Ecclésiaste 1

JERUSALEM	LXX
1 Paroles de Qohélet, fils de David, roi à Jérusalem.	1 ρηματα εκκλησιαστου υιου δαυιδ βασιλεως ισραηλ εν ιερουσαλημ
2 Vanité des vanités, dit Qohélet; vanité des vanités, tout est vanité.	2 ματαιοτης ματαιοτητων ειπεν ο εκκλησιαστης ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης
3 Quel profit trouve l'homme à toute la peine qu'il prend sous le soleil?	3 τις περισσεια τω ανθρωπω εν παντι μοχθω αυτου ω μοχθει υπο τον ηλιον
4 Un âge va, un âge vient, mais la terre tient toujours.	4 γενεα πορευεται και γενεα ερχεται και η γη εις τον αιωνα εστηκεν
5 Le soleil se lève, le soleil se couche, il se hâte vers son lieu et c'est là qu'il se lève.	5 και ανατελλει ο ηλιος και δυνει ο ηλιος και εις τον τοπον αυτου ελκει
6 Le vent part au midi, tourne au nord, il tourne, tourne et va, et sur son parcours retourne le vent.	6 ανατελλων αυτος εκει πορευεται προς νοτον και κυκλοι προς βορραν κυκλοι κυκλων πορευεται το πνευμα και επι κυκλους αυτου επιστρεφει το πνευμα
7 Tous les fleuves coulent vers la mer et la mer n'est pas remplie. Vers l'endroit où coulent lesfleuves, c'est par là qu'ils continueront de couler.	7 παντες οι χειμαρροι πορευονται εις την θαλασσαν και η θαλασσα ουκ εσται εμπιμπλαμενη εις τοπον ου οι χειμαρροι πορευονται εκει αυτοι επιστρεφουσιν του πορευθηναι
8 Toute parole est lassante! Personne ne peut dire que l'oeil n'est pas rassasié de voir, et l'oreillesaturée par ce qu'elle a entendu.	8 παντες οι λογοι εγκοποι ου δυνησεται ανηρ του λαλειν και ουκ εμπλησθησεται οφθαλμος του οραν και ου πληρωθησεται ους απο ακροασεως
9 Ce qui fut, cela sera, ce qui s'est fait se refera, et il n'y a rien de nouveau sous le soleil!	9 τι το γεγονος αυτο το γενησομενον και τι το πεποιημενον αυτο το ποιηθησομενον και ουκ εστιν παν προσφατον υπο τον ηλιον
10 Qu'il y ait quelque chose dont on dise: "Tiens, voilà du nouveau", cela fut dans les siècles quinous ont précédés.	10 ος λαλησει και ερει ιδε τουτο καινον εστιν ηδη γεγονεν εν τοις αιωσιν τοις γενομενοις απο εμπροσθεν ημων
11 Il n'y a pas de souvenir d'autrefois, et même pour ceux des temps futurs: il n'y aura d'eux aucunsouvenir auprès de ceux qui les suivront.	11 ουκ εστιν μνημη τοις πρωτοις και γε τοις εσχατοις γενομενοις ουκ εσται αυτοις μνημη μετα των γενησομενων εις την εσχατην
12 Moi, Qohélet, j'ai été roi d'Israël à Jérusalem.	12 εγω εκκλησιαστης εγενομην βασιλευς επι ισραηλ εν ιερουσαλημ
13 J'ai mis tout mon coeur à rechercher et à explorer par la sagesse tout ce qui se fait sous le ciel.C'est une mauvaise besogne que Dieu a donnée aux enfants des hommes pour qu'ils s'y emploient.	13 και εδωκα την καρδιαν μου του εκζητησαι και του κατασκεψασθαι εν τη σοφια περι παντων των γινομενων υπο τον ουρανον οτι περισπασμον πονηρον εδωκεν ο θεος τοις υιοις του ανθρωπου του περισπασθαι εν αυτω
14 J'ai regardé toutes les oeuvres qui se font sous le soleil: Eh bien, tout est vanité et poursuite devent!	14 ειδον συν παντα τα ποιηματα τα πεποιημενα υπο τον ηλιον και ιδου τα παντα ματαιοτης και προαιρεσις πνευματος
15 Ce qui est courbé ne peut être redressé, ce qui manque ne peut être compté.	15 διεστραμμενον ου δυνησεται του επικοσμηθηναι και υστερημα ου δυνησεται του αριθμηθηναι
16 Je me suis dit à moi-même: Voici que j'ai amassé et accumulé la sagesse plus que quiconqueavant moi à Jérusalem, et, en moi-même, j'ai pénétré toute sorte de sagesse et de savoir.	16 ελαλησα εγω εν καρδια μου τω λεγειν εγω ιδου εμεγαλυνθην και προσεθηκα σοφιαν επι πασιν οι εγενοντο εμπροσθεν μου εν ιερουσαλημ και καρδια μου ειδεν πολλα σοφιαν και γνωσιν
17 J'ai mis tout mon coeur à comprendre la sagesse et le savoir, la sottise et la folie, et j'ai comprisque tout cela aussi est recherche de vent.	17 και εδωκα καρδιαν μου του γνωναι σοφιαν και γνωσιν παραβολας και επιστημην εγνων οτι και γε τουτ' εστιν προαιρεσις πνευματος
18 Beaucoup de sagesse, beaucoup de chagrin; plus de savoir, plus de douleur.	18 οτι εν πληθει σοφιας πληθος γνωσεως και ο προστιθεις γνωσιν προσθησει αλγημα