1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 فاجاب صوفر النعماتي وقال |
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω | 2 من اجل ذلك هواجسي تجيبني ولهذا هيجاني فيّ. |
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι | 3 تعيير توبيخي اسمع. وروح من فهمي يجيبني |
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης | 4 أما علمت هذا من القديم منذ وضع الانسان على الارض |
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια | 5 ان هتاف الاشرار من قريب وفرح الفاجر الى لحظة. |
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται | 6 ولو بلغ السموات طوله ومسّ راسه السحاب. |
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν | 7 كجلّته الى الابد يبيد. الذين رأوه يقولون اين هو. |
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον | 8 كالحلم يطير فلا يوجد ويطرد كطيف الليل. |
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου | 9 عين ابصرته لا تعود تراه ومكانه لن يراه بعد. |
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας | 10 بنوه يترضون الفقراء ويداه تردان ثروته. |
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται | 11 عظامه ملآنة شبيبة ومعه في التراب تضطجع. |
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου | 12 ان حلا في فمه الشر واخفاه تحت لسانه |
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου | 13 اشفق عليه ولم يتركه بل حبسه وسط حنكه |
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου | 14 فخبزه في امعائه يتحول. مرارة اصلال في بطنه. |
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος | 15 قد بلع ثروة فيتقيأها. الله يطردها من بطنه. |
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως | 16 سمّ الاصلال يرضع. يقتله لسان الافعى. |
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου | 17 لا يرى الجداول انهار سواقي عسل ولبن. |
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος | 18 يرد تعبه ولا يبلعه. كمال تحت رجع. ولا يفرح. |
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν | 19 لانه رضض المساكين وتركهم واغتصب بيتا ولم يبنه |
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται | 20 لانه لم يعرف في بطنه قناعة لا ينجو بمشتهاه. |
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα | 21 ليست من اكله بقية لاجل ذلك لا يدوم خيره. |
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται | 22 مع ملء رغده يتضايق. تأتي عليه يد كل شقي. |
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας | 23 يكون عندما يملأ بطنه ان الله يرسل عليه حمو غضبه ويمطره عليه عند طعامه. |
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον | 24 يفر من سلاح حديد. تخرقه قوس نحاس. |
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι | 25 جذبه فخرج من بطنه والبارق من مرارته مرق. عليه رعوب. |
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον | 26 كل ظلمة مختبأة لذخائره. تأكله نار لم تنفخ. ترعى البقية في خيمته. |
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω | 27 السموات تعلن اثمه والارض تنهض عليه. |
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω | 28 تزول غلة بيته. تهراق في يوم غضبه. |
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου | 29 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث أمره من القدير |