ΙΩΒ - Giobbe - Job 7

LXX	SMITH VAN DYKE
1 ποτερον ουχι πειρατηριον εστιν ο βιος ανθρωπου επι της γης και ωσπερ μισθιου αυθημερινου η ζωη αυτου	1 أليس جهاد للانسان على الارض وكايام الاجير ايامه.
2 η ωσπερ θεραπων δεδοικως τον κυριον αυτου και τετευχως σκιας η ωσπερ μισθωτος αναμενων τον μισθον αυτου	2 كما يتشوّق العبد الى الظل وكما يترجّى الاجير اجرته
3 ουτως καγω υπεμεινα μηνας κενους νυκτες δε οδυνων δεδομεναι μοι εισιν	3 هكذا تعين لي اشهر سوء وليالي شقاء قسمت لي.
4 εαν κοιμηθω λεγω ποτε ημερα ως δ' αν αναστω παλιν ποτε εσπερα πληρης δε γινομαι οδυνων απο εσπερας εως πρωι	4 اذا اضطجعت اقول متى اقوم. الليل يطول واشبع قلقا حتى الصبح.
5 φυρεται δε μου το σωμα εν σαπρια σκωληκων τηκω δε βωλακας γης απο ιχωρος ξυων	5 لبس لحمي الدود مع مدر التراب. جلدي كرش وساخ.
6 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος λαλιας απολωλεν δε εν κενη ελπιδι	6 ايامي اسرع من الوشيعة وتنتهي بغير رجاء
7 μνησθητι ουν οτι πνευμα μου η ζωη και ουκετι επανελευσεται ο οφθαλμος μου ιδειν αγαθον	7 اذكر ان حياتي انما هي ريح وعيني لا تعود ترى خيرا.
8 ου περιβλεψεται με οφθαλμος ορωντος με οι οφθαλμοι σου εν εμοι και ουκετι ειμι	8 لا تراني عين ناظري. عيناك عليّ ولست انا.
9 ωσπερ νεφος αποκαθαρθεν απ' ουρανου εαν γαρ ανθρωπος καταβη εις αδην ουκετι μη αναβη	9 السحاب يضمحل ويزول. هكذا الذي ينزل الى الهاوية لا يصعد.
10 ουδ' ου μη επιστρεψη ετι εις τον ιδιον οικον ουδε μη επιγνω αυτον ετι ο τοπος αυτου	10 لا يرجع بعد الى بيته ولا يعرفه مكانه بعد.
11 αταρ ουν ουδε εγω φεισομαι τω στοματι μου λαλησω εν αναγκη ων ανοιξω πικριαν ψυχης μου συνεχομενος	11 انا ايضا لا امنع فمي. اتكلم بضيق روحي. اشكو بمرارة نفسي.
12 ποτερον θαλασσα ειμι η δρακων οτι κατεταξας επ' εμε φυλακην	12 أبحر انا ام تنين حتى جعلت عليّ حارسا.
13 ειπα οτι παρακαλεσει με η κλινη μου ανοισω δε προς εμαυτον ιδια λογον τη κοιτη μου	13 ان قلت فراشي يعزيني مضجعي ينزع كربتي
14 εκφοβεις με ενυπνιοις και εν οραμασιν με καταπλησσεις	14 تريعني بالاحلام وترهبني برؤى
15 απαλλαξεις απο πνευματος μου την ψυχην μου απο δε θανατου τα οστα μου	15 فاختارت نفسي الخنق الموت على عظامي هذه.
16 ου γαρ εις τον αιωνα ζησομαι ινα μακροθυμησω αποστα απ' εμου κενος γαρ μου ο βιος	16 قد ذبت. لا الى الابد احيا. كف عني لان ايامي نفخة.
17 τι γαρ εστιν ανθρωπος οτι εμεγαλυνας αυτον η οτι προσεχεις τον νουν εις αυτον	17 ما هو الانسان حتى تعتبره وحتى تضع عليه قلبك
18 η επισκοπην αυτου ποιηση εως το πρωι και εις αναπαυσιν αυτον κρινεις	18 وتتعهّده كل صباح وكل لحظة تمتحنه.
19 εως τινος ουκ εας με ουδε προιη με εως αν καταπιω τον πτυελον μου εν οδυνη	19 حتى متى لا تلتفت عني ولا ترخيني ريثما ابلع ريقي.
20 ει εγω ημαρτον τι δυναμαι σοι πραξαι ο επισταμενος τον νουν των ανθρωπων δια τι εθου με κατεντευκτην σου ειμι δε επι σοι φορτιον	20 أأخطأت. ماذا افعل لك يا رقيب الناس. لماذا جعلتني عاثورا لنفسك حتى اكون على نفسي حملا.
21 και δια τι ουκ εποιησω της ανομιας μου ληθην και καθαρισμον της αμαρτιας μου νυνι δε εις γην απελευσομαι ορθριζων δε ουκετι ειμι	21 ولماذا لا تغفر ذنبي ولا تزيل اثمي لاني الآن اضطجع في التراب. تطلبني فلا اكون