Jób könyve 14

KÁLDI-NEOVULGÁTA	SMITH VAN DYKE
1 Az asszony szülötte, az ember, rövid ideig él és betelik sok nyomorúsággal:	1 الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.
2 mint a virág, kinyílik és elhervad, eltűnik, mint az árnyék, és nincsen tartós maradása.	2 يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.
3 Mégis érdemesnek tartod, hogy rá vesd a szemedet, és perbe szállj vele?	3 فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.
4 Tisztátalan magból fogantat ki tehet tisztává? Nemde te, az Egyedülvaló!	4 من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.
5 Rövidek az ember napjai, és hónapjai száma tenálad van; határt szabtál neki, amelyet át nem hághat.	5 ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه
6 Hagyd egy kevéssé magára, hadd pihenjen, míg el nem jön várva várt napja, mint a napszámosé.	6 فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه
7 Mert van ugyan reménye a fának: ha ki is vágják, újra sarjadzik, és ágai kihajtanak;	7 لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.
8 ha meg is avul gyökere a földben, ha el is hal törzsöke a porban,	8 ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها
9 már a víznek szagától is kifakad, és ágat hajt, mint amikor kiültették;	9 فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.
10 az ember azonban, ha meghal és levetkőztetik és elpusztul – ugyan hol van?	10 اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.
11 Kiapadhat a víz a tengerből, elapadhat a Folyó és kiszáradhat,	11 قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف
12 de ha az ember lefekszik, nem kel fel többé, az ég enyészetéig fel nem ébred, és fel nem kel álmából.	12 والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم
13 Bárcsak biztos helyen tartanál az alvilágban, és elrejtenél, amíg el nem ül haragod! Bár időt szabnál nekem, amikor majd rólam megemlékezel!	13 ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.
14 Ha az ember meghal, vajon életre kel-e ismét? Akkor katonasorom minden napján várnám, hogy eljöjjön leváltásom.	14 ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.
15 Te szólítanál, én meg jelentkeznék nálad, s odanyújtanád jobbodat kezed alkotásának.	15 تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.
16 Te akkor megszámlálnád lépteimet, de nem néznéd vétkeimet;	16 اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.
17 bűneim tarsolyban, pecsét alatt lennének, és betakarnád vétkemet.	17 معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي
18 De a hegy, ha beomlik, szétesik, s a szikla elszakad a helyétől;	18 ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.
19 a köveket a víz elkoptatja, s az ár a törmeléket lassankint elmossa; épp így teszed tönkre az ember reményét.	19 الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.
20 Erőhöz engeded kissé, hogy azután elmehessen örökre; elváltoztatod arcát, és elbocsátod.	20 تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.
21 Ha a fiait tisztesség éri, nem tud róla, és ha lenézik őket, nem veszi észre;	21 يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.
22 csak magában fájdítja testét – amíg él –, és lelke önmagán kesereg.«	22 انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه