A zsoltárok könyve 43
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Ter
Kiv
Lev
Szám
MTörv
Józs
Bír
Rút
1Sám
2Sám
1Kir
2Kir
1Krón
2Krón
Ezdr
Neh
Tób
Judit
Eszt
1Makk
2Makk
Jób
Zsolt
Péld
Préd
Én
Bölcs
Sir
Iz
Jer
Siralm
Bár
Ez
Dán
Óz
Jo
Ám
Abd
Jón
Mik
Náh
Hab
Szof
Agg
Zak
Mal
Mt
Mk
Lk
Jn
Csel
Róm
1Kor
2Kor
Gal
Ef
Fil
Kol
1Tessz
2Tessz
1Tim
2Tim
Tit
Filem
Zsid
Jak
1Pét
2Pét
1Ján
2Ján
3Ján
Júd
Jel
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
KÁLDI-NEOVULGÁTA | VULGATA |
---|---|
1 Szolgáltass nekem igazságot, Istenem, kelj ügyem védelmére az istentelen nemzetséggel szemben; A gonosz és álnok embertől szabadíts meg engem! | 1 In finem. Filiis Core ad intellectum. |
2 Hisz te vagy, Isten, az én menedékem, miért vetsz el engem? Miért kell szomorúan járnom-kelnem, miközben sanyargat engem ellenségem? | 2 Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis. |
3 Küldd el világosságodat és igazságodat, hadd vezessenek és vigyenek el engem szent hegyedre s hajlékodba. | 3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ; afflixisti populos, et expulisti eos. |
4 És bemegyek Isten oltárához, ujjongásom örömének Istenéhez, és lantszóval dicsérlek téged, Isten, én Istenem. | 4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos : sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis. |
5 Miért vagy szomorú, lelkem, miért háborogsz bennem? Bízzál Istenben, mert fogom még áldani őt, arcom üdvösségét, az én Istenemet! | 5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob. |
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis. | |
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me : | |
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti. | |
9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum. | |
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris. | |
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi. | |
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos. | |
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum. | |
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro. | |
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus ; commotionem capitis in populis. | |
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me : | |
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis. | |
18 Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo. | |
19 Et non recessit retro cor nostrum ; et declinasti semitas nostras a via tua : | |
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis. | |
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum, | |
22 nonne Deus requiret ista ? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die ; æstimati sumus sicut oves occisionis. | |
23 Exsurge ; quare obdormis, Domine ? exsurge, et ne repellas in finem. | |
24 Quare faciem tuam avertis ? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ? | |
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ; conglutinatus est in terra venter noster. | |
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum. |