ΙΩΒ - Giobbe - Job 7

LXX	JERUSALEM
1 ποτερον ουχι πειρατηριον εστιν ο βιος ανθρωπου επι της γης και ωσπερ μισθιου αυθημερινου η ζωη αυτου	1 N'est-ce pas un temps de service qu'accomplit l'homme sur terre, n'y mène-t-il pas la vie d'unmercenaire?
2 η ωσπερ θεραπων δεδοικως τον κυριον αυτου και τετευχως σκιας η ωσπερ μισθωτος αναμενων τον μισθον αυτου	2 Tel l'esclave soupirant après l'ombre ou l'ouvrier tendu vers son salaire,
3 ουτως καγω υπεμεινα μηνας κενους νυκτες δε οδυνων δεδομεναι μοι εισιν	3 j'ai en partage des mois de déception, à mon compte des nuits de souffrance.
4 εαν κοιμηθω λεγω ποτε ημερα ως δ' αν αναστω παλιν ποτε εσπερα πληρης δε γινομαι οδυνων απο εσπερας εως πρωι	4 Etendu sur ma couche, je me dis: "A quand le jour?" Sitôt levé: "Quand serai-je au soir?" Et des penséesfolles m'obsèdent jusqu'au crépuscule.
5 φυρεται δε μου το σωμα εν σαπρια σκωληκων τηκω δε βωλακας γης απο ιχωρος ξυων	5 Vermine et croûtes terreuses couvrent ma chair, ma peau gerce et suppure.
6 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος λαλιας απολωλεν δε εν κενη ελπιδι	6 Mes jours ont couru plus vite que la navette et disparu sans espoir.
7 μνησθητι ουν οτι πνευμα μου η ζωη και ουκετι επανελευσεται ο οφθαλμος μου ιδειν αγαθον	7 Souviens-toi que ma vie n'est qu'un souffle, que mes yeux ne reverront plus le bonheur!
8 ου περιβλεψεται με οφθαλμος ορωντος με οι οφθαλμοι σου εν εμοι και ουκετι ειμι	8 Désormais je serai invisible à tout regard, tes yeux seront sur moi et j'aurai disparu.
9 ωσπερ νεφος αποκαθαρθεν απ' ουρανου εαν γαρ ανθρωπος καταβη εις αδην ουκετι μη αναβη	9 Comme la nuée se dissipe et passe, qui descend au shéol n'en remonte pas.
10 ουδ' ου μη επιστρεψη ετι εις τον ιδιον οικον ουδε μη επιγνω αυτον ετι ο τοπος αυτου	10 Il ne revient pas habiter sa maison et sa demeure ne le connaît plus.
11 αταρ ουν ουδε εγω φεισομαι τω στοματι μου λαλησω εν αναγκη ων ανοιξω πικριαν ψυχης μου συνεχομενος	11 Et c'est pourquoi je ne puis me taire, je parlerai dans l'angoisse de mon esprit, je me plaindrai dansl'amertume de mon âme.
12 ποτερον θαλασσα ειμι η δρακων οτι κατεταξας επ' εμε φυλακην	12 Suis-je la Mer, moi, ou le monstre marin, pour poster une garde contre moi?
13 ειπα οτι παρακαλεσει με η κλινη μου ανοισω δε προς εμαυτον ιδια λογον τη κοιτη μου	13 Si je dis: "Mon lit me soulagera, ma couche atténuera ma plainte",
14 εκφοβεις με ενυπνιοις και εν οραμασιν με καταπλησσεις	14 alors tu m'effraies par des songes, tu m'épouvantes par des visions.
15 απαλλαξεις απο πνευματος μου την ψυχην μου απο δε θανατου τα οστα μου	15 Ah! je voudrais être étranglé: la mort plutôt que mes douleurs.
16 ου γαρ εις τον αιωνα ζησομαι ινα μακροθυμησω αποστα απ' εμου κενος γαρ μου ο βιος	16 Je me consume, je ne vivrai pas toujours; aussi, laisse-moi, mes jours ne sont qu'un souffle!
17 τι γαρ εστιν ανθρωπος οτι εμεγαλυνας αυτον η οτι προσεχεις τον νουν εις αυτον	17 Qu'est-ce donc que l'homme pour en faire si grand cas, pour fixer sur lui ton attention,
18 η επισκοπην αυτου ποιηση εως το πρωι και εις αναπαυσιν αυτον κρινεις	18 pour l'inspecter chaque matin, pour le scruter à tout instant?
19 εως τινος ουκ εας με ουδε προιη με εως αν καταπιω τον πτυελον μου εν οδυνη	19 Cesseras-tu enfin de me regarder, pour me laisser le temps d'avaler ma salive?
20 ει εγω ημαρτον τι δυναμαι σοι πραξαι ο επισταμενος τον νουν των ανθρωπων δια τι εθου με κατεντευκτην σου ειμι δε επι σοι φορτιον	20 Si j'ai péché, que t'ai-je fait, à toi, l'observateur attentif de l'homme? Pourquoi m'as-tu pris pour cible,pourquoi te suis-je à charge?
21 και δια τι ουκ εποιησω της ανομιας μου ληθην και καθαρισμον της αμαρτιας μου νυνι δε εις γην απελευσομαι ορθριζων δε ουκετι ειμι	21 Ne peux-tu tolérer mon offense, passer sur ma faute? Car bientôt je serai couché dans la poussière, tume chercheras, et je ne serai plus.