti salverà, |
12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον | 12 per tal modo che tu sarai liberato dalla mala via, e dagli uomini adulatori e detrattori; |
13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους | 13 i quali abbandonano la via retta, e vanno per le vie tenebrose; |
14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη | 14 i quali si rallegrano quando hanno fatto male, e fanno festa nelle pessime operazioni; |
15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων | 15 de' quali le vie sono perverse, e la vita loro infame. |
16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης | 16 Acciò che tu sia liberato della femina strana, e mogliere d'altrui, la qual persuade con dolci parole, |
17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη | 17 e abbandona quello che la guberna (cioè il marito suo), |
18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης | 18 ed èssi dimenticata del comandamento di Dio; la casa sua è inclinata alla morte, e le vie sue allo inferno. |
19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης | 19 Tutti quelli intrano a quella, non torneranno, nè si accosteranno alle vie della vita. |
20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους | 20 Acciò che tu vadi per la buona via; e sèguiti le operazioni degli uomini giusti. |
21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη | 21 Per che quelli, che sono retti, abiteranno nella terra, e gli simplici rimarranno in essa. |
22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης | 22 Ma gli empii si perderanno della terra; e quelli iniquamente òperano, si torranno. da quella. |