1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω | |
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην | 2 As God lives, who withholds my deserts, the Almighty, who has made bitter my soul, |
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν | 3 So long as I still have life in me and the breath of God is in my nostrils, |
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα | 4 My lips shall not speak falsehood, nor my tongue utter deceit! |
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν | 5 Far be it from me to account you right; till I die I will not renounce my innocence. |
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας | 6 My justice I maintain and I will not relinquish it; my heart does not reproach me for any of my days. |
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων | 7 Let my enemy be as the wicked and my adversary as the unjust! |
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται | 8 For what can the impious man expect when he is cut off, when God requires his life? |
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης | 9 Will God then attend to his cry when calamity comes upon him? |
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου | 10 Will he then delight in the Almighty and call upon him constantly? |
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι | 11 I will teach you the manner of God's dealings, and the way of the Almighty I will not conceal. |
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε | 12 Behold, you yourselves have all seen it; why then do you spend yourselves in idle words! |
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους | 13 This is the portion of a wicked man from God, the inheritance an oppressor receives from the Almighty: |
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν | 14 Though his children be many, the sword is their destiny. His offspring shall not be filled with bread. |
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει | 15 His survivors, when they die, shall have no burial, and their widows shall not be mourned. |
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον | 16 Though he heap up silver like dust and store away mounds of clothing, |
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν | 17 What he has stored the just man shall wear, and the innocent shall divide the silver. |
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη | 18 He builds his house as of cobwebs, or like a booth put up by the vine-keeper. |
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν | 19 He lies down a rich man, one last time; he opens his eyes and nothing remains to him. |
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος | 20 Terrors rush upon him by day; at night the tempest carries him off. |
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου | 21 The storm wind seizes him and he disappears; it sweeps him out of his place. |
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται | |
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου | |