1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Cophar de Naamat prit la parole et dit: |
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω | 2 Aussi mes pensées s'agitent pour répondre, de là cette impatience qui me possède. |
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι | 3 J'ai subi une leçon qui m'outrage, mais mon esprit me souffle la réponse. |
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης | 4 Ne sais-tu pas que, de tout temps, depuis que l'homme fut mis sur terre, |
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια | 5 l'allégresse du méchant est brève et la joie de l'impie ne dure qu'un instant. |
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται | 6 Même si sa taille s'élevait jusqu'aux cieux, si sa tête touchait la nue, |
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν | 7 comme un fantôme il disparaît à jamais, et ceux qui le voyaient disent: "Où est-il?" |
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον | 8 Il s'envole comme un songe insaisissable, il s'enfuit comme une vision nocturne. |
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου | 9 L'oeil habitué à sa vue ne l'aperçoit plus, à sa demeure il devient invisible. |
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας | 10 Ses fils devront indemniser les pauvres, ses enfants restituer ses richesses. |
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται | 11 Ses os étaient pleins d'une vigueur juvénile: la voilà étendue avec lui dans la poussière. |
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου | 12 Le mal était doux à sa bouche: il l'abritait sous sa langue, |
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου | 13 il le gardait soigneusement, le retenait au milieu du palais. |
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου | 14 Cet aliment dans ses entrailles se corrompt, devient au-dedans du fiel d'aspic. |
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος | 15 Il doit vomir les richesses englouties, et Dieu lui fait rendre gorge. |
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως | 16 Il suçait du venin d'aspic: la langue de la vipère le tue. |
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου | 17 Il ne connaîtra plus les ruisseaux d'huile, les torrents de miel et de laitage. |
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος | 18 Il perdra sa mine réjouie en restituant ses gains, cet air satisfait du temps où les affaires prospéraient. |
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν | 19 Parce qu'il a détruit les cabanes des pauvres, volé des maisons au lieu d'en bâtir, |
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται | 20 parce que son appétit s'est montré insatiable, ses trésors ne le sauveront pas, |
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα | 21 parce que nul n'échappait à sa voracité, sa prospérité ne durera pas. |
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται | 22 En pleine abondance, l'angoisse le saisira, la misère, de toute sa force, fondra sur lui, |
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας | 23 Dieu lâche sur lui l'ardeur de sa colère, lance contre sa chair une pluie de traits. |
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον | 24 S'il fuit devant l'arme de fer, l'arc de bronze le transperce. |
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι | 25 Une flèche sort de son dos, une pointe étincelante de son foie. Les terreurs s'avancent contre lui, |
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον | 26 toutes les ténèbres cachées sont là pour l'enlever. Un feu qu'on n'allume pas le dévore et consume cequi reste sous sa tente. |
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω | 27 Les cieux dévoilent son iniquité, et la terre se dresse contre lui. |
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω | 28 Le revenu de sa maison s'écoule, comme des torrents, au jour de la colère. |
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου | 29 Tel est le sort que Dieu réserve au méchant, l'héritage qu'il assigne au maudit. |