ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 57

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 εις το τελος μη διαφθειρης τω δαυιδ εις στηλογραφιαν	1 Au maître de chant. Sur l’air “ne détruis pas…”. De David. Poème. Lorsqu’il s’enfuit de devant Saül, dans la grotte.
2 ει αληθως αρα δικαιοσυνην λαλειτε ευθεια κρινετε οι υιοι των ανθρωπων	2 Aie pitié de moi, ô Dieu, aie pitié de moi, car en toi s’abrite mon âme; je m’abriterai à l’ombre de tes ailes le temps que passe le fléau.
3 και γαρ εν καρδια ανομιας εργαζεσθε εν τη γη αδικιαν αι χειρες υμων συμπλεκουσιν	3 Je crie vers le Très-Haut, vers le Dieu qui est ma providence.
4 απηλλοτριωθησαν οι αμαρτωλοι απο μητρας επλανηθησαν απο γαστρος ελαλησαν ψευδη	4 Que du ciel il m’envoie le secours et me sauve de mes oppresseurs, que Dieu envoie sa grâce et sa vérité!
5 θυμος αυτοις κατα την ομοιωσιν του οφεως ωσει ασπιδος κωφης και βυουσης τα ωτα αυτης	5 Je vis entouré de lions; leur proie, ce sont les fils d’Adam, leurs dents, des lances et des flèches. Ils ont fait de leur langue une épée tranchante.
6 ητις ουκ εισακουσεται φωνην επαδοντων φαρμακου τε φαρμακευομενου παρα σοφου	6 Montre-toi, ô Dieu, au-dessus des cieux, que ta Gloire se lève sur la terre entière.
7 ο θεος συνετριψεν τους οδοντας αυτων εν τω στοματι αυτων τας μυλας των λεοντων συνεθλασεν κυριος	7 Ils avaient tendu un lacet sous mes pas, ils voulaient y prendre ma vie. Ils avaient creusé devant moi un trou, mais ils sont tombés dedans.
8 εξουδενωθησονται ως υδωρ διαπορευομενον εντενει το τοξον αυτου εως ου ασθενησουσιν	8 Mon cœur est prêt, ô Dieu, mon cœur attend, je veux chanter et jouer pour toi.
9 ωσει κηρος ο τακεις ανταναιρεθησονται επεπεσε πυρ και ουκ ειδον τον ηλιον	9 Que ma flamme s’éveille, éveillez-vous, harpe et cithare, que je fasse, moi, lever l’aurore.
10 προ του συνιεναι τας ακανθας υμων την ραμνον ωσει ζωντας ωσει εν οργη καταπιεται υμας	10 Je te louerai, Seigneur, parmi les peuples, je jouerai pour toi dans toutes les provinces,
11 ευφρανθησεται δικαιος οταν ιδη εκδικησιν ασεβων τας χειρας αυτου νιψεται εν τω αιματι του αμαρτωλου	11 car ta grâce est à la hauteur des cieux, ta vérité s’élève jusqu’aux nues.
12 και ερει ανθρωπος ει αρα εστιν καρπος τω δικαιω αρα εστιν ο θεος κρινων αυτους εν τη γη	12 Ô Dieu, montre-toi au-dessus des cieux, que ta Gloire se lève sur la terre entière.