ΙΩΒ - Giobbe - Job 39

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων	1 Sais-tu quand les chamois font leurs petits? As-tu observé les biches en travail?
2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας	2 As-tu compté les mois de leur portée et connais-tu l’époque de leur délivrance?
3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις	3 Alors elles s’accroupissent pour mettre bas: voici qu’elles déposent leurs petits.
4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις	4 Ils prennent des forces, ils grandissent au désert, ils partent: ils ne reviendront plus vers elles.
5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν	5 Qui a lâché en liberté l’âne sauvage et l’a allégé de ses liens?
6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα	6 Je ne lui ai donné de maison que la steppe, il demeure dans la plaine salée.
7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων	7 Il se moque du trafic de la ville, il n’entend pas les cris de l’ânier,
8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει	8 mais il explore la montagne, son pâturage, toujours à la recherche d’herbes vertes.
9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου	9 Est-ce que le buffle voudra te servir et rester pour la nuit dans ton étable?
10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω	10 Tu lui passeras peut-être une corde au cou, pour qu’il herse ton champ derrière toi?
11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου	11 Tu devrais lui faire confiance: il est si fort! il ferait bien la besogne à ta place.
12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα	12 Peux-tu compter sur lui au retour, pour qu’il dépose le grain sur ton aire.
13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα	13 L’aile de l’autruche est joyeuse, son pennage est de plumes gracieuses.
14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει	14 Mais elle abandonne ses œufs sur la terre: - le sol se chargera de les chauffer! -
15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει	15 oubliant qu’un pied peut les écraser, qu’une bête des champs peut les briser.
16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου	16 Elle traite ses petits comme s’ils n’étaient pas siens: peu lui importe qu’elle ait peiné pour rien!
17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει	17 C’est que Dieu l’a privée de sagesse, l’intelligence n’est pas son lot.
18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου	18 Mais dès qu’elle se lève et s’élance, elle se rit du cheval et de son cavalier.
19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον	19 Est-ce toi qui donnes au cheval sa vigueur, qui revêts son cou d’une crinière,
20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη	20 et le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι	21 Il piaffe dans la vallée, joyeux de sa force, il s’élance au devant des armes.
22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου	22 Il se moque de la peur, il ne s’effraie pas et ne recule pas devant l’épée.
23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα	23 Il soutient les chocs du carquois, les étincelles de la lance et du javelot.
24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ	24 Frémissant d’impatience, il dévore l’espace, il ne tient plus en place s’il entend la trompette.
25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη	25 Dès que sonne la trompe, pour lui c’est: “Allons-y!”, de loin il a flairé la bataille, le chambard des chefs et les cris de guerre.
26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον	26 Est-ce toi qui as prévu l’envol du faucon, lorsqu’il déploie ses ailes vers le midi?
27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται	27 Est-ce sur ton ordre que l’aigle s’élève, ou qu’il a bâti son nid là-haut?
28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω	28 Il s’installe sur son rocher, il y passe la nuit dans sa forteresse, sur une dent de roche.
29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν	29 De là il guette sa proie; de loin ses yeux l’apercevront,
30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται	30 il nourrira de sang ses petits. Où que tombe le corps, aussitôt il est là.